Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Iisus pezeb openikoiden jaugad

История изменений

21 марта 2022 в 19:07 Nataly Krizhanovsky

• изменил(а) заголовок перевода
  с Iisus pezeb openikoiden jaugad
  на Иоанн 13:1-20

13 ноября 2020 в 20:41 Nataly Krizhanovsky

• изменил(а) текст перевода
  ¹ Перед праздником Пасхи Иисус, зная, что пришел час Его перейти от мира сего к Отцу,| явил делом, что, возлюбив Своих сущих в мире, до конца возлюбил их. ² И во время вечери, когда диавол уже вложил в сердце Иуде Симонову Искариоту предать Его,| ³ Иисус, зная, что Отец все отдал в руки Его, и что Он от Бога исшел и к Богу отходит,| ⁴ встал с вечери, снял с Себя верхнюю одежду и, взяв полотенце, препоясался. ⁵ Потом влил воды в умывальницу и начал умывать ноги ученикам и отирать полотенцем, которым был препоясан. ⁶ Подходит к Симону Петру, и тот говорит Ему: Господи! Тебе ли умывать мои ноги? ⁷ Иисус сказал ему в ответ: что Я делаю, теперь ты не знаешь, а уразумеешь после. ⁸ Петр говорит Ему: не умоешь ног моих вовек. Иисус отвечал ему: если не умою тебя, не имеешь части со Мною. ⁹ Симон Петр говорит Ему: Господи! не только ноги мои, но и руки и голову. ¹⁰ Иисус говорит ему: омытому нужно только ноги умыть,| потому что чист весь;| и вы чисты, но не все. ¹¹ Ибо знал Он предателя Своего, потому и сказал: не все вы чисты. ¹² Когда же умыл им ноги и надел одежду Свою, то, возлегши опять,| сказал им: знаете ли, что Я сделал вам? ¹³ Вы называете Меня Учителем и Господом, и правильно говорите, ибо Я точно то. ¹⁴ Итак, если Я, Господь и Учитель, умыл ноги вам, то и вы должны умывать ноги друг другу. ¹⁵ Ибо Я дал вам пример, чтобы и вы делали то же, что Я сделал вам. ¹⁶ Истинно, истинно говорю вам: раб не больше господина своего, и посланник не больше пославшего его. ¹⁷ Если это знаете, блаженны вы, когда исполняете. ¹⁸ Не о всех вас говорю;| Я знаю, которых избрал. Но да сбудется Писание: ядущий со Мною хлеб поднял на Меня пяту свою. ¹⁹ Теперь сказываю вам, прежде нежели то сбылось, дабы, когда сбудется, вы поверили, что это Я. ²⁰ Истинно, истинно говорю вам: принимающий того, кого Я пошлю, Меня принимает; а принимающий Меня принимает Пославшего Меня.

13 ноября 2020 в 18:16 Валентина Старкова

• изменил(а) текст
  ¹Äipäivän praznik oli jo läheli, i Iisus tezi, miše om tulnu se aig, konz hänele tarbiž lähtta neciš miruspäi Tatannoks. Hän oli kaiken armastanu nenid, ked oliba neciš mirus hänen, i ani lophusai armasti heid. ²Hö oliba ehtlongičemas, konz lemboi oli jo pannu Juda Iskariotale, Simonan poigale, südäimehe meletusen, miše hän möiži Iisusad. ³Iisus tezi, miše Tat oli andnu kaiken hänen käzihe i miše hän oli tulnu Jumalannopäi i nügüd’ pidi pörtas hänennoks. ⁴Muga hän libui sömäspäi, heiti pälembaižen soban i sidoi vösijale pölvasižen käzipaikan. ⁵Sid’ hän valoi vet pezuastijaha i pezeškanzi openikoiden jaugad i pühki ned pölvasižel käzipaikal, kudamb oli sidotud vösijale. ⁶Konz Iisus tuli Simon Petran kohtale, Petr sanui: «Ižand,| ka jose sinä pezeškanded minun jaugad?» ⁷Iisus vastsi: «Necidä, midä minä nügüd’ tegen, sinä ed völ el’genda, no möhemba sen tedaškanded.» ⁸Petr sanui hänele: «Sinä igäs ed pezeškande minun jaugoid!» Iisus sanui: «Ku minä en peze sindai, sinei ei sa olda minunke.» ⁹Siloi Simon Petr sanui: «Ižand,| ala peze vaiše jaugoid, peze mugažo käded i pä.» ¹⁰Neche Iisus sanui: «Sille, kudamb om jo peznus, tarbiž pesta vaiše jaugad. I muga hän linneb kaik puhtaz. I tö olet-ki puhthad, no et kaik.» ¹¹Iisus tezi, ken händast möb, i sikš hän sanui: «Tö et olgoi kaik puhthad.» ¹²Konz Iisus oli peznu heiden jaugad i pannu päle soban, hän ištuihe möst ehtlongičemha. Hän sanui heile: «El’gendat-ik tö, midä teile tegin? ¹³Tö kucut mindai opendajaks i Ižandaks, i oikti teget: minä olen-ki se. ¹⁴Ku minä, teiden Ižand i Opendai, olen peznu teiden jaugad, ka teile-ki tarbiž pesta jaugad toine toižel. ¹⁵Minä ozutin teile, miše tö-ki tegižit muga, kut minä olen tehnu teile. ¹⁶Todest tozi sanun teile: ei ole käskabunik suremb ičeze ižandad, i oigetud ei ole suremb ičeze oigendajad. ¹⁷Ku tö necen tedat i tegeškandet muga, tö olet ozavad. ¹⁸Minä en sanu necidä teiš kaikiš. Minä tedan, keda valičin. No necile Pühiden Kirjutusiden sanale tarbiž todenzuda: „Mez’, kudamb söb minunke, om lendnu käden minun päle. ¹⁹Minä sanun necen teile jo nügüd’, edel ku se todenzub, miše siloi, konz se todenzub, tö uskoižit: nece olen minä. ²⁰Todest tozi sanun teile: ken otab ičezennoks sen, kudamban minä oigendan, ka otab ičezennoks mindai, i ken otab ičezennoks mindai, ka otab ičezennoks minun Oigendajan.»

13 ноября 2020 в 17:32 Валентина Старкова

• изменил(а) текст
  ¹Äipäivän praznik oli jo läheli, i Iisus tezi, miše om tulnu se aig, konz hänele tarbiž lähtta neciš miruspäi Tatannoks. Hän oli kaiken armastanu nenid, ked oliba neciš mirus hänen, i ani lophusai armasti heid. ²Hö oliba ehtlongičemas, konz lemboi oli jo pannu Juda Iskariotale, Simonan poigale, südäimehe meletusen, miše hän möiži Iisusad. ³Iisus tezi, miše Tat oli andnu kaiken hänen käzihe i miše hän oli tulnu Jumalannopäi i nügüd’ pidi pörtas hänennoks. ⁴Muga hän libui sömäspäi, heiti pälembaižen soban i sidoi vösijale pölvasižen käzipaikan. ⁵Sid’ hän valoi vet pezuastijaha i pezeškanzi openikoiden jaugad i pühki ned pölvasižel käzipaikal, kudamb oli sidotud vösijale. ⁶Konz Iisus tuli Simon Petran kohtale, Petr sanui: «Ižand,| ka jose sinä pezeškanded minun jaugad?» ⁷Iisus vastsi: «Necidä, midä minä nügüd’ tegen, sinä ed völ el’genda, no möhemba sen tedaškanded.» ⁸Petr sanui hänele: «Sinä igäs ed pezeškande minun jaugoid!» Iisus sanui: «Ku minä en peze sindai, sinei ei sa olda minunke.» ⁹Siloi Simon Petr sanui: «Ižand,| ala peze vaiše jaugoid, peze mugažo käded i pä.» ¹⁰Neche Iisus sanui: «Sille, kudamb om jo peznus, tarbiž pesta vaiše jaugad. I muga hän linneb kaik puhtaz. I tö olet-ki puhthad, no et kaik.» ¹¹Iisus tezi, ken händast möb, i sikš hän sanui: «Tö et olgoi kaik puhthad.» ¹²Konz Iisus oli peznu heiden jaugad i pannu päle soban, hän ištuihe möst ehtlongičemha. Hän sanui heile: «El’gendat-ik tö, midä teile tegin? ¹³Tö kucut mindai opendajaks i Ižandaks, i oikti teget: minä olen-ki se. ¹⁴Ku minä, teiden Ižand i Opendai, olen peznu teiden jaugad, ka teile-ki tarbiž pesta jaugad toine toižel. ¹⁵Minä ozutin teile, miše tö-ki tegižit muga, kut minä olen tehnu teile. ¹⁶Todest tozi sanun teile: ei ole käskabunik suremb ičeze ižandad, i oigetud ei ole suremb ičeze oigendajad. ¹⁷Ku tö necen tedat i tegeškandet muga, tö olet ozavad. ¹⁸Minä en sanu necidä teiš kaikiš. Minä tedan, keda valičin. No necile Pühiden Kirjutusiden sanale tarbiž todenzuda: „Mez’, kudamb söb minunke, om lendnu käden minun päle. ¹⁹Minä sanun necen teile jo nügüd’, edel ku se todenzub, miše siloi, konz se todenzub, tö uskoižit: nece olen minä. ²⁰Todest tozi sanun teile: ken otab ičezennoks sen, kudamban minä oigendan, ka otab ičezennoks mindai, i ken otab ičezennoks mindai, ka otab ičezennoks minun Oigendajan.»

13 ноября 2020 в 17:24 Валентина Старкова

• изменил(а) текст
  ¹Äipäivän praznik oli jo läheli, i Iisus tezi, miše om tulnu se aig, konz hänele tarbiž lähtta neciš miruspäi Tatannoks. Hän oli kaiken armastanu nenid, ked oliba neciš mirus hänen, i ani lophusai armasti heid. ²Hö oliba ehtlongičemas, konz lemboi oli jo pannu Juda Iskariotale, Simonan poigale, südäimehe meletusen, miše hän möiži Iisusad. ³Iisus tezi, miše Tat oli andnu kaiken hänen käzihe i miše hän oli tulnu Jumalannopäi i nügüd’ pidi pörtas hänennoks. ⁴Muga hän libui sömäspäi, heiti pälembaižen soban i sidoi vösijale pölvasižen käzipaikan. ⁵Sid’ hän valoi vet pezuastijaha i pezeškanzi openikoiden jaugad i pühki ned pölvasižel käzipaikal, kudamb oli sidotud vösijale. ⁶Konz Iisus tuli Simon Petran kohtale, Petr sanui: «Ižand,| ka jose sinä pezeškanded minun jaugad?» ⁷Iisus vastsi: «Necidä, midä minä nügüd’ tegen, sinä ed völ el’genda, no möhemba sen tedaškanded.» ⁸Petr sanui hänele: «Sinä igäs ed pezeškande minun jaugoid!» Iisus sanui: «Ku minä en peze sindai, sinei ei sa olda minunke.» ⁹Siloi Simon Petr sanui: «Ižand,| ala peze vaiše jaugoid, peze mugažo käded i pä.» ¹⁰Neche Iisus sanui: «Sille, kudamb om jo peznus, tarbiž pesta vaiše jaugad. I muga hän linneb kaik puhtaz. I tö olet-ki puhthad, no et kaik.» ¹¹Iisus tezi, ken händast möb, i sikš hän sanui: «Tö et olgoi kaik puhthad.» ¹²Konz Iisus oli peznu heiden jaugad i pannu päle soban, hän ištuihe möst ehtlongičemha. Hän sanui heile: «El’gendat-ik tö, midä teile tegin? ¹³Tö kucut mindai opendajaks i Ižandaks, i oikti teget: minä olen-ki se. ¹⁴Ku minä, teiden Ižand i Opendai, olen peznu teiden jaugad, ka teile-ki tarbiž pesta jaugad toine toižel. ¹⁵Minä ozutin teile, miše tö-ki tegižit muga, kut minä olen tehnu teile. ¹⁶Todest tozi sanun teile: ei ole käskabunik suremb ičeze ižandad, i oigetud ei ole suremb ičeze oigendajad. ¹⁷Ku tö necen tedat i tegeškandet muga, tö olet ozavad. ¹⁸Minä en sanu necidä teiš kaikiš. Minä tedan, keda valičin. No necile Pühiden Kirjutusiden sanale tarbiž todenzuda: „Mez’, kudamb söb minunke, om lendnu käden minun päle. ¹⁹Minä sanun necen teile jo nügüd’, edel ku se todenzub, miše siloi, konz se todenzub, tö uskoižit: nece olen minä. ²⁰Todest tozi sanun teile: ken otab ičezennoks sen, kudamban minä oigendan, ka otab ičezennoks mindai, i ken otab ičezennoks mindai, ka otab ičezennoks minun Oigendajan.»
• создал(а) перевод текста

26 мая 2020 в 21:30 Andrew Krizhanovsky

• изменил(а) текст
  13¹Äipäivän praznik oli jo läheli, i Iisus tezi, miše om tulnu se aig, konz hänele tarbiž lähtta neciš miruspäi Tatannoks. Hän oli kaiken armastanu nenid, ked oliba neciš mirus hänen, i ani lophusai armasti heid. ²Hö oliba ehtlongičemas, konz lemboi oli jo pannu Juda Iskariotale, Simonan poigale, südäimehe meletusen, miše hän möiži Iisusad. ³Iisus tezi, miše Tat oli andnu kaiken hänen käzihe i miše hän oli tulnu Jumalannopäi i nügüd’ pidi pörtas hänennoks. ⁴Muga hän libui sömäspäi, heiti pälembaižen soban i sidoi vösijale pölvasižen käzipaikan. ⁵Sid’ hän valoi vet pezuastijaha i pezeškanzi openikoiden jaugad i pühki ned pölvasižel käzipaikal, kudamb oli sidotud vösijale. ⁶Konz Iisus tuli Simon Petran kohtale, Petr sanui: «Ižand, ka jose sinä pezeškanded minun jaugad?» ⁷Iisus vastsi: «Necidä, midä minä nügüd’ tegen, sinä ed völ el’genda, no möhemba sen tedaškanded.» ⁸Petr sanui hänele: «Sinä igäs ed pezeškande minun jaugoid!» Iisus sanui: «Ku minä en peze sindai, sinei ei sa olda minunke.» ⁹Siloi Simon Petr sanui: «Ižand, ala peze vaiše jaugoid, peze mugažo käded i pä.» ¹⁰Neche Iisus sanui: «Sille, kudamb om jo peznus, tarbiž pesta vaiše jaugad. I muga hän linneb kaik puhtaz. I tö olet-ki puhthad, no et kaik.» ¹¹Iisus tezi, ken händast möb, i sikš hän sanui: «Tö et olgoi kaik puhthad.» ¹²Konz Iisus oli peznu heiden jaugad i pannu päle soban, hän ištuihe möst ehtlongičemha. Hän sanui heile: «El’gendat-ik tö, midä teile tegin? ¹³Tö kucut mindai opendajaks i Ižandaks, i oikti teget: minä olen-ki se. ¹⁴Ku minä, teiden Ižand i Opendai, olen peznu teiden jaugad, ka teile-ki tarbiž pesta jaugad toine toižel. ¹⁵Minä ozutin teile, miše tö-ki tegižit muga, kut minä olen tehnu teile. ¹⁶Todest tozi sanun teile: ei ole käskabunik suremb ičeze ižandad, i oigetud ei ole suremb ičeze oigendajad. ¹⁷Ku tö necen tedat i tegeškandet muga, tö olet ozavad. ¹⁸Minä en sanu necidä teiš kaikiš. Minä tedan, keda valičin. No necile Pühiden Kirjutusiden sanale tarbiž todenzuda: „Mez’, kudamb söb minunke, om lendnu käden minun päle. ¹⁹Minä sanun necen teile jo nügüd’, edel ku se todenzub, miše siloi, konz se todenzub, tö uskoižit: nece olen minä. ²⁰Todest tozi sanun teile: ken otab ičezennoks sen, kudamban minä oigendan, ka otab ičezennoks mindai, i ken otab ičezennoks mindai, ka otab ičezennoks minun Oigendajan.»
• изменил(а) комментарий источника
  с Evangelii Joannan mödhe. 13.
  на Evangelii Joannan mödhe. 13. От Иоанна святое благовествование, Глава 13. Библия (Синодальный перевод). en=John|13