Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Matkain dorogoa müö

История изменений

11 ноября 2022 в 14:33 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Roavoin Joakonovis’s’a školašša, uberiin školoa. Šügüžül’l’ä l’ähen tagoakši kod’ih Markovalla jo hämäris’s’ä, matkoan meččöä müö, pimenöw. Varaz’iin hukkoa taskaičin vanhoa raudarengie keralla, što tulow vaštah, n’in täl’l’ä pöl’l’ätän. A hukkoa ol’i, mejän kül’än žiivattoa koškiettih, šorrettih lambahie, važoja. Nu, šaneldih endiz’ie paimen’ie, kuin oldih t’iedäjät, zvierit karjoa ei koškiettu. Hukat, kondie i šiinä ollah da žiivattoa ei nähä. Hukka dorogalla šiwla ei vaštawdun, a ol’igo mid’ä muwda? Ol’i, kuin kävel’iin i šügüžüt i talvet. Pokrovan jäl’geh, konža lunda laškow da moa kül’mähtäw doroga on kebiembi. A talvella noužow šuuri šöä, kauhie kois’ta l’ähtie. Ka illalla müöhä l’äks’iin Joakonovis’ta kod’ih, a žem moin’e kut’erma, šil’mie ei šoa avata, ei n’ävü n’i dorogoa n’i meččöä. Müöštöäčiin magain üön. Huomnekšella l’ähkie kod’ih, n’in kulvohissot vüöh šoa üöššä nagon’i. Buglain buglain, šiidä kačon, vaššatah milma hebozella. Toizen kerran matkain Kras’s’ilovašta, tämä kezäl’l’ä, pil’vi ol’i šel’gie.^ Kuulen, jurajaw. Nouz’i mušta tuučča i vihma kun šeinä, kunne miula? Hüppäin l’ükšäh kädeh dorogašta, šiine kakši turbieda n’är’että. S’eiz’on, a tulda räis’küttäw! Edemmä korgie mändü, ših str’ela i ožai, žem moiz’en jäl’l’en jätti! A mie s’eiz’on da mol’in, «Spas’i i sohran’i». Uid’i tuučča, raiduga mejän kül’än pöäl’l’ä. Meil’ä kaikki hüviin, a N’ebl’ičäššä palo s’en’n’ikkä heinänkela.

11 ноября 2022 в 14:25 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: Roavoin Joakonovis’s’a školašša, uberiin školoa. Šügüžül’l’ä l’ähen tagoakši kod’ih Markovalla jo hämäris’s’ä, matkoan meččöä müö, pimenöw. Varaz’iin hukkoa taskaičin vanhoa raudarengie keralla, što tulow vaštah, n’in täl’l’ä pöl’l’ätän. A hukkoa ol’i, mejän kül’än žiivattoa koškiettih, šorrettih lambahie, važoja. Nu, šaneldih endiz’ie paimen’ie, kuin oldih t’iedäjät, zvierit karjoa ei koškiettu. Hukat, kondie i šiinä ollah da žiivattoa ei nähä. Hukka dorogalla šiwla ei vaštawdun, a ol’igo mid’ä muwda? Ol’i, kuin kävel’iin i šügüžüt i talvet. Pokrovan jäl’geh, konža lunda laškow da moa kül’mähtäw doroga on kebiembi. A talvella noužow šuuri šöä, kauhie kois’ta l’ähtie. Ka illalla müöhä l’äks’iin Joakonovis’ta kod’ih, a žem moin’e kut’erma, šil’mie ei šoa avata, ei n’ävü n’i dorogoa n’i meččöä. Müöštöäčiin magain üön. Huomnekšella l’ähkie kod’ih, n’in kulvohissot vüöh šoa üöššä nagon’i. Buglain buglain, šiidä kačon, vaššatah milma hebozella. Toizen kerran matkain Kras’s’ilovašta, tämä kezäl’l’ä, pil’vi ol’i šel’gie. Kuulen, jurajaw. Nouz’i mušta tuučča i vihma kun šeinä, kunne miula? Hüppäin l’ükšäh kädeh dorogašta, šiine kakši turbieda n’är’että. S’eiz’on, a tulda räis’küttäw! Edemmä korgie mändü, ših str’ela i ožai, žem moiz’en jäl’l’en jätti! A mie s’eiz’on da mol’in, «Spas’i i sohran’i». Uid’i tuučča, raiduga mejän kül’än pöäl’l’ä. Meil’ä kaikki hüviin, a N’ebl’ičäššä palo s’en’n’ikkä heinänkela.