ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Ka myt’yš ol’i mooda

История изменений

04 июня 2019 в 15:36 Нина Шибанова

  • создал(а) текст
  • создал(а) текст: - Käydihgo ennen tytöt ildaa istumah? Bes’oodoih že? Bes’oodoih že ka kävimmä. Sober’iečemma ku bes’oodaa že. Krugom. Krugom pert’istä. Issumma. I kezriemmä. Ka n’ytten na tanci käävää da. Tädä, kinoloih käävää, a šilloin myö krugom pert’ii, skammit i kaikki. A pojat, bivalo. Kartiih kizataa. Kruugalla šiel’ä kartih kizataa. A kumman’e šulahan’e, da viel’ä neičyt, n’i istutaa rinnaa. Šulahan’e šiin istuu, a n’eičyt staraiččoo t’er’ebie. Kezr’äta. Što šulahan’e istuu, n’i štobi mie boikoi ol’iz’in. A ku hil’l’ukkuz’in rubie kezriemää i mučokši ei oteta. Ka i t’er’ebimmä kezrätä. Šulahan’e istuoččoo, virt eej anna laalua. Štobi virt el’ä laala. Ein’i šantaa što. Šulahaz’en aigana virtä laalad d olet. Ka oldii. Muzikkoi n’äidä jooluu n’i garmon’iloi, n’imida. A balalaika. Ka Jyrgi-d’ied’öl’l’ä Jehin ol’i balalaika. Pisar’ovalla Grišalla balalaika. Ka. Šiindä i issumma. Jo on täyži pert’i t’yt’t’öl’öi. Balalaikka aštuu, kizua. U, ku myö ihaššumm: ”Balalaika aštuu! Balalaika!” Ga balalaika pertih harpai. ”Pojat! Hyl’l’äkkie kartii kizata, laškekkua kargajamaah!” Kargajimma kandr’oškua lans’eida. Kruugaista tädä emmä karraa. Ruskoida. A, il’i kandr’oška, il’i lans’ei ol’i, nazivaičči, ka. Ka kulla kerdua pojat t’yt’t’öl’öin piel’l’ä šiennytääh, n’i ei laškieta i kargajamaa. N’ipočom lattield ei noošša. Kaikki kartii i žuarretaa, šiinä kizataa. Ka pojad duumaajaa, t’yt’t’ö kezr’ie, pojad duumajaa, tämämmoizen ka dubinaz’ee. Tää dubinaz’ee šivotaa rihmaz’ee. T’yt’öl’dä pakotaa. A täh rihmaz’en n’okkaa šivotaa, pikkaraz’em moizen, kah. Što plavuškaz’ee. Ka t’yt’t’ö kezriä. Kulla pojalla himottaa tämänke t’yt’önke pocelovatse že. Šuud andua. I ka ongittaa. Tädä pivuštua. Značit ku tämää. E, vabazen šiel’dä l’ykkiel’dää. A hiän tämä vaban’e že i rihmazešt ymbäri i pyörähtää. Hiän jo ičel luo värtinän i vedää. Ka vedää, istuu keškilatetta. T’yt’t’ö značit kuožal’in lykkiet, i mänet hänee šuud annat šiinä. Ku mooda moin’ ol’i, n’i ei, ed, emmä i t’es’n’äiččieččen, mänet i čmokkuat pojalla šuuda. Kol’a-vävy ed muista šie tädä? Hyö j ei muista. Da. Nu kah. Šidä nu kaa. Kezriemmä kezriemmä, značit. Pojat šiel’ issutaa, zduumaijaa kos’s’ieččemaa ad’ia. T’yt’t’öl’öi. Ka. Poiga is-, šiel’ä s’eestaa, kenenn’ibuit pojaa rikkašopilla. I ka po očered’i ruvetaa t’yt’t’öl’öi ajamaa kos’s’ieččemaa. Ka pojan gu ajetaa, hod’ naprimer muuh, mie mänen, šiel’dä kyžyn: ”Kos’s’it al’ et?” Pojalla miel’dyy. N’i šanoo: ”En kos’s’i”. Značit šuuda annat. A ku, šanoo što ”kos’s’in”. Značit poiga jo s’ilma n’e pocelujet. A šie vern’iečet obratno. Toizen t’yt’ön ajetaah. Tuaš toizen t’yt’ön ajetaa. Še mänöö kyžyy: ”Kos’s’it al’ et?” ”En kos’s’i”. Nu ga. Coluiččoo, i tämä t’yt’t’ö jiäh šinne. A täl’l’ä t’yt’öl’l’ä ruvetaa poigua ajamaa, pojan ajetaah. Poiga mänöö kyžyy. ”Kos’s’it al’ et?” Vit’ t’yt’öl’l’ä toožo himottaa s’iunke celovatse, n’i šano, što, ”en kos’s’i”. Annetaa šuuda. A ku ei himota s’iunke šuud andua, n’i šanoo ”kos’s’in”, toizen ajetaah. Da n’iin toko i kizattii, n’iät. Best’es’n’en’ja. Šidän ka ol’i mooda. Keškipert’ie pannaa skammii. Kač skammii pannaa. Yhel’l’ä n’okalla t’yt’ön istetaa, toizella t’y- n’okalla, pojan istetaah. I ka remen’il’l’ä keskiskamn’ie važže ku hopšataah. Ka i t’yt’t’ö i kačahat tänne, i poiga tänne, i značit ku ugod’iečet, što molen n’i tänne kačahat, šuud annat. A ku ugod’iečet, što poiga tänne kačahtaa. A t’yt’t’ö šinne kačahtaa. T’yt’öm pois’, pojan jätetää, toizen ajetaa. Ka kaiken luaduu. Kaikemmoist oldii. Kizat. Sov’junua laalettii kaikem muista, lol’ie täššä. Ka toožo t’yt’öt pojinke kävel’l’ää, loppietaa. Tämän lol’in laalua. Toožo keškipert’ie čmokataa šuuda. Ka myt’yš ol’i mooda.