ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Peittopakina kovašiämiseštä käškyläiseštä

Peittopakina kovašiämiseštä käškyläiseštä

карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
21 Šiitä Petri tuli Iisussan luo ta šano: "Hospoti, kun miun velli aina uuvveštah ruatanou miula pahua, niin mitein monta kertua miun pitäy prostie häntä? Šeiččemenkö kertua?"

22 Iisussa vaštasi: "Mie šanon šiula, jotta ei šeiččemen kertua, vain šeiččemenkymmentä kertua šeiččemen.

23 Taivahien Valtakunta on kuin čuari, kumpani tahto nähä, äijänkö hänen käškyläiset ollah hänellä velkua. 24 Konša hiän alko šitä tarkaštua, hänen eteh tuotih mieš, kumpani oli hänellä velašša kymmenentuhatta talanttua. 25 Kun miehellä ei ollun, millä makšua, niin čuari käški myyvvä hänet ta hänen naisen, lapšet ta kaikki hänen hyvyset ta makšua velan. 26 Šilloin käškyläini heittäyty muah hänen eteh ta šano: "Isäntä, vuota vähäsen! Mie makšan šiula kaiken".

27 Čuarilla tuli suali käškyläistä. Hiän piäšti miehen mänömäh ta prosti hänellä velan.

28 Šiitä še käškyläini mäni pihalla ta näki toisen käškyläisen, kumpani oli hänellä velkua šata dinarie. Hiän tarttu mieheh, alko kuristua häntä ta šano: "Makša, mitä olet velkua"!

29 Mieš heittäyty muah hänen eteh ta moli häntä: "Vuota vähäsen, mie makšan šiula kaiken".

30 Vain toini ei tahton vuottua, kun mäni ta pani tovarissan tyrmäh, kuni še makšau velan.

31 Muut käškyläiset nähtih tämä ta pahaššuttih äijälti. Hyö mäntih ta šanottih čuarilla, mitein kävi.

32 Šiitä čuari kučču käškyläisen luokšeh ta šano: "Kelvotoin käškyläini! Šie molit milma ta mie prostin šiula koko velan. 33 Eikö šiun niise ois pitän armahtua šiun tovarissua, niin kuin mie armahin šilma"?

34 Vihoissah čuari anto hänet muokattavakši šiih šuate, kuni hiän makšau koko velan.

35 Näin ruatau Miun Taivahaini Tuatto teilä, kun että jokahini prosti omua vellie kaikešta šytämeštä".

Матфей 18: 21-35

русский
21 Тогда Петр приступил к Нему и сказал: Господи! сколько раз прощать брату моему, согрешающему против меня? до семи ли раз?

22 Иисус говорит ему: не говорю тебе: до семи, но до седмижды семидесяти раз.

23 Посему Царство Небесное подобно царю, который захотел сосчитаться с рабами своими; 24 когда начал он считаться, приведен был к нему некто, который должен был ему десять тысяч талантов; 25 а как он не имел, чем заплатить, то государь его приказал продать его, и жену его, и детей, и всё, что он имел, и заплатить; 26 тогда раб тот пал, и, кланяясь ему, говорил: государь! потерпи на мне, и всё тебе заплачу.

27 Государь, умилосердившись над рабом тем, отпустил его и долг простил ему.

28 Раб же тот, выйдя, нашел одного из товарищей своих, который должен был ему сто динариев, и, схватив его, душил, говоря: отдай мне, что́ должен.

29 Тогда товарищ его пал к ногам его, умолял его и говорил: потерпи на мне, и всё отдам тебе.

30 Но тот не захотел, а пошел и посадил его в темницу, пока не отдаст долга.

31 Товарищи его, видев происшедшее, очень огорчились и, придя, рассказали государю своему всё бывшее.

32 Тогда государь его призывает его и говорит: злой раб! весь долг тот я простил тебе, потому что ты упросил меня; 33 не надлежало ли и тебе помиловать товарища твоего, ка́к и я помиловал тебя?

34 И, разгневавшись, государь его отдал его истязателям, пока не отдаст ему всего долга.

35 Та́к и Отец Мой Небесный поступит с вами, если не простит каждый из вас от сердца своего брату своему согрешений его.