VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Elokaz mez’ i Lazar’

Elokaz mez’ i Lazar’

Veps
19"Oli elokaz mez’. Hänen sädod oliba purpuraspäi i henos pölvhaspäi, i kaikutte hänen elon päiv oli kuti praznik. 20No hänen verajanno venui gol’l’ Lazar’ täuz’ paiškid. 21Hän tahtoi näl’gäs söda muruid, kudambad lanksiba elokahan mehen stolalpäi. Koirad-ki tuliba sihe i noliba hänen paiškid.

22Sid’ gol’l’ koli, i angelad veiba händast Avraamannoks. Elokaz-ki koli, i händast pandihe maha. 23Konz hän surman valdkundas oldes mokiš libuti sil’mäd, ka nägišti edahan Avraaman i hänen rindal Lazarin. 24Siloi hän kidastaškanzi: "Tat Avraam, armahta mindai! Oigenda Lazar’ tänna, miše hän kastaiži sormen agjaižen i sil vilugoitaiži minun kel’t. Neciš ahjos om opak olda. 25No Avraam sanui: "Johtuta, poigaižem, miše sinä elädes jo said hüvän dol’an, a Lazar’ hondon. Nügüd’ hän eläb tägä ozan kaimlos, a sinä mokičetoi. 26Da völ meiden keskhe om pandud süvä haud, i niken tägäpäi ei voi mända teidennoks, hot’ tahtoiži-ki, i niken sigäpäi ei voi tulda meiden polele. 27Elokaz mez’ sanui: "Tat, minä pakičen, oigenda händast minun kazvatajiden kodihe. 28Minai om viž velledtodištagha heile Lazar’, miše hö-ki ei putuiži neniden mokiden tahoze. 29Avraam sanui: "Heil oma Moisejan i Jumalan sanankandajiden kirjutused. Uskkaha heiden sanoihe. 30"Ei, tat Avraam, mez’ sanui, "no ku ken-ni kollijoišpäi mäniži heidennoks, käraudaižihe grähkišpäi. 31No Avraam sanui: "Ku ei kundelkoi Moisejad i Jumalan sanankandajid, ka ei uskoškakoi, hot’ ken-ni kollijoišpäi eläbzuiži."

Лука 16:19-31

Russian
19 Некоторый человек был богат, одевался в порфиру и виссон и каждый день пиршествовал блистательно.
20 Был также некоторый нищий, именем Лазарь, который лежал у ворот его в струпьях 21 и желал напитаться крошками, падающими со стола богача, и псы, приходя, лизали струпья его.
22 Умер нищий и отнесен был Ангелами на лоно Авраамово. Умер и богач, и похоронили его.
23 И в аде, будучи в муках, он поднял глаза свои, увидел вдали Авраама и Лазаря на лоне его 24 и, возопив, сказал: отче Аврааме! умилосердись надо мною и пошли Лазаря, чтобы омочил конец перста своего в воде и прохладил язык мой, ибо я мучаюсь в пламени сем.
25 Но Авраам сказал: чадо! вспомни, что ты получил уже доброе твое в жизни твоей, а Лазарь злое; ныне же он здесь утешается, а ты страдаешь; 26 и сверх всего того между нами и вами утверждена великая пропасть, так что хотящие перейти отсюда к вам не могут, также и оттуда к нам не переходят.
27 Тогда сказал он: так прошу тебя, отче, пошли его в дом отца моего, 28 ибо у меня пять братьев; пусть он засвидетельствует им, чтобы и они не пришли в это место мучения.
29 Авраам сказал ему: у них есть Моисей и пророки; пусть слушают их.
30 Он же сказал: нет, отче Аврааме, но если кто из мертвых придет к ним, покаются.
31 Тогда Авраам сказал ему: если Моисея и пророков не слушают, то если бы кто и из мертвых воскрес, не поверят.