Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Vikkelä Šiili

Vikkelä Šiili

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский

Talviuni

Šiili ta

Orava

valmistauvuttih

talven

tulokši. Hyö

kerättih

omenua, šientä ta

pähkinyä.
– Kačo

, kuin

kaunis

koivunlehti! šano

Šiili Oravalla

.
– Puitto še

koivunlehtijä kerätäh

talvekši

? ihmetteli

Orava

.
– Tätä

lehtie

mie

koko

talven

niän

unissani, šurullisešti vaštasi

Šiili.

Kiukua

Vanhan

kannon

luona

Šiili huomasi

tulišijan. Tuhka

oli

vielä

lämmin

.
– Kyllä

ihmiset

ollah

hyvin

kummalliset olennot, ajatteli

Šiili. – Ka

nytpä tiijän

, mintäh

heijän

taloissa

talvella

on

niin

mukava

ta

lämmin

.
Viisaš

Šiili läksi

ielläh

omua

tietä

ta

kuivat

lehet

hänen

käpälöjen alla

aštuos’s’a

šuhistih: kiu-kua, kiu-kua, kiu-kua!
– Šemmoni

hyvä

šana

: ”kiukua

”! mietti Šiili ičekšeh

. – Šuuri

ta

lämmin

šana

! Mie

šanosin

niin

šen

paikan

ihmisien

talošša

, missä

talvella

eläy

kuuma

ropivo

!
Šiitä

Šiili tuli

omah

pešäh ta

käpristy

piikkikeräkši.
– Kiukua

! Kiukua

! čuhutti

hiän

uinotešša

.
Ta

jo

unešta

läpi

Šiili hokšasi

, jotta

omašša

pešäššä hiän

iče

onki

piäkiukua.

Kevyän

tuokšu

Šiili havaččeutu

avautunehien koivun

lehenurpojen väköväštä tuokšušta. Hiän

aštu

pešäštä ta

nuuški ilmua

...
Mua

oli

vielä

kylmä

, ka

Šiilin tarkka

nenä

erotti

vienon

heinän

hajun

.
A

nurmikolla vesseläšti hyppeli

Jänis

.
– Mitäpä šie

olet

niin

hyvällä

tuulella

? kyšy

Šiili Jänikseltä.
– Ka

mečäššä

jo

šiilillä haisuu

! ilosešti vaštasi

Jänis

. – Kevät

tuli

!

Jiäpuikon iäni

Šiili kömpi pešäštä. Käpälöjen alla

kričaistih hoikat

jiäpalaset.
Vanhan

pajun alimmaisešta

okšašta

rippu

pitkä

läpinäkyjä jiäpuikko.
Šiili varovašti koški

jiäpuikkuo kynnellä

.
– Tal-vi! Tal-vi! vaštasi

jiäpuikko čilakalla iänellä

.
Pilven

takuata

näyttäyty

päiväni

. Tuuli

heilutti

pajun latvua

ta

jiäpuikko heliešti laulo

:
– Ke-vät! Ke-vät!
– No

, še

on

parempi! ihaštu

Šiili tä läksi

omua

tietä

.