Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
El’getoi Peša (Sarn)
Source:
Jevgenii Fotejev, Kodima. № 5, 2015, p. 8
El’getoi Peša (Sarn)
Veps
New written Veps
Eli-oli sur’ kanz. Eli se gol’l’as. Mam sünduti äi lapsid, iče koli. Amu se oli, äi vozid mäni.
Tatoi oli hüvä kalanik. Käveli kalatamha – sil eliba-ki.
Kerdan järves kalad tegihe vähemba, a aigan mändes eskai ei tehnus-ki. Zavodiba eläda hubin: lapsid om täuz’ pert’, üks’ söb enamb tošt, a ližad niišpäi om vähemb, mi holid.
Naku tatoi päti päzuda ühtespäi poigaspäi. Valiči el’getomad Pešad. Sanub hänele:
– Lähtkam, Peša, homen kalatamha ühtes!
A Peša oli el’getoi, no lujas hüvänsüdäimeline priha. Midä hänele sanudas tehta – sen hän tegeb-ki meletamata.
– Lähtkam! – sanub Peša.
Päidusen aigan kerazihe tat poiganke, ištuihe veneheze i läksiba kalatamha. Suotiba hö sihesai kuni ei tehnus süväks. Tat sanub-ki:
– Sinä, Peša, ezmäižen kerdan oled kalatamas. Minä sindai opendan, midä pidab tehta. Kacu, norom sidotud kivehe. A toine noran agj sinä käri ümbri ičesaiž. Ota kivi kädehe da hüppi vedehe. Konz linned pohjal, eci kala – rindal ujuškandeb, ka sinä tabada se da heikahta minei. Siloi minä vedäškanden-ki sindai ühtes kalanke.
Ištub Peša pohjal, kacub – Car’-kala ujub. Hän tabazi sen händas i heikahtab tatale:
– Tatoi, vedä!
A sil aigal tat jo randannoks soiti.
Zavodi kala Pešad kaikihe polihe vedeltas, a hän ei pästa sidä. Melekaz oliži, ka amu jo pästaiži kalad valdale, a Peša el’getoi oli. Nor jo kaikid kül’gid čapoi verehe, a hän ei pästa kalad, a kivi – händast. Kala väzui i zavodi pakita:
– Pakiče, midä tahtoid, vaiše pästa mindai valdale!
Naku hot’ havadon kuldad pakiče, koume andab, a Peša-topar’pada johtutades, miše homendesel kalatamha ajoiba, sanub:
– Pästa kodihe bohatan salihenke!
Muga ozaižihe Peša kodiš d’užinanke bučid kalad.
Starinoiči hän kaiken tatale da vellile. A tatoi čududelihe, no ei ozutand necidä. Äjak-se aigad hö eliba hüvin.
Toižen kerdan möst pert’he tuli näl’g. Päti tatoi möst Pešanke lähtta järvele kalatamha. Naku hän iče päti muga kalatamha, kut Peša.
– Anda, minä ozutan sinei, kut tarbiž kalatada.
A iče meletab – tabadan Car’-kalad, ka minä-se tedan, midä pidab pakita sil.
Sidoi ümbri ičesaze noran, oti kiven kädehe i hüppi vedehe. Ozaižihe pohjal. Nägeb, Car’-kala siriči ujub – tabazi sen. Vedouzi kala händast erazvuiččihe polihe, kaik kül’ged oma veres noraspäi. Ved’ tat ei olend el’getoi, miše tirpta mugomad kibud. Hän pästi-ki kalan, a päzuda noraspäi da ujuda järven pindale jo väged ei olend. Muga jäi-ki pohjale.
Toden sanuba ukod vai ei, no aniku Peša-toppar’pada muga ištub-ki venehes da varastab tatad kalanke.