Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
Goiša-hatar
Source:
Verez tullei, 2014, p. 18-19
Valentina Lebedeva
Goiša-hatar
Veps
New written Veps
Kut Goiša voili otta mehele Ogroin – kaik čududelihezoi!
Kazvod hänes oli vaiše pol’tošt metrad, a akan oti kahtele päle korktemban i jügedusel jügedan.
Sur’ oli ak, käziš Goišale oli midä pidäda i öl jokseta-ki ka oli kedame!
Kului pagin, miše ei anda piknida Ogroi Goišale, mugomiš kinktoiš käziš pidäb, miše Goišad perzehatraks ei luge.
A kut hö eliba, niken ei tedand, laptaspäi paksus nägub, miše ken ku korktemb, ka se i pä om.
Kut-se mäniba molodejad anopehe adivoihe.
Möhäsine sügüz’ jo oli, trоpaine jädui, i hö se libesteliba kaiken.
Goiša pidi Ogroid käzipoles, no neciš situacijas tarbiž völ valita, ken keda pidäb!
Anopen kuugačunno hö saihe čomin.
A sid’ Ogroi libestui, laihaine uk ei voind händast pidäda, i Ogroi langez’, kibedas iški pän.
Goiša joksenzi ümbri, abuteli panda akad jaugoile.
Jäl’glopui, ak libui.
– Anda abutan astta, – hüväšti tariči käden Goiša.
– Erigande!
– vongahti ak.
– Abunik löuzitoi, säsken vuitte!
– Ka säsk hot’ pen’ om, a äjile čokeidab verhesai!
– iloks sanui Goiša.
Näge kut erašti putub sanuda ani ičeiž päle!
– Aaaa, ka sinä čokeidad äjile?!!
– čileganzi Ogroi.
Pertid vast seižui buč vaigateses.
– Nügüd’ minä ozutan sinei čokeidusen!
Muga čokeidan – ed libu!
– i pahizunu Ogroi oti, lendi Goišan i ištuti bučihe!
Ištuihe Goiša kinktas, jaugoil birbitab, ei voi libuda.
A Ogroi mäni pert’he žal’däs mamale miččen sotonanke eläb.
– A kus om soton-se?
– Kus, kus?!
Ištub bučiš, jaugoil birbitab!
– Ka voib-ik ninga rata?!
Hüvä, minä bučišpäi veden viškeižin, hot’ štanoid ei kastand, ika i kül’mätada-ki kaik sijad voib!
– voivotaškanzi südäimeline anop.
– Ka hot’ i kül’mätaiž-ki kaiken!
Kackat-ko, – “čokeidan mä äjile”!!!
– näriti Ogroi Goišan.
Anop punoti päl i mäni pästmaha vävud bučišpäi.
Hätken nagroiba küläs necidä azjad i žal’l’oičiba pen’t Goišad.
Vaiše ken tedab mi om ristitun südäimes?
Ogroi koli äkkid, astui, langez’ – i lop – ei tehnus händast, läksi heng.
Goišan gor’a oli mugoi sur’kulu, miše hän sedattui ühtes päiväs.
Vähän löuduse mužikoid, kudambad ninga värižaižiba kolnuzid akoid.
I hot’ jäl’ges zavodiba sanuda erasile mužikoile, kudambad akoid kundleba, oma kablukan al: sinä oled Goišin hatar, – no ei kaik kablukad oma ühten vuiččed.
Konz sä armastad, ka i kablukan al ei jüged om olda...