VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Prinsessu, kudai uskoi kaikkii valehii

Prinsessu, kudai uskoi kaikkii valehii

Livvi
New written Livvic
Oli kuningahantytär. Häi oli hyvä kielastelii, moine kielastelii, ku kai iče uskoi kaikkie, midä toizet kielasteltih. Kuningas uskaldi puolen omua valdukundua da tytärdy mučoikse sille, ken kielastas nenga, ku hänen tytär sanos: "Sinä kielastat!"
Sih aigah minä olis parrakas mies, otin keräle tovestajan miehen da lähtin kuningahan luo. Kuningahantytär oli tahnuos, konzu minä tulin, sanoin:
Hyviä päiviä!

Se vastai:
Jumalalpäi!

Sit prinsessu rubei sellittämäh, mittuine suuri oli enne hänel tahnut, kui äijy maiduo annettih lehmät da ku luajittih ylen suurii juustoloi. Tahnut oli moine suuri, ga konzu paimoinpoijat tahnuon kynnyksel torvie soitettih, tahnuon peräs se soitandu odva kuului. Lehmii lypsettih muga, ku kahten hengen pidi korvoidu kandua lehmän uale. Luajittih juustoloi, ga net ku jauhokivet oldih. Minä sanon:
Suurigo se tahnut oli, äijängo maiduo net lehmät annettih, suuretgo net juustot oldih!
Meil oli enne tahnut, ga konzu lehmy oli kiimas, häkki vie ei tulluh, a se kandoi. Lehmiä konzu lypsettih, pidi haudu kaivua muah da havvan reunale lehmy kullettua da sinne lypsettih. Juustoloi ku luajittih, ga net oldih ku pertit da vie suurembatgi. Minul oli vahnu tamma, sil sotkiettih juustuo, ga se tamma uppoi juustoh kogonah. Minä näin, ku ei hyvä olluh se, ku tamma juustoh uppoi. Seiččie vuottu ku juustuo syödih, ga vaste sit tamma löydyi. Minä otin tamman da lähtin račastamah, sit hänel katkei selgy. Minä panin puus luajitun uvven sellän da račastin taivahah. Sie oli Marija-neičyt palmikoimas omua piädy. Minä sanon:
Kuibo minä tiäpäi piäzen?

– "Hoo, sanou Marija. Sinä, tiettäväine, piäzet tiäpäi, tartuta vai minun palmikko ičele nenäh, sit lasken sinuu". Minä tartutin palmikon nenäh, palmikko katkei, dai minä puutuin reboin norah.
Minä sanon kuningahantyttärele:
Sie noras oldih sinun muamo da tuatto, muamo oli tuatan kengii paikkuamas, a tuatto oli täis da ruves.
Muamo löi händy korvale, ga ruvet pärskähtettihes.
Kuningahantytär kummastui, oli kodvazen iänetöi da sanoi:
Sinä kielastat!
Ei hyö nikonzu oldu reboin noras, hyö oldih kazvanuot kuningahallizis pertilöis!
Sildy, ku kuningas uskaldi puolen valdukundua da tyttären, da minul keräl oli tovestai, tuli pidiä svuad’bu. Sih aigah oli minul voilakki, bumuagutakki da st’oklukengät. Kolme päiviä syödih, juodih, da minä sain puolen valdukundua da kuningahantyttären mučoikse.
Täs suarnugi loppih.