ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Semenziba nargišt’ pertin päle

История изменений

30 октября 2017 в 14:34 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст
    Eliba ende uk da ak. Uk sanub: - Semekam mö peitin päle nagrišt’. Nagrišt’ pertin päle semenziba. Nagriž nece, näged, pertin päle kazvį. Akeine sanub: - Mända mini nühtmähä. Män’ sinnä nühtmähä, sigapei langez’, langez’ i satuihez. A nece mužik oti da jougas tabaz’ da toižes da keskou rebiti akeižen nu dei aiteižhe taci. - Mända, sanub, – voikkid ectä. Mäni voikkid ecmähä. Astui, astui, händikaz tuli vastha. - Edahaksik, dädä, astud? - Astun, sanub, – minai ak kol’, ka voikkid ecmähä. – Ota mindei. - Ka kut voikad? – Uu, uu, uu. – Tule perskusihe. Ukoine perskusihe händikhan pani. Astub möst, astub, astub. Tuli hänele vastha janiš. - Dädei, edahaksįk astud?» – Ka minai ak kol’, ka mina män voikkid ecmähä. – Ota mindei. – Ka kut sä voikad? – Lu, lu, lu. – Čomin voikad, tule perskusihe. Sen-gi ot’. Möst astui, astui, rebįi tuli vastha. - Dädei, edahaksįk astud?» – Voikkid ecmähä, minai ak kol’. – Ota mindei. – Ka kut sä voikad se? – Ou, ou, ou. – Tule, čomin voikad. Hüva. Astui, astui, kondi vastha tuli. - Dädei, edahaksįk astud? – Ka voikkid ecmähä. – Ota mindei. – Kut sä voikaškad? – Mäm’, mäm’, mäm’. – Tule perskusihe. Ot’ dei kodihe vüi. - Kus sinai akeine? – Aiteižes. Nene kaik zverid päst’ sinnä, necen akeižen kaiken drebezgi süiba, nanet süiba. Ukeine aveidab čiluižen i: - Jogo voikitei? A nece sigapei rebįi: - Voumiž om, aveida! Bude tarbi, ka sina-gi tule tänna, sindei-gi voikamei. Aveiž, ka akašt’ ele: ühted luhuded. Nu dei ukoine päst’ zverid sigäpei hot’ i akeižen žvakeižiba söda kaiken. Nudei nagriž pertin päle jänu otmata.

30 октября 2017 в 14:34 Нина Шибанова

  • изменил(а) текст перевода
    Жили старик да старуха. Старик говорит: - Давай посеем репу на крыше. Посеяли они репу. Выросла эта репа на крыше. Старушка говорит: – Пойду-ка я репу рвать. Пошла она репу рвать, а оттуда и упала. Упала, упала и ушиблась. А мужик схватил за ногу да за другую да и разорвал старушку пополам. Да, да и бросил ее в чулан. – Пойду, – говорит, – искать плакальщиков. Пошел искать плакальщиков. Шел-шел, идет навстречу волк. – Далеко ли, дядя, идешь? – Иду, – говорит, – жена у меня умерла, так плакальщиков искать. – Возьми меня. – А как ты оплакиваешь? – У-у, у-у,у-у! – Полезай сзади. Старичок посадил волка сзади за пояс. Идет, идет опять. Идет ему навстречу заяц. – Дядя, далеко ли идешь? – Да жена у меня умерла, иду плакальщиков искать. – Возьми меня. – А как ты оплакиваешь? – Лу-лу-лу! – Красиво оплакиваешь, садись сзади. И этого взял. Опять шел, шел. Навстречу, навстречу лиса. – Дядя, далеко ли идешь? – Плакальщиков искать, жена у меня умерла. – Возьми меня. – А как ты оплакиваешь? – О-у, о-у, о-у! – Иди, красиво оплакиваешь. Хорошо. Идет он дальше. Навстречу, навстречу ему медведь. – Дядя, далеко ли идешь? – Да плакальщиков искать. – Возьми меня. – Как ты оплакиваешь? – Мям-мям-мям! – Садись сзади, за мой пояс. Взял и привел всех домой. – Где твоя жена? – В чулане. Запустил он туда всех этих зверей, а те старушку и съели на нет. Старик приоткроет дверь и в щель: – Уже оплакали? А лиса оттуда: – Готово, открой! А если нужно, то и тебя можем оплакать, иди сюда. Открыл он, а старушки нет: одни косточки. Выпустил старичок зверей оттуда, хотя те всю старушку жвакнули. Ну, а репа так и осталась на крыше неубранной.