VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

L’eikkavo

L’eikkavo

Karelian Proper
Vesyegonsk
Ka on kun t’änä vuona, en’n’ein Jür’gie äijiä ruis’ l’äks’i kažvamah, mid’ä en’n’ein Jür’gie, šid’ä en’n’ein Il’l’ua ruis’ ker’giew. Ruis’ valguow valguow, kel’l’is’t’üw, zavod’itah goraz’ilda l’eikata.

A mi on uvalmo?

Uvalmo? Vovs’o ei ker’gie kažvua, šeže hie... tuagie, a šeže hienon’e, uvalmo t’ämä i jiäw. Pelvahalla pelvahalla uvalmot, a rugehella ewle, l’eiväl’l’ä ewle uvalmuo, pelvahalla. Mis’s’ä tuagieh äijäl’d’i kül’vettü, šiinä i uvalmo.

Bivajet što l’eivät lagoh langetah?

On, lagoh langetah a šiel’d’ä, toin’e rubiew kažvamah, n’in t’äššä, i l’eibiä ei l’ie, da i olgie ei l’ie. Vägöväl’l’ä mualla lagoh langetah, bol’še ruis’ i ozra, ka on tuagie, i kagra langei. Vihma tuulenke, kuin hän’en šordaw, n’in noušša ei jo šua, koož on jo t’ähkä polnoi. N’in krut’t’iw, viel’ä i tuulenken, ka i l’üöččiečet l’eikatešša, ei šua l’eikata, et t’iijä mis’t’ä päit’en, ka tuulella puutaiččow.

Mid’ä on jügiembi l’eikata?

Ruista jügiembi l’eikata, a n’äid’ä s’orowno, kagrua on kaikkie paraš l’eikata čir’pil’l’ä. Ruista s’eizatima gruudat, a kagrua buapkaz’et, ruista d’es’at stuk, kagrua pjat’, buapkan’e. N’el’l’ä šorkas’t’a, a viiješ, katallamma piäl’l’ä viijen’n’el’l’ä. A rugehella, d’evjat, panemma jallat, a d’es’atoilla, katkuamma da t’ämän katamma, i ozralla n’iin.

N’ämä l’iwhehet?

L’üwht’ehet, da. N’ämä t’ähkäz’et ül’äh s’eizatat s’en’äin, t’ähkäz’et t’ämä i katat. Kun ollah hüvät šiät n’in uber’itah, to ei jowva n’in i viikon s’eiz’otah, ei jowvata n’in viikon s’eiz’otah. Käz’il’l’ä l’eikkuamma, šängi rownoi i madalan’e. Štobi šängi ei r’evit’t’äis’ jalgoida, n’in ol’i miwla karuloida šuappaida, pid’iä, što jalgua ei n’äpis’t’äis’.

A kalžuloida pid’ijä?

Kalžuloida? Emmä pid’än, emmä. En’n’ein kalžut oldih da bosovikat, da.

Kuin opaštuja l’eikkuamah?

Muis’an, miwn otettih l’eikkuamaa, čir’pi... d’ern’iin juur’enke. L’üwht’ehen šivoin, šid’ä pid’i, juur’et pid’äw l’eikata. A kun vanhembi, l’eikkuaw l’eikkuaw, l’eikkuaw, i l’üwheš t’er’väh viid’iw, l’üwheš hüvä viid’iw. A t’ämä viid’iw, t’äl’l’ä n’edoučkalla n’in kaiken n’ägön’e, n’in hän’en pannah šorkakši, da i s’eiz’ow.

Čäin i kät’t’ä popad’i l’eikata?

Opaš... šormie puuttuw, puuttuw. Mie muis’an kagrua l’eikatešša, n’in ka miwla večnoi ka t’ämä, n’iät on. Ka n’äin l’eikkain, n’iät kaikk i tunnutah, t’äššä, ka t’äl’d’ä i puolen šormie šen’äin, kolme šormie. En l’eikannun, a vel’l’enke l’äks’imä, l’eikkaimma kagrua, l’äks’imä kod’ihe. Oo, davai mežalda l’eikkuamma, iel’l’ä oldih mešat ka šežen l’evehüöt, kod’ih l’ehmäl’l’ä hein’iä, da hein’iä l’eikatešša šormen i l’eikkain.

A mid’ä, šidoja mid’ä?

Rawdahein’iä, muis’an muamo n’äčöt’t’i rawdahein’iä, paikalda rannan r’evit’t’i da kaikkih šormiloih rawdahein’iä šido. Kivis’t’äw, kivis’t’äw, n’in ka rawdahein’ä, rawdahein’iä panet n’in, mär’giä ei l’ie, ei aja. A ewlun oma muamo n’in, s’erawno l’eikkuamah käin, käz’i ka n’äin, kahella šormella fataičen, a l’eikkuamah, kävün. A n’ämä kivis’s’et’äh tutuloinken, tutut pid’äw šiduo, tr’apkat šivot da i... A kossa! Vain kiirähäl’l’ä n’in ka, ka t’ämän šormen i n’ämä luuhuot živo l’eikkuat, mahtuan pid’äw, hil’l’akkazeh kossua hivuo.