ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Nimetöi linduine

Nimetöi linduine

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
SUARNU

Eli-oli linduine.
Toizet linnutvaroit, harakat, čiučoitei otettu sidä omih kižoih da sanottih: “Sinä olet pieni! Sinule ei ole nimie!”
Yhten kerran čiučoin pereh oli joven rannal. Tuatto, muamo da pieni poigaine.
Hyppii, hyppii poigaine da pakui vedeh. Uidua ei malta, uppuou.
Auttakkua, auttakkua, meijän poigu uppuou, kirguu tuattočiučoi.
Auttakkua, auttakkua, itköy muamočiučoi.
Nimetöi linduine kuuli, räpsähytti siivil da meni čukkelih. Tabai n’okal čiučoin poigaizen da toi rannale.
Älgiä itkekkiä, teijän poigaine on hengis, sanoi nimetöi linduine vahnembile.
Passibo suuri! Sinä olet vezičiučoi! kiitetäh tuattočiučoi da muamočiučoi.
Sit aijas ruvettih kuččumah tädä linduu vezičiučoikse. Se maltau mennä čukkelih da suaha syömisty joven da järven pohjaspäi.
Nygöi kai linnut eletäh sovus vezičiučoinke.