ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Valdaline murz'ain

История изменений

30 октября 2017 в 15:14 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст перевода
    Женился один. Взял себе девушку в жены, и начали они жить. Сначала все было хорошо, всегда слушались друг друга. Но потом жена избаловалась почему-то, стала своевольничать: все должно было быть только по ней. Однажды пошли они в лес дрова рубить. Муж и говорит: – Нужно нарубить берез, потому что из березы будут хорошие дрова, и когда в печь положишь, то дадут много жару. А жена говорит: – Нет! Надо нарубить осины, потому что осины тонкие, и если мы будем их рубить, то быстро нарубим большую кучу. Ну что же тут бедному мужику с ней поделать! Думает, пусть будет так, нарубим осины. Опять в другой раз они собрались пойти на сенокос. Пришли на пожню, мужик и говорит: – Ну, женушка, все ты делаешь да требуешь по-своему, так пусть хоть на этот раз будет по-моему: давай косить клевер, коровам будет хорошее сено. Жена и говорит: – Да полно тебе, неужели мы будем собирать эту траву по одной охапке! Подними глаза выше, какая рядом трава, осока. Если такую будем косить, то разом поставим стог, какой надо. И начали они косить осоку. Поставили высокий-высокий стог. Мужик, бедняга, опять остался ни с чем. А в другой раз они собрались на лодке в Онего рыбу ловить. Сели в лодку – муж на нос, жена на корму – и начали изо всех сил грести веслами. Доехали до середины Онежского озера и остановились. Опять мужик и говорит жене: – Ну, теперь-то уж будет по-моему. А жена перечит: – Не будет по-твоему, а будет по-моему! Спорили они, спорили, не успели еще и крючков опустить в воду. Жена увидела: окунь высунул голову из воды, она бросилась, хотела руками поймать окуня, да сама бултыхнулась в воду в чем была. И начала в воде кричать да руками барахтаться. – Ой, муж ты мой, дорогой муж! Вытащи меня из воды! Мужик и говорит: – Так милая моя, ведь и это по-твоему – в воде плавать. – Ой, не по-моему, нет! – А скажи-ка, если я подниму тебя из воды, – спрашивает мужик, – то по чьему это будет: по-моему или по-твоему будет? – Ой, по-твоему! – А впредь все будешь делать по-своему или по-моему? – По-твоему! – Ну, если по-моему, то вылезай. Жаль стало своей жены мужику, и он подал ей руку. Поднял ее из воды. А после у них не было такого дня, чтобы они ссорились. Оба начали всегда и во всем угождать друг другу.

30 октября 2017 в 15:13 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст
    Nai üks’. Ot't’ adivon mehele, i zavottihe eläda. Ezmäks (eletihe) kaiken aigan hüväižil, kundeltihe kaikušti toine tošt’. No däl'ges murz'ain valttįi mikš-se, muga valttįi, mise kaikutte sijaine oliž vaise händast möto. Kerdan lähttihe mecha haugod karzmaha. Mužik i sanub: - Pidab koivid čapta, mikš mise koivišpai lähtob haug hüva i konz päčhe paned, ahdab, räked äjan. A akk sanub: - Ii! Pidab kar’sta habįid, mikš mise habad oma sanktad i jesli mö čapaškanem ninkomid ka i kogon däredan teramba täutnem. No, miižo siid raukale mužikale hänenke tehta. Dumaib: «olkha muga, čapkam habįid».» Mest uudel kerdal hö sädihe lähtta hiinantegole. Tuld'he niitule, mužik i sanub: - Nu, murz'aimine, kaiken sina teged da oled ičiiž möto, ka olkha nece kerd mindai möto: niitaškakam mö kleverad, lehmaižele oliž lujas hüva hiin. Murz'ain i sanub: - Ka täis sina mida ii pidä ka, dö vel mö zavodnem üskaižil kogota necin hiinan. Kacu vai, lenda ičiiž sil'mad ülemba, mitte hiin rindal, osok. A ninkošt’ niitnem, ka kerdal saton pannem, mitte pidab. I niitaškat'he he osokhiinad. Pand'he korged, korged sato. Mužik rouk, siid däi mest nikeks. A uudel kerdal sädihe lähtta venehel Änižele kalad püumaha. Ištįihe veneheze, mužik nenaha, murzein peraha i soudaškat'he airįil kaikhe vägehe. Tuld'he kesk Änižele i siižutihe. Mest mužik i sanub murz'aimele: - Nu, nuguni dö liinob mindai möto. A murz'ain sanub vasthaze: - Ii liine sindai möto, a mindai möto. Riideltihe, riideltihe siid, ii ehttut vei i kuukįižid pästta vedhe. Murz'ain nägišt’, ahn’ pän čokaiž vedespai i hiitihe, tahtel’ käzil tabata ahnin, da iče reznihe vedhe bokalaze miš oli. I zavodi vedespai kidan lastta da käzil boltįhitaze. - Oi, mužik, armaz sina minun mužik! Sa mindain vedespai! Mužik i sanub: - Ka sula päivi, ved i nece om sindai möto vedes uiteltaze. – Oi, iilä mindai möto, iilä. – A sanu vai, jesli mina sindai lenen vedespai, - küzub mužik, – ka keda möto nece liinob? – Oi, sindai möto. – A edelezpai az'z'ad keda möto zavodiškanem tehta? – Sindai möto. – Nu, jesli mindai möto, ka lübu. Žаl’ tegihe murz'aint ičeze mužikale i andįi käden. Lend’ händast vedespai. A däl\gesdäl'ges necida enamba ii olnu hiil mugošt’ päivad, mise kudamb ii kundeliž tošt’. Molembad zavottihe kaikušti ugodiškata toine toižele.

30 октября 2017 в 15:13 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст перевода
    Женился один. Взял себе девушку в жены, и начали они жить. Сначала все было хорошо, всегда слушались друг друга. Но потом жена избаловалась почему-то, стала своевольничать: все должно было быть только по ней. Однажды пошли они в лес дрова рубить. Муж и говорит: – Нужно нарубить берез, потому что из березы будут хорошие дрова, и когда в печь положишь, то дадут много жару. А жена говорит: – Нет! Надо нарубить осины, потому что осины тонкие, и если мы будем их рубить, то быстро нарубим большую кучу. Ну что же тут бедному мужику с ней поделать! Думает, пусть будет так, нарубим осины. Опять в другой раз они собрались пойти на сенокос. Пришли на пожню, мужик и говорит: – Ну, женушка, все ты делаешь да требуешь по-своему, так пусть хоть на этот раз будет по-моему: давай косить клевер, коровам будет хорошее сено. Жена и говорит: – Да полно тебе, неужели мы будем собирать эту траву по одной охапке! Подними глаза выше, какая рядом трава, осока. Если такую будем косить, то разом поставим стог, какой надо. И начали они косить осоку. Поставили высокий-высокий стог. Мужик, бедняга, опять остался ни с чем. А в другой раз они собрались на лодке в Онего рыбу ловить. Сели в лодку – муж на нос, жена на корму – и начали изо всех сил грести веслами. Доехали до середины Онежского озера и остановились. Опять мужик и говорит жене: – Ну, теперь-то уж будет по-моему. А жена перечит: – Не будет по-твоему, а будет по-моему! Спорили они, спорили, не успели еще и крючков опустить в воду. Жена увидела: окунь высунул голову из воды. Она, она бросилась, хотела руками поймать окуня, да сама бултыхнулась в воду в чем была. И начала в воде кричать да руками барахтаться:. – Ой, муж ты мой, дорогой муж! Вытащи меня из воды! Мужик и говорит: – Так милая моя, ведь и это по-твоему – в воде плавать. – Ой, не по-моему, нет! – А скажи-ка, если я подниму тебя из воды, – спрашивает мужик, – то по чьему это будет: по-моему или по-твоему будет? – Ой, по-твоему! – А впредь все будешь делать по-своему или по-моему? – По-твоему! – Ну, если по-моему, то вылезай. Жаль стало своей жены мужику, и он подал ей руку. Поднял ее из воды. А после у них не было такого дня, чтобы они ссорились. Оба начали всегда и во всем угождать друг другу.

18 октября 2016 в 19:24 Nataly Krizhanovsky

  • изменил(а) заголовок
    с Valdaline murz\'ain
    на Valdaline murz'ain
  • изменил(а) текст
    Nai üks’. Ot\'tOt't’ adivon mehele, i zavottihe eläda. Ezmäks (eletihe) kaiken aigan hüväižil, kundeltihe kaikušti toine tošt’. No däl\'ges murz\'aindäl'ges murz'ain valttįi mikš-se, muga valttįi, mise kaikutte sijaine oliž vaise händast möto. Kerdan lähttihe mecha haugod karzmaha. Mužik i sanub: - Pidab koivid čapta, mikš mise koivišpai lähtob haug hüva i konz päčhe paned, ahdab, räked äjan. A akk sanub: - Ii! Pidab kar’sta habįid, mikš mise habad oma sanktad i jesli mö čapaškanem ninkomid ka i kogon däredan teramba täutnem. No, miižo siid raukale mužikale hänenke tehta. Dumaib: «olkha muga, čapkam habįid.» Mest uudel kerdal hö sädihe lähtta hiinantegole. Tuld\'heTuld'he niitule, mužik i sanub: - Nu, murz\'aiminemurz'aimine, kaiken sina teged da oled ičiiž möto, ka olkha nece kerd mindai möto: niitaškakam mö kleverad, lehmaižele oliž lujas hüva hiin. Murz\'ainMurz'ain i sanub: - Ka täis sina mida ii pidä ka, dö vel mö zavodnem üskaižil kogota necin hiinan. Kacu vai, lenda ičiiž sil\'madsil'mad ülemba, mitte hiin rindal, osok. A ninkošt’ niitnem, ka kerdal saton pannem, mitte pidab. I niitaškat\'heniitaškat'he he osokhiinad. Pand\'hePand'he korged, korged sato. Mužik rouk, siid däi mest nikeks. A uudel kerdal sädihe lähtta venehel Änižele kalad püumaha. Ištįihe veneheze, mužik nenaha, murzein peraha i soudaškat\'hesoudaškat'he airįil kaikhe vägehe. Tuld\'heTuld'he kesk Änižele i siižutihe. Mest mužik i sanub murz\'aimelemurz'aimele: - Nu, nuguni dö liinob mindai möto. A murz\'ainmurz'ain sanub vasthaze: - Ii liine sindai möto, a mindai möto. Riideltihe, riideltihe siid, ii ehttut vei i kuukįižid pästta vedhe. Murz\'ainMurz'ain nägišt’, ahn’ pän čokaiž vedespai i hiitihe, tahtel’ käzil tabata ahnin, da iče reznihe vedhe bokalaze miš oli. I zavodi vedespai kidan lastta da käzil boltįhitaze. - Oi, mužik, armaz sina minun mužik! Sa mindain vedespai! Mužik i sanub: - Ka sula päivi, ved i nece om sindai möto vedes uiteltaze. – Oi, iilä mindai möto, iilä. – A sanu vai, jesli mina sindai lenen vedespai, - küzub mužik, – ka keda möto nece liinob? – Oi, sindai möto. – A edelezpai az\'z\'adaz'z'ad keda möto zavodiškanem tehta? – Sindai möto. – Nu, jesli mindai möto, ka lübu. Žаl’ tegihe murz\'aintmurz'aint ičeze mužikale i andįi käden. Lend’ händast vedespai. A däl\\ges necida enamba ii olnu hiil mugošt’ päivad, mise kudamb ii kundeliž tošt’. Molembad zavottihe kaikušti ugodiškata toine toižele.