ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Čoma murzein

История изменений

13 сентября 2017 в 16:46 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст перевода
    Жили купец и купчиха. Был у них один сын. Сын и говорит: – Папа, мне нужно жениться. – Но кого возьмем? Не возьмем богатую, а возьмем бедную да красивую. Сын и женился, взял красивую жену. Хорошо живет сын, они любят друг друга. Отец спрашивает сына: – Можешь ли ты ехать в Рыбинск за товаром? Дал ему три баржи, и сын поехал за товаром. Сын, уезжая, дал жене золотое колечко и шелковый поясок. Приехал в Рыбинск, нагрузил товара полные баржи и поехал домой. Ехали они по Онего и настиг их ветер. А они, видишь ли, с другими купцами в карты играют. Заспорили они. Один говорит: – Я скучаю по жене. Другой купец говорит: – Не скучай, может, она, твоя жена, скучает по мне... А сам, приехав, колдунье наказывает: – Иди к его жене и укради у нее поясок. Она, колдунья, быстренько пошла к жене, а у жены истопила баня, а колдунья пошла с молодухой в баню и украла у нее поясок. Относит туда и отдает купцу, а купец говорит мужику: – Смотри, жена твоя подарила пояс, который ты ей оставил. Мужик и поверил, что пояс его отдан. Он начал пить. Приехав домой, он так с женой и не поздоровался, а вечером и говорит: – Пойдем гулять, я тебе все расскажу. Он обманул ее: привел на мост и в реку бросил жену. Ее понесло по течению и прибило к избушке рыбаков. Рыбаки увидели ее и вытащили из воды ещё живую. Женщина была очень красивая. Ее взяли хозяйкой в избушку. Она помогает рыбакам, рыбу варит. А этого мужика осудили на десять лет. Потом его жена пошла кухаркой к царю. Царь очень старый, ему понравилась эта женщина: уж очень она красивая. А царь-то ходит в тюрьму смотреть заключенных. А, а женщина и говорит царю: – Батюшка, возьми меня с собой посмотреть на заключенных, какие они. Когда она пошла в тюрьму, то увидела, что ее муж там сидит. Жена и спрашивает: – Как тебя зовут? Она же и говорит: – Ведь ты мой муж. Муж так и упал на колени, заплакал, запричитал: – Неужели ты моя жена? Говорит она: – Батюшка, это мой муж. Он не знает, что меня вытащили из воды. На следующий день пошел царь и отпустил его из тюрьмы, взял его к себе в сыновья, а женщину – в дочери, и теперь живут.

13 сентября 2017 в 16:45 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст
    Endei eletihe kupec i kupčih. Oli hiil üks’ poig. Poig i sanub: - Papa, mili pidab naida. – Nu, keda mö otam? Algį otkį bohatad, otkam bednį da čoma. I poig i nai, čoman murzeimen i ot't’. Eläb poig hivin, toine tošt’ navedtaze. Nece bat't’ i sanub poigale: - Voidįk ajada Ribinskijale tavaraha? Andį koume ast't'ad i poig läks’ tavaraha. Poig läks’ i andį murzeimele kuudeižen kolceižen, suukįžen vöhuden. Nece poig aji Ribinskijaha i tavarad gruzi ast't'ad töuded i läks’ kodihe. Äništ’ möto ajetihe i döl tabaz’. Hö, näged, toižideke kupcideke vätaze karteihe. Ühten kupcanke sporiškat'he. Sanub: - Mina tusttun akad mötö. Toine kupc sanub: - Ala tusttu, možet hän, akeiž, tusttub mindei möto... Nece toine kupc mänob noidan akannu i sanub: - Mäne murzeimennu i vargasta hänel vöhutt. Hän, noidakk, mäni teraveidešti murzeimennu, a murzein kil'betin lämbitanu oli, a noidakk necen akeižen kil'betihe ot't’ i necen vön i vargast’. Vöb sinna i andab kupcale, a kupec sanub mužikale: - Kacu, akeiž selgit’ vön, kudamben dätid. Nece kupc i usk, mise vö on hänen. Hän viinan d'oškanz’. Aji kodihe ka murzeimenke ii ni zdorovod annu. Ehtkįžel, ehtkįžel mužik sanub: - Lähkam guleimaha, mina kaiken sili starinįičen. Händast mänitab sildale i d'ogehe lükeidab murzeimen. Murzeimen vett möto kandįi i toi rįbakįde pertižennu. Rįbakod nägištet'he i vedespei vedetihe eläban. Murzein oli lujas čoma. Murzeimen ottihe emagaks pertižehe. Hän abutab rįbakįle, kalad kiitab. A nece mužik suuditihe kümneks vodeks. Nece murzein mänob carile kuharkaks. Nece car’ om ravaz, hän lujas navedib murzeimen, mise čoma om. A car’ se käub türmha kacelmaha türömščikįd i hän, murzein, i sanub carile: - Papa, ota mindei kacmaha türömščikįd, miččed oma. Hänenke ku mänob, papazeke, türmha kacmaha, ka mužik-se siga ištub. Murzein i küzub: - Kut sili om nimi? Hän i sanub: «Sina ved oled minun mužik.» Mužik i langen’ kombuleze, voikaškanz’ i sanub: - Edįk sina ole minun akk? – Papa, sanub, – nece от minun mužik. Hän ii teda, mise mindei vedespei vedetud. Nece car’ toižel päival mäni dei päst’ türmaspei i ot't’ händast poigaks, a murzeimen tütreks i nugune eletaze.

13 сентября 2017 в 16:44 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст перевода
    Жили купец и купчиха. Был у них один сын. Сын и говорит: – Папа, мне нужно жениться. – Но кого возьмем? Не возьмем богатую, а возьмем бедную да красивую. Сын и женился, взял красивую жену. Хорошо живет сын, они любят друг друга. Отец спрашивает сына: – Можешь ли ты ехать в Рыбинск за товаром? Дал ему три баржи, и сын поехал за товаром. Сын, уезжая, дал жене золотое колечко и шелковый поясок. Приехал в Рыбинск, нагрузил товара полные баржи и поехал домой. Ехали они по Онего и настиг их ветер. А они, видишь ли, с другими купцами в карты играют. Заспорили они. Один говорит: – Я скучаю по жене. Другой купец говорит: – Не скучай, может, она, твоя жена, скучает по мне... А сам, приехав, колдунье наказывает: – Иди к его жене и укради у нее поясок. Она, колдунья, быстренько пошла к жене, а у жены истопила баня, а колдунья пошла с молодухой в баню и украла у нее поясок. Относит туда и отдает купцу. А, а купец говорит мужику: – Смотри, жена твоя подарила пояс, который ты ей оставил. Мужик и поверил, что пояс его отдан. Он начал пить. Приехав домой, он так с женой и не поздоровался, а вечером и говорит: – Пойдем гулять, я тебе все расскажу. Он обманул ее: привел на мост и в реку бросил жену. Ее понесло по течению и прибило к избушке рыбаков. Рыбаки увидели ее и вытащили из воды ещё живую. Женщина была очень красивая. Ее взяли хозяйкой в избушку. Она помогает рыбакам, рыбу варит. А этого мужика осудили на десять лет. Потом его жена пошла кухаркой к царю. Царь очень старый, ему понравилась эта женщина: уж очень она красивая. А царь-то ходит в тюрьму смотреть заключенных. А женщина и говорит царю: – Батюшка, возьми меня с собой посмотреть на заключенных, какие они. Когда она пошла в тюрьму, то увидела, что ее муж там сидит. Жена и спрашивает: – Как тебя зовут? Она же и говорит: – Ведь ты мой муж. Муж так и упал на колени, заплакал, запричитал: – Неужели ты моя жена? Говорит она: – Батюшка, это мой муж. Он не знает, что меня вытащили из воды. На следующий день пошел царь и отпустил его из тюрьмы, взял его к себе в сыновья, а женщину – в дочери, и теперь живут.

13 сентября 2017 в 16:43 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст
    Endei eletihe kupec i kupčih. Oli hiil üks’ poig. Poig i sanub: - Papa, mili pidab naida. – Nu, keda mö otam? Algį otkį bohatad, otkam bednį da čoma. I poig i nai, čoman murzeimen i ot't’. Eläb poig hivin, toine tošt’ navedtaze. Nece bat't’ i sanub poigale: - Voidįk ajada Ribinskijale tavaraha? Andį koume ast't'ad i poig läks’ tavaraha. Poig läks’ i andį murzeimele kuudeižen kolceižen, suukįžen vöhuden. Nece poig aji Ribinskijaha i tavarad gruzi ast't'ad töuded i läks’ kodihe. Äništ’ möto ajetihe i döl tabaz’. Hö, näged, toižideke kupcideke vätaze karteihe. Ühten kupcanke sporiškat'he. Sanub: - Mina tusttun akad mötö. Toine kupc sanub: - Ala tusttu, možet hän, akeiž, tusttub mindei möto... Nece toine kupc mänob noidan akannu i sanub: - Mäne murzeimennu i vargasta hänel vöhutt. Hän, noidakk, mäni teraveidešti murzeimennu, a murzein kil'betin lämbitanu oli, a noidakk necen akeižen kil'betihe ot't’ i necen vön i vargast’. Vöb sinna i andab kupcale, a kupec sanub mužikale: - Kacu, akeiž selgit’ vön, kudamben dätid. Nece kupc i usk, mise vö on hänen. Hän viinan d'oškanz’. Aji kodihe ka murzeimenke ii ni zdorovod annu. Ehtkįžel mužik sanub: - Lähkam guleimaha, mina kaiken sili starinįičen. Händast mänitab sildale i d'ogehe lükeidab murzeimen. Murzeimen vett möto kandįi i toi rįbakįde pertižennu. Rįbakod nägištet'he i vedespei vedetihe eläban. Murzein oli lujas čoma. Murzeimen ottihe emagaks pertižehe. Hän abutab rįbakįle, kalad kiitab. A nece mužik suuditihe kümneks vodeks. Nece murzein mänob carile kuharkaks. Nece car’ om ravaz, hän lujas navedib murzeimen, mise čoma om. A car’ se käub türmha kacelmaha türömščikįd i hän, murzein, i sanub carile: - Papa, ota mindei kacmaha türömščikįd, miččed oma. Hänenke ku mänob, papazeke, türmha kacmaha, ka mužik-se siga ištub. Murzein i küzub: - Kut sili om nimi? Hän i sanub: «Sina ved oled minun mužik.» Mužik i langen’ kombuleze, voikaškanz’ i sanub: - Edįk sina ole minun akk? – Papa, sanub, – nece от minun mužik. Hän ii teda, mise mindei vedespei vedetud.» Nece car’ toižel päival mäni dei päst’ türmaspei i ot't’ händast poigaks, a murzeimen tütreks i nugune eletaze.

13 сентября 2017 в 16:43 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст перевода
    Жили купец и купчиха. Был у них один сын. Сын и говорит: – Папа, мне нужно жениться. – Но кого возьмем? Не возьмем богатую, а возьмем бедную да красивую. Сын и женился, взял красивую жену. Хорошо живет сын, они любят друг друга. Отец спрашивает сына: – Можешь ли ты ехать в Рыбинск за товаром? Дал ему три баржи, и сын поехал за товаром. Сын, уезжая, дал жене золотое колечко и шелковый поясок. Приехал в Рыбинск, нагрузил товара полные баржи и поехал домой. Ехали они по Онего и настиг их ветер. А они, видишь ли, с другими купцами в карты играют. Заспорили они. Один говорит: – Я скучаю по жене. Другой купец говорит: – Не скучай, может, она, твоя жена, скучает по мне... А сам, приехав, колдунье наказывает: – Иди к его жене и укради у нее поясок. Она, колдунья, быстренько пошла к жене, а у жены истопила баня, а колдунья пошла с молодухой в баню и украла у нее поясок. Относит туда и отдает купцу. А купец говорит мужику: – Смотри, жена твоя подарила пояс, который ты ей оставил. Мужик и поверил, что пояс его отдан. Он начал пить. Приехав домой, он так с женой и не поздоровался, а вечером и говорит: – Пойдем гулять, я тебе все расскажу. Он обманул ее: привел на мост и в реку бросил жену. Ее понесло по течению и прибило к избушке рыбаков. Рыбаки увидели ее и вытащили из воды ещё живую. Женщина была очень красивая. Ее взяли хозяйкой в избушку. Она помогает рыбакам, рыбу варит. А этого мужика осудили на десять лет. Потом его жена пошла кухаркой к царю. Царь очень старый, ему понравилась эта женщина: уж очень она красивая. А царь-то ходит в тюрьму смотреть заключенных. А женщина и говорит царю: – Батюшка, возьми меня с собой посмотреть на заключенных, какие они. Когда она пошла в тюрьму, то увидела, что ее муж там сидит. Жена и спрашивает: – Как тебя зовут? Она же и говорит: – Ведь ты мой муж. Муж так и упал на колени, заплакал, запричитал: – Неужели ты моя жена? Говорит она: – Батюшка, это мой муж. Он не знает, что меня вытащили из воды. На следующий день пошел царь и отпустил его из тюрьмы, взял его к себе в сыновья, а женщину – в дочери, и теперь живут.

18 октября 2016 в 19:24 Nataly Krizhanovsky

  • изменил(а) текст
    Endei eletihe kupec i kupčih. Oli hiil üks’ poig. Poig i sanub: - Papa, mili pidab naida. – Nu, keda mö otam? Algį otkį bohatad, otkam bednį da čoma. I poig i nai, čoman murzeimen i ot\'tot't’. Eläb poig hivin, toine tošt’ navedtaze. Nece bat\'tbat't’ i sanub poigale: - Voidįk ajada Ribinskijale tavaraha? Andį koume ast\'t\'adast't'ad i poig läks’ tavaraha. Poig läks’ i andį murzeimele kuudeižen kolceižen, suukįžen vöhuden. Nece poig aji Ribinskijaha i tavarad gruzi ast\'t\'adast't'ad töuded i läks’ kodihe. Äništ’ möto ajetihe i döl tabaz’. Hö, näged, toižideke kupcideke vätaze karteihe. Ühten kupcanke sporiškat\'hesporiškat'he. Sanub: - Mina tusttun akad mötö. Toine kupc sanub: - Ala tusttu, možet hän, akeiž, tusttub mindei möto... Nece toine kupc mänob noidan akannu i sanub: - Mäne murzeimennu i vargasta hänel vöhutt. Hän, noidakk, mäni teraveidešti murzeimennu, a murzein kil\'betinkil'betin lämbitanu oli, a noidakk necen akeižen kil\'betihe ot\'tkil'betihe ot't’ i necen vön i vargast’. Vöb sinna i andab kupcale, a kupec sanub mužikale: - Kacu, akeiž selgit’ vön, kudamben dätid. Nece kupc i usk, mise vö on hänen. Hän viinan d\'oškanzd'oškanz’. Aji kodihe ka murzeimenke ii ni zdorovod annu. Ehtkįžel mužik sanub: - Lähkam guleimaha, mina kaiken sili starinįičen. Händast mänitab sildale i d\'ogehed'ogehe lükeidab murzeimen. Murzeimen vett möto kandįi i toi rįbakįde pertižennu. Rįbakod nägištet\'henägištet'he i vedespei vedetihe eläban. Murzein oli lujas čoma. Murzeimen ottihe emagaks pertižehe. Hän abutab rįbakįle, kalad kiitab. A nece mužik suuditihe kümneks vodeks. Nece murzein mänob carile kuharkaks. Nece car’ om ravaz, hän lujas navedib murzeimen, mise čoma om. A car’ se käub türmha kacelmaha türömščikįd i hän, murzein, i sanub carile: - Papa, ota mindei kacmaha türömščikįd, miččed oma. Hänenke ku mänob, papazeke, türmha kacmaha, ka mužik-se siga ištub. Murzein i küzub: - Kut sili om nimi? Hän i sanub: «Sina ved oled minun mužik.» Mužik i langen’ kombuleze, voikaškanz’ i sanub: - Edįk sina ole minun akk? – Papa, sanub, – nece от minun mužik. Hän ii teda, mise mindei vedespei vedetud.» Nece car’ toižel päival mäni dei päst’ türmaspei i ot\'tot't’ händast poigaks, a murzeimen tütreks i nugune eletaze.