ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Konstantin Ušinskii. Tal’vut-šal’koda

Konstantin Ušinskii

Tal’vut-šal’koda

вепсский
Младописьменный вепсский
Käreganzi tal’vut, tahtoi hän uradida da kaik eläbad mas ustavzoitta.
Ezmäi ladi ustavzoitta linduid: telustaba ned hänele, kogonaižed päiväd čičitaba da pajataba.
Tal’vut puhuškanzi vilul, ratkaiži lehtesid puišpäi da taceli niid tehuzile. Ei ole kuna linduižile peittas. Kerazihe ned ühthe parveheze da meletaškanziba. Linduižed vičitiba vähäižen da lendiba korktoiden mägiden da sinižiden meriden taga lämihe maihe. Jäi vaiše paskač, se räusthan alle ličihe.
Nägeb tal’vut, miše linduižid ei voi sabustada. Päti tal’vut siloi živatoid ustavzoitta. Peiti hän pöudoid lumel da mecoid übusil, sobiti puid lumihangol da oigenzi pakaižid male. Üks’ pakaine om kovemba tošt. Paukaba pakaižed, pöl’gästoitaba živatoid. No ei pöl’gästunugoi živatad: toižil oma lämäd pövud, toižedlämihe uruihe peitihe. Oravaine onduses käbuid rouhib, kondi pezas käbälan imeb, jänišaine lämbitase hüpten, a heboižed, lehmäižed da lambhaižed jo amu lämil tanhoil vaumitud heinäd söba.
Käreganzi tal’vut völ enamba. Kalad hänele telustaba. Oigenzi hän kovid pakaižid. Pakaižed jokseba heredas, pal’l’aižil komedas iškeba, negloita sildoid päliči jogiš da järviš sauvoba. Kül’miba joged da järved, da vaiše alahan. Kaik kala süvüdehe ujui. Sigä, sanktan jäižen koren al kalale om völ lämemba.
Kacum völ, – meletab tal’vut, – tartun minä ristituihe!
Möst oigenzi hän pakaižid üht kovemba tošt. Pakaižed pirdiba poimetišid iknoiš, halal katoiba seinid da verajid. A ristitud lämbitaškanziba päčid, paštaškanziba ičeleze hulid kürzid da nagraba tal’vuden päl. Kenele tarbiž lähtta mecha haugoihe, se paneb päle tulupan, kädehealaižed da jaughavillakod. A ku kirvez kädes rataka eskai higoho tacib. Regijonod ozutihe teil: heboišpäi puru lähteb, heboiden vedäjad jaugoil topsiba, kindhil lopotaba, hardjoil likuba, pakaižid kitäba.
Abid tegihe tal’vudele, miše eskai kaikid penikaižed lapsed händast ei varaikoi. štarguil štarguba da suksil hihtäba, lumižihe vändaba, lumiukoid tegeba, mägid sauvobavedel valataba da völ pakaižid abuhu kucuba: ”Tule, abuta-ške!”
Näpib tal’vut prihan korvid, toižel prihalnenad, ned eskai vaugištaba. A prihaine otab lunt da hosib sil modod. Mod palaškandeb hänel, kuti lämoi.
Nägeb tal’vut, miše ei varaikoi händast, itkeškanzi pahudespäi. Räusthišpäi tuppuškanzi...nene oma tal’vuden kündled. Nacein, keväz’ om jo lähen!