Texts

Vasilii Ivanov. Tuatto mustoitti

corpus: Journalistic texts

Source:

Oma mua. № 34, 2018, p. 11

Vasilii Ivanov

Tuatto mustoitti

Livvi
New written Livvic

Sanotah
: igä
pidäy
eliä
, igä
pidäy
opastuo
. Eräs
ristikanzu
opastuu
kaččojes
vierastu
elostu
, eräs
omua
mukittau
. Yhtes
hierus
eli
yksi
mies
. Kuni
oli
nuori
, hyppii
toizien
brihaččuloinke
pihal
.
Tuli
aigu
miehel
mennä
nekruttoih. Enne
nekrutois oldih
eigu nygöi
kaksi
vuottu
. Enne
pidi
olla
sie
kolme
vuottu
, merel
kai
viizi
.
Kui
da
kai
oli
armies
se
mies
, emmo
rubie
sanomah
, eigo sidä
ken
tiijä
. Min
minä
tiijän
, sengi teile
sanon
.
Kuiliennou kahten
vuvven
peräs
tuli
se
mies
kodih
käymäh. Kačotah
häneh
hierun
rahvas
, ei
ni
tuta – nengoine
häi
rodih
nekrutois. Kai
oman
kielen
unohti
, vai
ven’ua
lyöy
. Enne
se
hierulois
ven’an
kieldy
äijäl
eigo tietty
, eigo ellendetty
, a
häi
vai
ven’akse
pagizou
.
Lähtiettih
sit
hyö
oman
perehenke
kalmoille. Astutah
, paistah
. Tuatto
da
muamo
liygiläzet
gu
ollahhäi, livviksegi paistah
, a
poigu
vai
ven’ua
murendau
.
Kaččou
poigu
: kenenlienne
paikas
pelvas
halvastau
. Ottau
dai
kyzyy
:
– A
čja eto pelvaspaikku halvastajet?
Sit
tuatto
nagronke
sanoi
hänele
kenen
.
Ehtäl
otti
da
lämmitti
tuatto
kylyn
. Lähtiettih
kahtei
poijanke
kylyh
. Istuu
ven’alaine
poigu
laučal
, iččie
vastal
pergelöy. Tuatto
vai
vetty
lykkäilöy kauhazel kivilöin
piäle
. Ylen
räkki
rodih
kylys
. Poigu
heityi
alah
, tuatto
vie
ližeilöy löylyy
. Tirpi
, tirpi
mies
, sit
diävii karjalan
kielen
:
– Tuatto
, sanoi
, – uravuit
vai
midä
? Tappuago nygöi
tahtot
minuu
tänne
?
Sit
häi
enämbiä
nikonzu
omua
kieldy
ei
unohtannuh
. Tuatto
mustoitti
ijäkse
.