Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Kakši kirveštä

История изменений

05 августа 2025 в 15:27 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Kakši yštävyä, Miikkula ta Iivana, oššettih kaupašta kakši šamanmoista kirveštä. Tavallisie, kumpasilla halkuo pilkotah. Kirvehet oli luajittu yheššä verštahašša yheštä rautapalašta. Miikkula heti alko ruatua kirvehellä. Hiän pilko halkuo, hakasi penšahie, lauvisti hiršijä ta käytti työkaluo kaikissa kirvešmiehen töissä šekä otti šen kalaššukšella ta retkellä. Iivana loi oman kirvehen aittah ta unohti šiitä. Muutoman ajan piäštä kakši yštävyä vaštautu. – Mitä kuuluu? Mitä ruat?^ kiinnoššukšella kyšy Iivana. Miikkula varovaisešti šilitti kiälläh kirveštä ta vaštasi: – Ruan. Kačo, kuin on hyvä kirveš: kiiltäy, terä on näpie, kirvešvarši on šopiva. – A mitein šiula asiet? Kelpasiko šiula kirveš?^ kyšy Miikkula yštävältä. – Miun kirveš venyy aitašša. Läkkä, kačomma šitä. Yštävät lähettih aittah. Kirveš yksinäisešti šeiso nurkašša ta oli kokonah ruoštun. – Kummallista. Mintähpä šiun kirveš kiiltäy, a miun ruoštu?^ murehtien kyšy Iivana. – Miun kirveš on uuraštaja. Šillä ei ole aikua ruoštumiseh, vet še aina ruatau ta šiitä hyväštä tuli kiiltäjäkši ta teräväkši. Mitä enämpi venyt kylellä, šitä pahempi on, ta šiitä ruttoh ruoššut, luati yhtehvevon Miikkula.

05 августа 2025 в 15:27 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: Kakši yštävyä, Miikkula ta Iivana, oššettih kaupašta kakši šamanmoista kirveštä. Tavallisie, kumpasilla halkuo pilkotah. Kirvehet oli luajittu yheššä verštahašša yheštä rautapalašta. Miikkula heti alko ruatua kirvehellä. Hiän pilko halkuo, hakasi penšahie, lauvisti hiršijä ta käytti työkaluo kaikissa kirvešmiehen töissä šekä otti šen kalaššukšella ta retkellä. Iivana loi oman kirvehen aittah ta unohti šiitä. Muutoman ajan piäštä kakši yštävyä vaštautu. – Mitä kuuluu? Mitä ruat?^ kiinnoššukšella kyšy Iivana. Miikkula varovaisešti šilitti kiälläh kirveštä ta vaštasi: – Ruan. Kačo, kuin on hyvä kirveš: kiiltäy, terä on näpie, kirvešvarši on šopiva. – A mitein šiula asiet? Kelpasiko šiula kirveš?^ kyšy Miikkula yštävältä. – Miun kirveš venyy aitašša. Läkkä, kačomma šitä. Yštävät lähettih aittah. Kirveš yksinäisešti šeiso nurkašša ta oli kokonah ruoštun. – Kummallista. Mintähpä šiun kirveš kiiltäy, a miun ruoštu? murehtien kyšy Iivana. – Miun kirveš on uuraštaja. Šillä ei ole aikua ruoštumiseh, vet še aina ruatau ta šiitä hyväštä tuli kiiltäjäkši ta teräväkši. Mitä enämpi venyt kylellä, šitä pahempi on, ta šiitä ruttoh ruoššut, luati yhtehvevon Miikkula.