VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Ol’ga Žukova. Jäpuraz

Ol’ga Žukova

Jäpuraz

Veps
New written Veps
Kerdan Natoi-neičukaine astui školaspäi. Oli jo keväz’ku, päiväine paštaškanzi lämemba, veslas muhaiži. Neciš čomas säspäi kaik ristitud-ki käveliba irdal hüviš meliš. Asttes pidust’ üht vanhad pertid neičukaine nägišti, miše sured tippud lankteba katuselpäi. Hän lendi pän ülähäks i homaiči jäpurahan. Se hošti päiväižen sädegiš, no kündled oliba mugomad tuskasižed.
Mikš sinä voikad? küzui neičukaine. Tämbei om mugoine čoma keväz’päiv.
Minei om žal’, miše en tedišta, mi om keza.
A kuspäi sinä kulištid kezan polhe?
Minun katusel ištuiba kaks’ pen’t lindušt i ilokahašti vičitiba, miše ei ole jo hätken, i tuleb čoma keza, läm’ keza, kirjav keza. Minä tahtoin küzuda niilmi om keza, no ned oliba mugomiš ihastusiš i ei kulnugoi mindai.
Neičukaine vähäižen meleti i sanui:
Ala voika, minä abutan sinei.
Ven sindai kodihe, panen jäškapha, sigä om vilu, i sinä ed sula.
Muga tegiba-ki. Jäpuraz eli jäškapan pakaštimes. Natoi erašti čokaižihe rižamahakut sigä hänen sebranik eläb. Muga mäni sulaku i semendku, tuli keza. Lämäl kezapäiväl neičukaine sai jäpurahan jäškapaspäi i vei irdale.
Kacunece om keza.
Kut äi om vihandad mujud, – čududelihe jäpuraz, – kaik om mugoine kirjav, ilokaz, heled.
Hän ihastunu kacui ümbri i ei mujand, kut zavodi sulada. Sured vilud tippud tippuiba läbi sormiš i lanksiba maha. I pigai neičukaižen kädehe jäi vaše märg sija. Natoile oli žal’ jäpurast, no hän el’genzi, miše tal’vel, voib olda, vasttasoiš udes.