Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Peloine- bul’u
Источник:
Verez tullei, 2014, с. 18
Valentina Lebedeva
Peloine- bul’u
вепсский
Младописьменный вепсский
Peloi oli ani pagižlii mez’.
Mäneb azjoid homencel, kodihe tuleb vaiše öks.
Keda kus vasttab, pagižeb – azotada ei sa, i kaiken hänele om midä sanuda, i lodeidab hän agjata.
Kut-se vastsi hän kalanikad, seištas, parpatadas.
– Sinä emäšotule kalatid?
– küzub Peloi.
– Emäšotuihe kala kokib paremba.
– A mijak voib el’geta ken iža om, ken emä?
– Hmm, kebnäs voib!
Otad šotun, suhu paned dai vedad-ki päliči hambhiš.
Toktase –ku hamhiže, – iža om!
– Nu sä i ilokogo oled!
…Ak varastab, mänen minä, – ladib lähtta kalanik.
– A ak, nacein, sötab sindai pürel.
Minä pit’kha en tedand, mi nece om – püre.
Vidlas mänin sömsijaha i pakičin püred necidä.
Ka minai notktan kartohkmunaričan toiba.
Nece püre-se om-ki.
I mikš oli pekstud kartohkаle ningoi nimi huba antta?
Pü-ü-üre...
Pfu!
I kelel-se ki vedase miku kisel’!
A kodipäčišpäi sönd om äjad magedamb!
Kut sä luged?
– ...Čunid vodaba, bötud märgad, mänen jo.
– Kaaa, minä kut-se ostin čunid Piteriš.
Mamale tahtoin oigeta foton muštoks, tulin fotoateljehe i sanuin: «Сфоткайте меня встоячку, чтоб калоши были видать!»
Lujas kaik nagroiba, en teda min täht.
Odva kalanik päzui Peloišpäi.
Ak vastsi Peloin lajindal: “Naku mitte oled Peloine-bul’u, časuks mäned, päivän void räpätada!”