VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Eliba uk da mamš

Eliba uk da mamš

Veps
Southern Veps
Eliba uk da mamš.

Kondi zavodi heidenost kääda.

Kerdan ehtaa uk da mamš ištuiba, ištuiba i sit’ pan’he, pan’he i magatas.

Zavodiba uindooda, kulištpaken-se värain taga stukičese.

Män'ba avaidamha.

- Ken siga?

.

A ken ?

Ka .

He kulištpa, što kondi, he varagaaspa molombad.

Hän stukučiškäz’, i he kaik sijad tugespa.

Hän stukičhe, stukičhe, sadaaze ii sa.

Sid basib:
- Etai avaida ka pertin-gi teiden kändän i teid' sen.


Mamš joks’ pert'he i basib ukole:
- Ukoine, minak me tegeškandomai-se, kondi meid seb.


Ka ankam hälle mi-ni.

Ka min’ me andamai?

Ka ankam hot’ hälle kanaine.

Ankam.

Mäne, mamš, anda kanaine.

Mamš joks’, kanaižen tači kondjale.

Kondi män’.

He pan’he i uinos’pa.

Homencoo nös’pa, päivän eliba.

Ehtaa mest pan’hežoo.

Kulištpamest stukičese, mäniba avaidamha ka mest kondi.

Mamš joks’:
- Uk, mest kondi, - basib, sen teid, etaa anda mida-ni ka


Ka minak me andamai-se?

Ka mäne, mamš, tači hälle busine.

Mamš joksi, tači busižen hälle.

Kondi män’.

He mest uinos’pa.

Toižoo ehtaa mest tul’ nece kondi i mest ningaže stukičese.

Uk basib:
- Minak me andamai se?


Ka ankam vazaine.

Tačiba vazaižen.

Kondi män’ vazaštmu. He pan’he i uinos’pa.

Toižoo ehtaa mest tul’ kondi i mest pakičob.

- Minak me andamai?

Ka ankam jo lehmaine.

Andet'he lehman.

Sid mest tul’ toižoo ehtaa kondi, he andoiba hebon, sid ištuba i gor'uiba:
- Minak me homen ehtaa andamai, ku kaiken živatan andlimai, enamb antta homen ii mida, tulob ka seb.


Homencoo noos'pa, gor'uiba:
- Tämbäi tol’ko meil’ ehthassai elo.


Uk basib-gi:
- Davai pletimai puzun tobnemban da riputamai laghe puzun da hutimoi neche puzhu.


Uk särahthid sai, puzun ani suren, kätken, pleti i necen puzun riput’ laghe.

Varastaba ehtan.

Sid eht tul’.

Uk da mamš pan’he.

Kondi mest tul’ i stukitaaze, stukitaaze. Jäl'gmää joks’ mamš avaidamha ka antta i mida.

Joks’ uk, basib:
- Minak me nigut tegomai?


Sadaižem puzhu

Sadaižem.

Libuiba laačha i seinamu libuiba, libuiba, saihe, ka puzu-se ihtele mehele tol’ko, kahtele ii kut puzhu sadaaze.

Nu uk puzhu saihe i ištub puzus sigaa, a mamš pertiš joksendab:
- Voi, ukoine, mindai nigut’ seb.


Voi, voi, ukoine, kunak nigut

Ištte päčhe pigemba, ika sab.

Kondi zaloškan murez’, jo astub pertäčes, a mamš pigemba päčhe saihe, päčilaadaa tugez’he da sigä ištub päčiš.

Kondi tul’, kaikjaa horomoiš eči, nimiš ii voi löuta ni ukod, ni mamšid.

Laačha libui, sada ii voilend nečida ukod.

Lähteškäz’ jo irdha, a mamš ii voilend proterpta i päčiš ku riktä da riktä.

Kondi vernihe da päčilaadan avaiž da mamšin vei ka tol'ko uk i näg'-gi.

Uk jäi iksnäze i kol’.

Жили старик со старухой

Russian
Жили старик и старуха.

Медведь начал к ним ходить.


Однажды вечером старик и старуха сидели, сидели и затем легли спать.


Легли и начали засыпать, услыхаликто-то за дверью стучится.


Пошли открывать.


Кто там?

Я.

А кто ты?

Да я.

Они услыхали, что это медведь, испугались оба.

Он начал стучать, и они всё заперли.


Он стучался-стучался, попасть не может.


Потом говорит:
Не откроете, так я и вашу избу переверну, и вас съем.


Старуха прибежала в избу и говорит старику:
Старичок, что же мы будем делать-то, медведь нас съест.


Дадим ему что-нибудь.

А что мы дадим?

Да дадим ему хоть курочку?

Дадим.

Иди, старуха, дай курочку.

Старуха побежала, курочку бросила медведю.

Медведь ушел.


Они легли спать и уснули.


Утром встали, день прожили.

Вечером опять легли спать.


Слышатопять стучатся, пошли открыватьопять медведь.


Старуха прибежала:
Старик, опять медведь, говоритсъем вас, если не дадите чего-нибудь.


Что же мы дадим-то?

Иди, старуха, брось ему ягненка.


Старуха побежала, бросила ему ягненка.

Медведь ушел.

Они опять уснули.


На другой вечер опять пришел этот медведь и опять так же стучится.

Старик говорит:
Что мы дадим-то?


Дадим теленка.

Бросили теленка.

Медведь ушел с теленком.
Они легли и уснули.

На следующий вечер опять пришел медведь и опять просит.

Что мы дадим?

Да дадим уж коровушку.

Дали корову.

Потом опять пришел на следующий вечер медведь, и они дали лошадь, сидят и горюют:
- Что мы завтра вечером дадим, когда всю скотину отдали, больше дать завтра нечего, придеттак съест.


Наутро встали, горюют:
- Сегодня нам только до вечера жить.


Старик и говорит:
Давай сплетем корзину побольше, повесим к потолку да спрячемся в этой корзине.



Старик раздобыл лучины, сплел очень большую корзину–зыбку и подвесил к потолку.

Ждут вечера.


Потом наступил вечер.


Старик и старуха легли спать.


Медведь опять пришел и стучит, стучит.
Наконец побежала старуха открывать, а дать нечего.


Прибежал старик, говорит:
Что мы теперь будем делать?


Залезем в корзину?


Залезем.

Забрались на скамейку и по стене поднимались-поднималисьдобрались, а корзина-то на одного человека, вдвоем никак в корзину не залезть.

Ну, старик в корзину забрался и сидит там, а старуха по избе бегает:
Ой, старичок, меня теперь съест!


Ой, старичок, куда я теперь?


Садись в печь скорей, а то достанет.

Медведь задвижки сломал, уже в сенях идет, а старуха быстрее в печь залезла, заслонкой закрылась и сидит там, в печи.

Медведь пришел, по всему дому искал-искал, нигде не мог найти ни старика, ни старухи.

На скамейку поднялся, не мог достать старика.

Начал уже уходить, а старуха не могла утерпеть и в печке закашляла.


Медведь повернулся да заслонку открыл и старуху унес, только старик и видел.


Старик остался один и умер.