VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Önik

Önik

Veps
New written Veps
Karjalaine sarn

Ühtes pertiš eliba lujas ažlakahad ižand da emäg.
Kerdan hijale tuli saldat i pakičihe ödumaha. Ižand da emäg otkažihe hänele. Saldat hödhüvin käveli külädme sinna-tänna i möst tuli neche pertihe. Nägišti ižandad pert’irdal.
Äi om teid, önikoid, – sanui ižand, – vaiše üks’ saldat tuleskeli pakičemha ödumaha, a nügüd’ toine-ki tuli. em pästkoi ödumaha nikeda!
A saldat oli melekaz i heitihe kurdeheks ristituks da sanub:
Spasib, spasib!
i mäni pertin südäimehe.
Kumarzihe emägale:
Emäg, mindai ižand pästi ödumaha, naku minä tulin-ki.

Em pästkoi önikoid, – sanub emäg.
Spasib, spasib! sanub vastha saldat.
Tuli ižand pert’he, a emäg küzub hänel:
Sinä mikš pästid necidä önikad?

Minä en pästand händast, – sanub ižand. Minä otkažin hänele, ka hän, nacein, om kurdeh, ei el’gendand, midä minä sanuin. Konz ištumoiš ehtlongile, ala kucu händast stolan taga.
Ei, ei! Sinä-ki ala zavodi pagišta hänenke.
Emäg kerazi stolale, i vaikti ištuihe ehtlongičemha. A saltad ištub laučal, kacub heiden polhe. Ižand unohti, miš akanke pagižiba, kändihe saldatan polhe i küzub:
Sinä kus oled sündunu, saldat?

Spasib, spasib, – sanub saldat i heredas ištuse stolan taga.
Ehtlongin jäl’ges ižand sanub akale:
Homendesel minä aigoiš lähten mecha, a sinä pašta kürzid, kuni saldat völ magadab.
A konz hän heraštub da sädase lähtta, ala unohta otta hänelpäi den’goid ösijas. A saldat kuleb necidä paginad i meletab ičeksaze: ”Mindai et manitagoi!”.
Homendesel ižand nouzi aigoiš, söi kürzid i läksi mecha. Emäg jäi paštmaha kürzid. A saldat peitos kacub hänehe. Konz emäg paštoi äi kürzid, hän libui, sobihe, oti ičeze šaugun, kuti sädihe lähtta. Emäg pani rehtilän päčedesehe i tabazi saldatad hardjas:
Anda dengoid ösijas!

Spasib, spasib, emägaine! sanub saldat i ištuse sömha kürzid.
Söi saldat kaik kürzad i sanub:
Spasib, spasib!

Iče ištuihe laučale i meletab: ”Paštkaha völ kürzid”.
Emäg paštoi, a saldat kuni möst sädihe lähtta. Oti ičeze šaugun i sanub:
Spasib sinei, emägaine, adivoičetamižes da ösijas.

A emäg sanub vastha:
Magazid da söid külläks, nügüd’ maksa dengoid!

Midä? Minei kerdale kürzid otta? Spasib, spasib, hüvätabaine emägaine, – sanui saldat, oti kürzid i läksi.
Ehtal tuli kodihe ižand, emäg sanub-ki hänele:
Nu mitte önik om!
Söi, joi, magazi, a dengoid ei maksand, ka völ kaik kürzad kerdale oti. Em pästkoi enamba nikeda ödumaha.