ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Akimaine Jehki. Heroilan Glimoi

Akimaine Jehki

Heroilan Glimoi

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Kerran minun tuatto mečäs oksien karzijes leikkai ičelleh polvenpeän. Mečäspäi vie vereksissäh tuli kodih, a toissa peän jo ei voinnuh kävellä. Päiveä jo menöy kolme, ei voi kävellä, saroal azuu haravoa, da i sengi gor’an ker.
Kerran istuu saroalharavoa azumas. Sih peädyy pihoiči astumah Čuuniemen Heroilan Glimoi. Glimoi sanou:
Kačo vai, Stepan Akimovič on kois!
Zdorov, velli!
A tuatto sanou:
Tule, velli, terveh, tule, velli!

Glimoi kaččou, toatal on koadienseärys nostettu, ga sanou:
Midäbo sinul on koadienseärys ylähän?

Kirvehenkazal, velli, puutui tärpätä polvenpeädä, a nygöi en voi ni kävellä.
Nu se on tyhjä dielo.
Da-a, sinul ku ei ole kibei, ga se on tyhjä dielo, a minul on ičes kiini: pidäs olla niityl, a minä olen kois, a se päivät mittumat ollah heineä roata!
Silloi Glimoi:
Anna tänne jalka.
Da iče painaldah toatan jalgah da rubiou puhumah šupettamah.
Loppi šupetuksen, puhaldi da sylgi sih leikkavukseh da sanou:
Nu nygöi sproavih!

A tuatto kodvazen istui, sit boabo kučui murginal. Toatto nouzi seizoi da opittelou polgie jalgoa moah, ga voibi polgie, ei ole moine kibei.
A toissa peän jo matkai niityl.