VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Kut mina kond’g’alo putuin'

Kut mina kond’g’alo putuin'

Veps
Central Eastern Veps
Minä nor’ murz'aine olin', ez’mäine kerd elin' meh’uu.

Käuim hiinalo, edahaks käuim, Ponda-gärfhe nakkau.

Kohtha tropaine om kahcan virstad, ningitte mecakaz sijä ka.

Mina üks’näin radoin (endo vet’ pimedahasai raduudihe ka), da kodihe tariš tuuda öks.

Tulin g’o pen’he gärfhesai da i penen gärven proidin'.

Kacauzin' ka tüu poikes tes kondi siižub.

Mina kämn’uu čäigäižin' da kriknin'.

Kondi minuhuin’ kacauz’, läks’ bokha.

Toižen kerdan möst iče ninga nägin'.

Siloi lapsid oli äi minain'.

Särg’gärven telo käuin’ nakkau, kaks’tošküme virstad om mijaupäi nit.

mužikame kahton käuim.

Hän gäb öks, a minä tulon päiväiči.

Ehtkoižuu kodihe läksin' nituupäi, tol’ko telo tulin', kacauzin' ka kondi ez’uu mindain' astub kodihepäi.

«Nu, tämbäi tovariš om».

Möst toropimoi da kämnil’ čäigäižin' da kriknin'.

«Nügütte-se minä kuna?».

Kondi pačakoižes oli, siižutihe, möst gäl’gile kacauz’ da sanub: «Nečiš uradas, mida hänos om söndad, paremb lähtta da los’ tabata».

Läks’ bokha kondi astmaha, a mina kodihe g’oksin ka kuna g’aug kos’keb, kuna ii.

En teda mida tehta, pajatada vai mida tehta, ii v’uuki putuiž vastha kondi.

Toižuu päiväu möst nuuzin’, sädimoi da astun sinnažo logolo. Nitud da lainhed oma ka, astun ka kuna kos’keb g’aug, kuna ii, noren g’aug vänd’ ka.

Mužikannoks mänin', hän sanub: «Mida eglai kriknid'?».

– «Mida kriknin'?

Mužikäine hüvä olod, akan hot’ kondi s’öb, ed tulo da kacu. Nituad’g’as kond’g’alo putuin'».

Käuin' potom, lämile sitoile putlin' da lämile magadossijile putlin', a nähnu enambad en.

Sarikod kaik käuin' kohtha, en varainu nimida.

Как я с медведем встретилась

Russian
Я была молодуха, первый раз замужем была.

Ходили мы на сенокос, далеко ходили, на Пондальское озеро.

Напрямик тропинка есть, восемь километров, такое лесистое место.


Я одна работала (раньше ведь работали до темноты), а на ночь надо домой прийти.



Пришла я уже до маленького озера, да и мимо маленького озера прошла.


Взглянулапосреди дороги медведь стоит.


Я руками хлопнула да вскрикнула.


Медведь на меня взглянул и пошел в сторону.


Второй раз опять сама так видела.

Тогда уже было у меня много детей.


Ходила я на Сяргозерскую дорогу, в двенадцати верстах от нас есть пожня.


Мы с мужем вдвоем ходили.


Он оставался на ночь, а я прихожу [только] на день.


Вечером пошла я домой с сенокоса, только на дорогу пришла, смотрюмедведь впереди меня идет по направлению к дому.


«Ну, сегодня товарищ есть».


Я опять испугалась да руками хлопнула, чтоб прогнать.


«Теперь-то я куда?».


Медведь остановился, посмотрел назад да говорит: «Что в этой дуре съедобного, лучше пойти да лося поймать».


Пошел медведь в сторону, а я домой побежалагде нога земли касается, где нет.



Не знаю, что и делать, петь или что делать, не попался бы еще медведь навстречу.


На следующий день опять встала, собралась и иду туда же на покос. Луга да прокосы [попадаются], иду, где нога земли касается, где нет, в молодости ноги быстрые были (\'нога играла\').

К мужу пришла, он говорит: «Ты чего вчера крикнула?».


– «Чего крикнула?


Хорош ты муженек, жену хоть медведь съел бы, не придешь посмотреть.
На конце пожни я на медведя наткнулась».

Потом ходила, так попадала на свежий помет да на теплые лежки, а [медведя] больше не видела.

По всем лесам ходила напрямик, ничего не боялась.