Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

LEIBY

История изменений

16 января 2023 в 16:02 Нина Шибанова

• изменил(а) язык
  с вепсский
  на карельский: ливвиковское наречие

16 января 2023 в 15:33 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: Eli loitton mečäs pieni harmai Hiiri. Yhtenny piän lähti se kävelemäh meččiä myö, sualistu eččimäh. Astui pitkän palan da nägi kannon al suuren leivän. Se ei olluh prostoi leiby, a oli ylen hyvä, pehmei da magei! Hiiri ihastui da sanoi ičelleh: – Täs leiväs minule hätkekse täydyy... Kuivuan zuuharikse... Vuassua keitän. No oli vai yksi viga – leiby oli ylen suuri, a Hiiri pieni. Et midä rua, istuihes Hiiri leivän edeh da rubei vuottamah, a gu ken siiriči astuu, sitgi avvuttau. Ei mennyh kodvua aigua dai nägöy Hiiri: troppastu myö Oravaine juoksou. – Oi, Oravaine, tules tänne, ole moine hyvä! – Mibo rodih? pöllästyi Oravaine. – Älä varua, ei nimidä mostu pahua roinnuh, minul on sinuh yksi dielo! Avvutatgo minuu tämän leivän minun kodizessah ribaittua? Sit sinä voit puolen ottua. – Avvutan, hyväs mieles vastai Oravaine. Ezmäi hyö otettih kaksi keppii da opittih nostua leiby niilöin piäle, ga ei vuidinuh. Ylen on jygei da suuri leiby. Väzyttih. Myöstin istuu Hiiri leivällyö, vaigu nygöi Oravazenke. Vuotetah, toinah kengi siiriči juoksou. Ei mennyh kodvua aigua dai sih juoksi Reboi. – Oi, a midäbo työ täs istutto, midäbo vardoičetto?A iče muga kaččou leibäh, muga huulii n’abliy. – Ga vot leibiä vardoičemmo! sanoi Oravaine. – Voizitgo avvuttua meidy kandua tämän leivän minun kodizessah, minähäi sen lövvin? kyzyi Hiiri. – Tulduu jagazimmo sen kolmekse palakse. – Hyvä, muhahtih Reboi. Otti da terväzeh lykkäi leivän selläle da hypyl juoksi pimieh meččäh, a Hiiri da Oravaine jiädih istumah nurmele. Reboi juoksou da nagrau: – Oi mi hyvä, hos leibiä kylläl syön, muuduhäi ei ole. Omah pezäh tulduu odva tungi leivän sydämeh, istuihes huogavumah. Kuspäilienne kuului iäni: – Miksebo leivän varrastit Oravazel da Hiirel? Heilhäi sežo on nälgy. Sinul pidi avvuttua heidy kandua leiby da jagua se kolmele. Miksebo sinä, Reboi, kaiken ijän tahtot hoival eliä, vai omua iččie zobotit? Eigo parembi olis yhtes ruadua da eliä kaikkienke sobuh? Varrastajen et elostu kohenda. Jälgimäi ei jiä nikelle nimidä. Nämmien sanoin sanottuu leiby muutui kivekse. Ei Reboi sidä voinnuh syvvä da jäi tirpamah nälgiä omas pezäs, a Hiiri da Oravaine vai kävelläh meččiä myö da sualistu suajah.