Texts

Return to review | Return to list

Kut mužik nel’ papid’ reši (sarn AA 1730)

history

March 05, 2021 in 00:00 Nataly Krizhanovsky

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?⊃⊃». – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili (tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli». Ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu. Nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

March 04, 2021 in 23:58 Nataly Krizhanovsky

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>⊃⊃. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili (tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli». Ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu. Nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 15:12 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili (tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli». Ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu. Nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 15:10 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Был [один] мужик, жил он с женой. Жил он бедно. «Жена, – говорит он, – я пойду куда-нибудь на работу». – «А, иди». Раньше в церквях были попы. Прошел он [мужик] пятнадцать верст и зашел к попу. «Батюшка, – говорит он, – возьми меня на работу». – «Возьму, возьму, Васильюшка». Работает он, получает жалованья сто рублей в год. Ездят они к другим попам; (к двум попам), так в сторону пятнадцать верст и в другую [тоже]. Василия тоже угощают и поят. Работает Василий уже больше полгода. Говорит он попу: «Батюшка, отпусти меня сходить домой». – «Иди». Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – я корову продам». – «А продашь, так продай». Наутро он встал и отвел корову в город, продал за шестнадцать рублей, зашел в ресторан. Дает пять рублей, [говорит]: «Я приду с гостями, так вы мне...». – «Ладно, ладно». Зашел во второй ресторан, опять подает пять рублей. «Я приду с гостями, так...». – «Ладно, ладно». Зашел в третий ресторан, опять дал пять рублей. «Приду с гостями...». – «Ладно, ладно». Остался у него один рубль. Зашел он в магазин, купил (\'взял\') красного ситца да ленточек. Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – из этого материала сшей мне кисет». Вечером [жена] сшила, проспал он ночь и пошел к попу. «Ну что, сходил?». – «Сходил, сходил. Я, видишь, уже год у тебя работаю, в гости езжу, я собираюсь угостить вас». – «Ну, что ж». – «Как сказать другим попам, к которым мы ездим, пусть приедут, пойдем ко мне в гости». Ладно. Попы пришли. А прожил он уже год, получил он сто рублей денег, и они пошли. Едут они в город. Приехали. «Ну, садитесь за стол, все будет [подано]». Сидят они за столом. Вина, закуски набрали полный стол. Пьют попы, а Василий пьет, да мало. Выпили, [Василий] видит, все кончается. Взял он кисет из кармана: «Ну, так в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы смотрят, [Василий] кисетом махнул, денег не дал. В расчете. Все кончилось. «Ну, давай, пошли, – говорит, – дальше». Пошли. Зашли опять в ресторан. «Ну, давай, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они сели, опять им нанесли, как и там. Выпили, закусили. Попы, те выпили порядочно, а Василий пьет мало. Ладно, начали рассчитываться. Опять он кисет взял: «Ну как, в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Да что, Василий, какая у тебя штуковина хорошая». – «Штуковина, – говорит он, – хорошая». – «Продай нам». – «Нет. Пойдемте дальше». Пошли они в третий ресторан. «Ну, давайте, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они уселись, пьют, закусывают. Уже пьяные попы, а Василий немного пьет. Все кончилось. Опять он кисет взял: «Ну что, в расчёте?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Василий, какая у тебя хорошая штуковина, продай нам». – «Купите, купите». «Сколько [стоит]?». – «По двести рублей дайте, да...». Три попа [дали] по двести рублей, шестьсот рублей он взял, отдал кисет попу, у которого он жил, так тому. Пошли они. Этот поп и говорит: «Теперь у нас куплена такая штуковина, теперь будем выпивать». Василий остался дома, а они уехали. Рано утром пришли попы, поехали в город. Едут, вчера были, так знакомо им [все]. Поп и говорит: «Давайте садитесь все за стол». Сели, пьют, едят, как и вчера. Вот начало кончаться [угощение], он взял кисет: «Ну что, в расчете?». – «Как в расчете? Давайте деньги, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Второй поп взял и рассчитался. Пошли они, заказали опять в другом ресторане. Принесли им. Пьют они, закусывают. [Поп] видит, что кончается [закуска], взял он кисет, встряхнул: «Ну что, в расчете?» – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Взял третий поп, рассчитался. Потом пошли они в третьем [ресторане] тоже поели, попили. [Поп] опять взял кисет, встряхнул: «В расчете?». – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». Рассчитались они, бедняги, последние медяки деньжонок собрали. «Василий, – говорит [поп], – обманул нас. Пойдемте, убьем Василия». Пошли они. Лошадей оставили. А Василий чувствует, что придут эти гости. Ставнями окна закрыл, дверь подпер. А на сарай у него был въезд, так он оставил подворотню открытой. Стоит он. Приехали на санях (\'сани едут\'). Лошадей оставили, пришли, бегут они. Смотрят (ночью дело было) – там отверстие. Голову стал засовывать, да ему хлоп колотушкой [по голове]. Из сарая в хлев была дыра, так он в дыру бултых! Второй поп бегал, бегал, пришел, начал протискиваться, и тому хлоп, и того в хлев. Третий бегал, бегал, пришел. И третьего [Василий] убил. Пошел, зажег фонарь и затащил их в хлев. Ночь он проспал. А жил он около озера, в конце деревни. Идет утром парень, здоровенный, в опорках. Он [Василий] нарочно вышел на улицу. «Товарищ, – говорит он, – ко мне в хлев забрался черт из озера, что хочешь делай. Возьми, отнеси, я дам тебе, что ты захочешь. Иди». [Василий] пошел, схватил в хлеву за волосы [попа] и отдал [парню]. Он пошел да в прорубь бултых, в озеро. Василий остался позади, а парень пришел в избу. [Василий] говорит: «Товарищ, ты отнес, так ведь он опять пришел. Пойдем». Дал [Василий] второго попа. [Парень] отнес. Опять Василий (нужно еще и третьего вынести) [говорит]: «Ты отнес, а он пришел». Взял [парень], пошел и третьего отнес. А четвертый поп едет на лошади в церковь. Догнал он четвертого попа: «А, черт, отпустил я его, а он поймал лошадь, да еще и на лошади едет». Живьем запихал [в прорубь]. Четырех попов уничтожил.

August 21, 2017 in 15:07 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili (tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli». Ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu. Nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 15:06 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili (tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli». Ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel. Nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 15:05 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tariVäsili (tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot. Ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 15:02 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu. Astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 15:00 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo. Koumandon-ki rikei. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a. A eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:59 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon. Koumandon-ki rikei, mäni. Mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:54 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Был [один] мужик, жил он с женой. Жил он бедно. «Жена, – говорит он, – я пойду куда-нибудь на работу». – «А, иди». Раньше в церквях были попы. Прошел он [мужик] пятнадцать верст и зашел к попу. «Батюшка, – говорит он, – возьми меня на работу». – «Возьму, возьму, Васильюшка». Работает он, получает жалованья сто рублей в год. Ездят они к другим попам; (к двум попам), так в сторону пятнадцать верст и в другую [тоже]. Василия тоже угощают и поят. Работает Василий уже больше полгода. Говорит он попу: «Батюшка, отпусти меня сходить домой». – «Иди». Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – я корову продам». – «А продашь, так продай». Наутро он встал и отвел корову в город, продал за шестнадцать рублей, зашел в ресторан. Дает пять рублей, [говорит]: «Я приду с гостями, так вы мне...». – «Ладно, ладно». Зашел во второй ресторан, опять подает пять рублей. «Я приду с гостями, так...». – «Ладно, ладно». Зашел в третий ресторан, опять дал пять рублей. «Приду с гостями...». – «Ладно, ладно». Остался у него один рубль. Зашел он в магазин, купил (\'взял\') красного ситца да ленточек. Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – из этого материала сшей мне кисет». Вечером [жена] сшила, проспал он ночь и пошел к попу. «Ну что, сходил?». – «Сходил, сходил. Я, видишь, уже год у тебя работаю, в гости езжу, я собираюсь угостить вас». – «Ну, что ж». – «Как сказать другим попам, к которым мы ездим, пусть приедут, пойдем ко мне в гости». Ладно. Попы пришли. А прожил он уже год, получил он сто рублей денег, и они пошли. Едут они в город. Приехали. «Ну, садитесь за стол, все будет [подано]». Сидят они за столом. Вина, закуски набрали полный стол. Пьют попы, а Василий пьет, да мало. Выпили, [Василий] видит, все кончается. Взял он кисет из кармана: «Ну, так в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы смотрят, [Василий] кисетом махнул, денег не дал. В расчете. Все кончилось. «Ну, давай, пошли, – говорит, – дальше». Пошли. Зашли опять в ресторан. «Ну, давай, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они сели, опять им нанесли, как и там. Выпили, закусили. Попы, те выпили порядочно, а Василий пьет мало. Ладно, начали рассчитываться. Опять он кисет взял: «Ну как, в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Да что, Василий, какая у тебя штуковина хорошая». – «Штуковина, – говорит он, – хорошая». – «Продай нам». – «Нет. Пойдемте дальше». Пошли они в третий ресторан. «Ну, давайте, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они уселись, пьют, закусывают. Уже пьяные попы, а Василий немного пьет. Все кончилось. Опять он кисет взял: «Ну что, в расчёте?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Василий, какая у тебя хорошая штуковина, продай нам». – «Купите, купите». «Сколько [стоит]?». – «По двести рублей дайте, да...». Три попа [дали] по двести рублей, шестьсот рублей он взял, отдал кисет попу, у которого он жил, так тому. Пошли они. Этот поп и говорит: «Теперь у нас куплена такая штуковина, теперь будем выпивать». Василий остался дома, а они уехали. Рано утром пришли попы, поехали в город. Едут, вчера были, так знакомо им [все]. Поп и говорит: «Давайте садитесь все за стол». Сели, пьют, едят, как и вчера. Вот начало кончаться [угощение], он взял кисет: «Ну что, в расчете?». – «Как в расчете? Давайте деньги, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Второй поп взял и рассчитался. Пошли они, заказали опять в другом ресторане. Принесли им. Пьют они, закусывают. [Поп] видит, что кончается [закуска], взял он кисет, встряхнул: «Ну что, в расчете?» – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Взял третий поп, рассчитался. Потом пошли они в третьем [ресторане] тоже поели, попили. [Поп] опять взял кисет, встряхнул: «В расчете?». – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». Рассчитались они, бедняги, последние медяки деньжонок собрали. «Василий, – говорит [поп], – обманул нас. Пойдемте, убьем Василия». Пошли они. Лошадей оставили. А Василий чувствует, что придут эти гости. Ставнями окна закрыл, дверь подпер. А на сарай у него был въезд, так он оставил подворотню открытой. Стоит он. Приехали на санях (\'сани едут\'). Лошадей оставили, пришли, бегут они. Смотрят (ночью дело было) – там отверстие. Голову стал засовывать, да ему хлоп колотушкой [по голове]. Из сарая в хлев была дыра, так он в дыру бултых! Второй поп бегал, бегал, пришел, начал протискиваться, и тому хлоп! И, и того в хлев. Третий бегал, бегал, пришел. И третьего [Василий] убил. Пошел, зажег фонарь и затащил их в хлев. Ночь он проспал. А жил он около озера, в конце деревни. Идет утром парень, здоровенный, в опорках. Он [Василий] нарочно вышел на улицу. «Товарищ, – говорит он, – ко мне в хлев забрался черт из озера, что хочешь делай. Возьми, отнеси, я дам тебе, что ты захочешь. Иди». [Василий] пошел, схватил в хлеву за волосы [попа] и отдал [парню]. Он пошел да в прорубь бултых, в озеро. Василий остался позади, а парень пришел в избу. [Василий] говорит: «Товарищ, ты отнес, так ведь он опять пришел. Пойдем». Дал [Василий] второго попа. [Парень] отнес. Опять Василий (нужно еще и третьего вынести) [говорит]: «Ты отнес, а он пришел». Взял [парень], пошел и третьего отнес. А четвертый поп едет на лошади в церковь. Догнал он четвертого попа: «А, черт, отпустил я его, а он поймал лошадь, да еще и на лошади едет». Живьем запихал [в прорубь]. Четырех попов уничтожил.

August 21, 2017 in 14:53 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:53 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juuKacuhtiba (juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz. Iičoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:50 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam. Astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:49 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Был [один] мужик, жил он с женой. Жил он бедно. «Жена, – говорит он, – я пойду куда-нибудь на работу». – «А, иди». Раньше в церквях были попы. Прошел он [мужик] пятнадцать верст и зашел к попу. «Батюшка, – говорит он, – возьми меня на работу». – «Возьму, возьму, Васильюшка». Работает он, получает жалованья сто рублей в год. Ездят они к другим попам; (к двум попам), так в сторону пятнадцать верст и в другую [тоже]. Василия тоже угощают и поят. Работает Василий уже больше полгода. Говорит он попу: «Батюшка, отпусти меня сходить домой». – «Иди». Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – я корову продам». – «А продашь, так продай». Наутро он встал и отвел корову в город, продал за шестнадцать рублей, зашел в ресторан. Дает пять рублей, [говорит]: «Я приду с гостями, так вы мне...». – «Ладно, ладно». Зашел во второй ресторан, опять подает пять рублей. «Я приду с гостями, так...». – «Ладно, ладно». Зашел в третий ресторан, опять дал пять рублей. «Приду с гостями...». – «Ладно, ладно». Остался у него один рубль. Зашел он в магазин, купил (\'взял\') красного ситца да ленточек. Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – из этого материала сшей мне кисет». Вечером [жена] сшила, проспал он ночь и пошел к попу. «Ну что, сходил?». – «Сходил, сходил. Я, видишь, уже год у тебя работаю, в гости езжу, я собираюсь угостить вас». – «Ну, что ж». – «Как сказать другим попам, к которым мы ездим, пусть приедут, пойдем ко мне в гости». Ладно. Попы пришли. А прожил он уже год, получил он сто рублей денег, и они пошли. Едут они в город. Приехали. «Ну, садитесь за стол, все будет [подано]». Сидят они за столом. Вина, закуски набрали полный стол. Пьют попы, а Василий пьет, да мало. Выпили, [Василий] видит, все кончается. Взял он кисет из кармана: «Ну, так в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы смотрят, [Василий] кисетом махнул, денег не дал. В расчете. Все кончилось. «Ну, давай, пошли, – говорит, – дальше». Пошли. Зашли опять в ресторан. «Ну, давай, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они сели, опять им нанесли, как и там. Выпили, закусили. Попы, те выпили порядочно, а Василий пьет мало. Ладно, начали рассчитываться. Опять он кисет взял: «Ну как, в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Да что, Василий, какая у тебя штуковина хорошая». – «Штуковина, – говорит он, – хорошая». – «Продай нам». – «Нет. Пойдемте дальше». Пошли они в третий ресторан. «Ну, давайте, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они уселись, пьют, закусывают. Уже пьяные попы, а Василий немного пьет. Все кончилось. Опять он кисет взял: «Ну что, в расчёте?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Василий, какая у тебя хорошая штуковина, продай нам». – «Купите, купите». «Сколько [стоит]?». – «По двести рублей дайте, да...». Три попа [дали] по двести рублей, шестьсот рублей он взял, отдал кисет попу, у которого он жил, так тому. Пошли они. Этот поп и говорит: «Теперь у нас куплена такая штуковина, теперь будем выпивать». Василий остался дома, а они уехали. Рано утром пришли попы, поехали в город. Едут, вчера были, так знакомо им [все]. Поп и говорит: «Давайте садитесь все за стол». Сели, пьют, едят, как и вчера. Вот начало кончаться [угощение], он взял кисет: «Ну что, в расчете?». – «Как в расчете? Давайте деньги, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Второй поп взял и рассчитался. Пошли они, заказали опять в другом ресторане. Принесли им. Пьют они, закусывают. [Поп] видит, что кончается [закуска], взял он кисет, встряхнул: «Ну что, в расчете?» – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Взял третий поп, рассчитался. Потом пошли они в третьем [ресторане] тоже поели, попили. [Поп] опять взял кисет, встряхнул.: «В расчете?». – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». Рассчитались они, бедняги, последние медяки деньжонок собрали. «Василий, – говорит [поп], – обманул нас. Пойдемте, убьем Василия». Пошли они. Лошадей оставили. А Василий чувствует, что придут эти гости. Ставнями окна закрыл, дверь подпер. А на сарай у него был въезд, так он оставил подворотню открытой. Стоит он. Приехали на санях (\'сани едут\'). Лошадей оставили, пришли, бегут они. Смотрят (ночью дело было) – там отверстие. Голову стал засовывать, да ему хлоп колотушкой [по голове]. Из сарая в хлев была дыра, так он в дыру бултых! Второй поп бегал, бегал, пришел, начал протискиваться, и тому хлоп! И того в хлев. Третий бегал, бегал, пришел. И третьего [Василий] убил. Пошел, зажег фонарь и затащил их в хлев. Ночь он проспал. А жил он около озера, в конце деревни. Идет утром парень, здоровенный, в опорках. Он [Василий] нарочно вышел на улицу. «Товарищ, – говорит он, – ко мне в хлев забрался черт из озера, что хочешь делай. Возьми, отнеси, я дам тебе, что ты захочешь. Иди». [Василий] пошел, схватил в хлеву за волосы [попа] и отдал [парню]. Он пошел да в прорубь бултых, в озеро. Василий остался позади, а парень пришел в избу. [Василий] говорит: «Товарищ, ты отнес, так ведь он опять пришел. Пойдем». Дал [Василий] второго попа. [Парень] отнес. Опять Василий (нужно еще и третьего вынести) [говорит]: «Ты отнес, а он пришел». Взял [парень], пошел и третьего отнес. А четвертый поп едет на лошади в церковь. Догнал он четвертого попа: «А, черт, отпустил я его, а он поймал лошадь, да еще и на лошади едет». Живьем запихал [в прорубь]. Четырех попов уничтожил.

August 21, 2017 in 14:48 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe. Gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:47 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:46 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti, Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den? Den’gat ankat. Ika, ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:44 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Был [один] мужик, жил он с женой. Жил он бедно. «Жена, – говорит он, – я пойду куда-нибудь на работу». – «А, иди». Раньше в церквях были попы. Прошел он [мужик] пятнадцать верст и зашел к попу. «Батюшка, – говорит он, – возьми меня на работу». – «Возьму, возьму, Васильюшка». Работает он, получает жалованья сто рублей в год. Ездят они к другим попам; (к двум попам), так в сторону пятнадцать верст и в другую [тоже]. Василия тоже угощают и поят. Работает Василий уже больше полгода. Говорит он попу: «Батюшка, отпусти меня сходить домой». – «Иди». Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – я корову продам». – «А продашь, так продай». Наутро он встал и отвел корову в город, продал за шестнадцать рублей, зашел в ресторан. Дает пять рублей, [говорит]: «Я приду с гостями, так вы мне...». – «Ладно, ладно». Зашел во второй ресторан, опять подает пять рублей. «Я приду с гостями, так...». – «Ладно, ладно». Зашел в третий ресторан, опять дал пять рублей. «Приду с гостями...». – «Ладно, ладно». Остался у него один рубль. Зашел он в магазин, купил (\'взял\') красного ситца да ленточек. Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – из этого материала сшей мне кисет». Вечером [жена] сшила, проспал он ночь и пошел к попу. «Ну что, сходил?». – «Сходил, сходил. Я, видишь, уже год у тебя работаю, в гости езжу, я собираюсь угостить вас». – «Ну, что ж». – «Как сказать другим попам, к которым мы ездим, пусть приедут, пойдем ко мне в гости». Ладно. Попы пришли. А прожил он уже год, получил он сто рублей денег, и они пошли. Едут они в город. Приехали. «Ну, садитесь за стол, все будет [подано]». Сидят они за столом. Вина, закуски набрали полный стол. Пьют попы, а Василий пьет, да мало. Выпили, [Василий] видит, все кончается. Взял он кисет из кармана: «Ну, так в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы смотрят, [Василий] кисетом махнул, денег не дал. В расчете. Все кончилось. «Ну, давай, пошли, – говорит, – дальше». Пошли. Зашли опять в ресторан. «Ну, давай, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они сели, опять им нанесли, как и там. Выпили, закусили. Попы, те выпили порядочно, а Василий пьет мало. Ладно, начали рассчитываться. Опять он кисет взял: «Ну как, в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Да что, Василий, какая у тебя штуковина хорошая». – «Штуковина, – говорит он, – хорошая». – «Продай нам». – «Нет. Пойдемте дальше». Пошли они в третий ресторан. «Ну, давайте, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они уселись, пьют, закусывают. Уже пьяные попы, а Василий немного пьет. Все кончилось. Опять он кисет взял: «Ну что, в расчёте?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Василий, какая у тебя хорошая штуковина, продай нам». – «Купите, купите». «Сколько [стоит]?». – «По двести рублей дайте, да...». Три попа [дали] по двести рублей, шестьсот рублей он взял, отдал кисет попу, у которого он жил, так тому. Пошли они. Этот поп и говорит: «Теперь у нас куплена такая штуковина, теперь будем выпивать». Василий остался дома, а они уехали. Рано утром пришли попы, поехали в город. Едут. Вчера, вчера были, так знакомо им [все]. Поп и говорит: «Давайте садитесь все за стол». Сели, пьют, едят, как и вчера. Вот начало кончаться [угощение], он взял кисет: «Ну что, в расчете?». – «Как в расчете? Давайте деньги, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Второй поп взял и рассчитался. Пошли они, заказали опять в другом ресторане. Принесли им. Пьют они, закусывают. [Поп] видит, что кончается [закуска], взял он кисет, встряхнул: «Ну что, в расчете?» – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Взял третий поп, рассчитался. Потом пошли они в третьем [ресторане] тоже поели, попили. [Поп] опять взял кисет, встряхнул. «В расчете?». – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». Рассчитались они, бедняги, последние медяки деньжонок собрали. «Василий, – говорит [поп], – обманул нас. Пойдемте, убьем Василия». Пошли они. Лошадей оставили. А Василий чувствует, что придут эти гости. Ставнями окна закрыл, дверь подпер. А на сарай у него был въезд, так он оставил подворотню открытой. Стоит он. Приехали на санях (\'сани едут\'). Лошадей оставили, пришли, бегут они. Смотрят (ночью дело было) – там отверстие. Голову стал засовывать, да ему хлоп колотушкой [по голове]. Из сарая в хлев была дыра, так он в дыру бултых! Второй поп бегал, бегал, пришел, начал протискиваться, и тому хлоп! И того в хлев. Третий бегал, бегал, пришел. И третьего [Василий] убил. Пошел, зажег фонарь и затащил их в хлев. Ночь он проспал. А жил он около озера, в конце деревни. Идет утром парень, здоровенный, в опорках. Он [Василий] нарочно вышел на улицу. «Товарищ, – говорит он, – ко мне в хлев забрался черт из озера, что хочешь делай. Возьми, отнеси, я дам тебе, что ты захочешь. Иди». [Василий] пошел, схватил в хлеву за волосы [попа] и отдал [парню]. Он пошел да в прорубь бултых, в озеро. Василий остался позади, а парень пришел в избу. [Василий] говорит: «Товарищ, ты отнес, так ведь он опять пришел. Пойдем». Дал [Василий] второго попа. [Парень] отнес. Опять Василий (нужно еще и третьего вынести) [говорит]: «Ты отнес, а он пришел». Взял [парень], пошел и третьего отнес. А четвертый поп едет на лошади в церковь. Догнал он четвертого попа: «А, черт, отпустил я его, а он поймал лошадь, да еще и на лошади едет». Живьем запихал [в прорубь]. Четырех попов уничтожил.

August 21, 2017 in 14:43 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti., Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:41 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Был [один] мужик, жил он с женой. Жил он бедно. «Жена, – говорит он, – я пойду куда-нибудь на работу». – «А, иди». Раньше в церквях были попы. Прошел он [мужик] пятнадцать верст и зашел к попу. «Батюшка, – говорит он, – возьми меня на работу». – «Возьму, возьму, Васильюшка». Работает он, получает жалованья сто рублей в год. Ездят они к другим попам; (к двум попам), так в сторону пятнадцать верст и в другую [тоже]. Василия тоже угощают и поят. Работает Василий уже больше полгода. Говорит он попу: «Батюшка, отпусти меня сходить домой». – «Иди». Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – я корову продам». – «А продашь, так продай». Наутро он встал и отвел корову в город, продал за шестнадцать рублей, зашел в ресторан. Дает пять рублей, [говорит]: «Я приду с гостями, так вы мне...». – «Ладно, ладно». Зашел во второй ресторан, опять подает пять рублей. «Я приду с гостями, так...». – «Ладно, ладно». Зашел в третий ресторан, опять дал пять рублей. «Приду с гостями...». – «Ладно, ладно». Остался у него один рубль. Зашел он в магазин, купил (\'взял\') красного ситца да ленточек. Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – из этого материала сшей мне кисет». Вечером [жена] сшила, проспал он ночь и пошел к попу. «Ну что, сходил?». – «Сходил, сходил. Я, видишь, уже год у тебя работаю, в гости езжу, я собираюсь угостить вас». – «Ну, что ж». – «Как сказать другим попам, к которым мы ездим, пусть приедут, пойдем ко мне в гости». Ладно. Попы пришли. А прожил он уже год, получил он сто рублей денег, и они пошли. Едут они в город. Приехали. «Ну, садитесь за стол, все будет [подано]». Сидят они за столом. Вина, закуски набрали полный стол. Пьют попы, а Василий пьет, да мало. Выпили, [Василий] видит, все кончается. Взял он кисет из кармана: «Ну, так в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы смотрят, [Василий] кисетом махнул, денег не дал. В расчете. Все кончилось. «Ну, давай, пошли, – говорит, – дальше». Пошли. Зашли опять в ресторан. «Ну, давай, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они сели, опять им нанесли, как и там. Выпили, закусили. Попы, те выпили порядочно, а Василий пьет мало. Ладно. Начали, начали рассчитываться. Опять он кисет взял: «Ну как, в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Да что, Василий, какая у тебя штуковина хорошая». – «Штуковина, – говорит он, – хорошая». – «Продай нам». – «Нет. Пойдемте дальше». Пошли они в третий ресторан. «Ну, давайте, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они уселись, пьют, закусывают. Уже пьяные попы, а Василий немного пьет. Все кончилось. Опять он кисет взял: «Ну что, в расчёте?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Василий, какая у тебя хорошая штуковина, продай нам». – «Купите, купите». «Сколько [стоит]?». – «По двести рублей дайте, да...». Три попа [дали] по двести рублей, шестьсот рублей он взял, отдал кисет попу, у которого он жил, так тому. Пошли они. Этот поп и говорит: «Теперь у нас куплена такая штуковина, теперь будем выпивать». Василий остался дома, а они уехали. Рано утром пришли попы, поехали в город. Едут. Вчера были, так знакомо им [все]. Поп и говорит: «Давайте садитесь все за стол». Сели, пьют, едят, как и вчера. Вот начало кончаться [угощение], он взял кисет: «Ну что, в расчете?». – «Как в расчете? Давайте деньги, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Второй поп взял и рассчитался. Пошли они, заказали опять в другом ресторане. Принесли им. Пьют они, закусывают. [Поп] видит, что кончается [закуска], взял он кисет, встряхнул: «Ну что, в расчете?» – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Взял третий поп, рассчитался. Потом пошли они в третьем [ресторане] тоже поели, попили. [Поп] опять взял кисет, встряхнул. «В расчете?». – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». Рассчитались они, бедняги, последние медяки деньжонок собрали. «Василий, – говорит [поп], – обманул нас. Пойдемте, убьем Василия». Пошли они. Лошадей оставили. А Василий чувствует, что придут эти гости. Ставнями окна закрыл, дверь подпер. А на сарай у него был въезд, так он оставил подворотню открытой. Стоит он. Приехали на санях (\'сани едут\'). Лошадей оставили, пришли, бегут они. Смотрят (ночью дело было) – там отверстие. Голову стал засовывать, да ему хлоп колотушкой [по голове]. Из сарая в хлев была дыра, так он в дыру бултых! Второй поп бегал, бегал, пришел, начал протискиваться, и тому хлоп! И того в хлев. Третий бегал, бегал, пришел. И третьего [Василий] убил. Пошел, зажег фонарь и затащил их в хлев. Ночь он проспал. А жил он около озера, в конце деревни. Идет утром парень, здоровенный, в опорках. Он [Василий] нарочно вышел на улицу. «Товарищ, – говорит он, – ко мне в хлев забрался черт из озера, что хочешь делай. Возьми, отнеси, я дам тебе, что ты захочешь. Иди». [Василий] пошел, схватил в хлеву за волосы [попа] и отдал [парню]. Он пошел да в прорубь бултых, в озеро. Василий остался позади, а парень пришел в избу. [Василий] говорит: «Товарищ, ты отнес, так ведь он опять пришел. Пойдем». Дал [Василий] второго попа. [Парень] отнес. Опять Василий (нужно еще и третьего вынести) [говорит]: «Ты отнес, а он пришел». Взял [парень], пошел и третьего отнес. А четвертый поп едет на лошади в церковь. Догнал он четвертого попа: «А, черт, отпустил я его, а он поймал лошадь, да еще и на лошади едет». Живьем запихал [в прорубь]. Четырех попов уничтожил.

August 21, 2017 in 14:38 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:37 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin'. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga, vinad. Vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:36 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin', mina. Mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga, vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:35 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Был [один] мужик, жил он с женой. Жил он бедно. «Жена, – говорит он, – я пойду куда-нибудь на работу». – «А, иди». Раньше в церквях были попы. Прошел он [мужик] пятнадцать верст и зашел к попу. «Батюшка, – говорит он, – возьми меня на работу». – «Возьму, возьму, Васильюшка». Работает он, получает жалованья сто рублей в год. Ездят они к другим попам; (к двум попам), так в сторону пятнадцать верст и в другую [тоже]. Василия тоже угощают и поят. Работает Василий уже больше полгода. Говорит он попу: «Батюшка, отпусти меня сходить домой». – «Иди». Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – я корову продам». – «А продашь, так продай». Наутро он встал и отвел корову в город, продал за шестнадцать рублей, зашел в ресторан. Дает пять рублей, [говорит]: «Я приду с гостями, так вы мне...». – «Ладно, ладно». Зашел во второй ресторан, опять подает пять рублей. «Я приду с гостями, так...». – «Ладно, ладно». Зашел в третий ресторан, опять дал пять рублей. «Приду с гостями...». – «Ладно, ладно». Остался у него один рубль. Зашел он в магазин, купил (\'взял\') красного ситца да ленточек. Пришел он домой. «Жена, – говорит он, – из этого материала сшей мне кисет». Вечером [жена] сшила, проспал он ночь и пошел к попу. «Ну что, сходил?». – «Сходил, сходил. Я, видишь, уже год у тебя работаю, в гости езжу, я собираюсь угостить вас». – «Ну, что ж». – «Как сказать другим попам, к которым мы ездим, пусть приедут, пойдем ко мне в гости». Ладно. Попы пришли. А прожил он уже год, получил он сто рублей денег, и они пошли. Едут они в город. Приехали. «Ну, садитесь за стол, все будет [подано]». Сидят они за столом. Вина, закуски набрали полный стол. Пьют попы, а Василий пьет, да мало. Выпили, [Василий] видит, все кончается. Взял он кисет из кармана: «Ну, так в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы смотрят, [Василий] кисетом махнул, денег не дал. В расчете. Все кончилось. «Ну, давай, пошли, – говорит, – дальше». Пошли. Зашли опять в ресторан. «Ну, давай, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они сели, опять им нанесли, как и там. Выпили, закусили. Попы, те выпили порядочно, а Василий пьет мало. Ладно. Начали рассчитываться. Опять он кисет взял: «Ну как, в расчете?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Да что, Василий, какая у тебя штуковина хорошая». – «Штуковина, – говорит он, – хорошая». – «Продай нам». – «Нет. Пойдемте дальше». Пошли они в третий ресторан. «Ну, давайте, – говорит хозяин, – садитесь за стол, все будет». Опять они уселись, пьют, закусывают. Уже пьяные попы, а Василий немного пьет. Все кончилось. Опять он кисет взял: «Ну что, в расчёте?». – «В расчете, в расчете». Попы [говорят]: «Василий, какая у тебя хорошая штуковина, продай нам». – «Купите, купите». «Сколько [стоит]?». – «По двести рублей дайте, да...». Три попа [дали] по двести рублей, шестьсот рублей он взял, отдал кисет попу, у которого он жил, так тому. Пошли они. Этот поп и говорит: «Теперь у нас куплена такая штуковина, теперь будем выпивать». Василий остался дома, а они уехали. Рано утром пришли попы, поехали в город. Едут. Вчера были, так знакомо им [все]. Поп и говорит: «Давайте садитесь все за стол». Сели, пьют, едят, как и вчера. Вот начало кончаться [угощение], он взял кисет: «Ну что, в расчете?». – «Как в расчете? Давайте деньги, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Второй поп взял и рассчитался. Пошли они, заказали опять в другом ресторане. Принесли им. Пьют они, закусывают. [Поп] видит, что кончается [закуска], взял он кисет, встряхнул: «Ну что, в расчете?» – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». – «Плохо ты встряхнул». Взял третий поп, рассчитался. Потом пошли они в третьем [ресторане] тоже поели, попили. [Поп] опять взял кисет, встряхнул. «В расчете?». – «Как в расчете? Деньги давайте, не то сейчас в милицию». Рассчитались они, бедняги, последние медяки деньжонок собрали. «Василий, – говорит [поп], – обманул нас. Пойдемте, убьем Василия». Пошли они. Лошадей оставили. А Василий чувствует, что придут эти гости. Ставнями окна закрыл, дверь подпер. А на сарай у него был въезд, так он оставил подворотню открытой. Стоит он. Приехали на санях (\'сани едут\'). Лошадей оставили, пришли, бегут они. Смотрят (ночью дело было) – там отверстие. Голову стал засовывать, да ему хлоп колотушкой [по голове]. Из сарая в хлев была дыра, так он в дыру бултых! Второй поп бегал, бегал, пришел, начал протискиваться, и тому хлоп! И того в хлев. Третий бегал, бегал, пришел. И третьего [Василий] убил. Пошел, зажег фонарь и затащил их в хлев. Ночь он проспал. А жил он около озера, в конце деревни. Идет утром парень, здоровенный, в опорках. Он [Василий] нарочно вышел на улицу. «Товарищ, – говорит он, – ко мне в хлев забрался черт из озера, что хочешь делай. Возьми, отнеси, я дам тебе, что ты захочешь. Иди». [Василий] пошел, схватил в хлеву за волосы [попа] и отдал [парню]. Он пошел да в прорубь бултых, в озеро. Василий остался позади, а парень пришел в избу. [Василий] говорит: «Товарищ, ты отнес, так ведь он опять пришел. Пойдем». Дал [Василий] второго попа. [Парень] отнес. Опять Василий (нужно еще и третьего вынести) [говорит]: «Ты отнес, а он пришел». Взял [парень], пошел и третьего отнес. А четвертый поп едет на лошади в церковь. Догнал он четвертого попа: «А, черт, отпустил я его, а он поймал лошадь, да еще и на лошади едет». Живьем запихал [в прорубь]. Четырех попов уничтожил.

August 21, 2017 in 14:34 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad.: «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin', mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga, vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:31 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas, göttas. Göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad. «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin', mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga, vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

August 21, 2017 in 14:28 Нина Шибанова

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö, eli. Eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas, göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad. «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit'?». – «Käulin', käulin', mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga, vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.

October 18, 2016 in 19:24 Nataly Krizhanovsky

• changed the text
  Oli mužik, eli akadmö, eli hän bedno. «Ak, – sanei, – mina lähten kunani radoho». – «A mä». Eduu papit\' oliba pagastas. Vištošlküme virstat preidi da pap’he zaidi. «Bat’uško, – sanei, – ota mindai radolo». – «Otan, otan, Vasil’juško». Radap, sada rabl’at sap vodoks žalovan’k’. Ajelosoi teižihe papihe(kahtho pap’he), ninga polho vištošküme virstat i teižhe polho, beregįitas, göttas mugažo Vasil’jan. Vasili g’o radap enamba polut vot. Papile sanei: «Bat’uško, pästa mindai kodihe käuda». – «Mäno». Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – mina lehmän mön». – «A möd, ka mö». Homesuu nous’ da lidnha vei, mei za šešnacat’ rublei lehman, restoranha zaidi. Andap viš rubl’ad. «Naku, tulon mina adivoidme, ka mini na pät’ rublei». – «Ladno, ladno». Teižhe restoranha zaidi, andap möstna viš rubl’ad. «Naku, adivoidme tulon ka ...» – «Ladno, ladno». Koumandoho mäni, möst andei viš rubl’ad. «Tulon adivoidme». – «Ladno, ladno». Gäi hänou üks’ rubl’. Magazinaha zaidi, oti kumačud da lentaižit’. Tuli kodihe. «Ak, – sanei, – nečiš materjaloišpäi mini kiset omblo». Ehtkeižuu ombel’, ön magas’ da läks’-ki pap’he. «Ka mida, käulit\'?». – «Käulin\', käulin\', mina, kacu, voden g’o radan sinaiš, adiveihe ajelomei, nät, ladin ugostida teit». – «Ka mikš?». – «Kut saneida teižile papile, kudame mö ajelomei, laske toudas, lähtom minuhuin’ adiveihe». Ladno. Papit tuliba. A voden hän g’o eli, poluči sada rubl’ad den’gat i läks’pa. Ajetas lidnha. Tuliba. «Nu davai, ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Ištįihe stolan taga, vinad, zakuskad ottihe täudon stolan. Göhtihe papit’, a Vasili göp da vähän. Götihe, nägeb končaišei. Ot’ kisetan kormanas: «Nu ka, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit kactas, kisetou mahni, den’geit’ andand ei, rošote. Končihe. «Nu davai, astkat, – sanei, – edlozo». Läks’pat. Zaittihe möst restoranha. «Nu, davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkatei stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, möst todihe kuti i sigau. Götihe, zakustihe. Papid\'-ne götihe por’adošno, a Vasili göp vähäižen. Ladno, rešiškanzihe. Möst kisetan otap: «Nu ka rošote?». – «Rošote, rošote». Papit’: «Da što, Vasili, sinaiž štuk mitte hüvä». – «Štuk, – sanei, – hüva». – «Ka mö meil’e». – «En. Davai astkam edleze». Mäniba koumandoho restoranha. «Nu davai, – sanei hoz’ain, – davai ištkateiš stolan taga, kaik linnop». Möst ištįihe, g’odas, zakusįvaidas. Humalikahad g’o papit, a Vasili ei pahin’ g’o nimida. Končihe kaik. Möst kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Rošote, rošote». Papit\': «Vasili, sinai mitte štuk hüvä, mö meile». – «Ostkat, – sanop, – ostkat». – «Eak?>>. – «Kaksin’ sadein’ ankat da ...». Koume papit kaksin’ sadein’, kus’ sadat oti. Andei kisetan, kudamou papil’ eli, ka sille. Läks’pa. Nece pap’ pagižep-ki: «Nügüde osttut ningeitte štuk, göškanden nügüde». Vasili kodihe gäi, a hö ajetihe. Homesuu aigašti tuliba papit, läks’pa lidnha. Ajetihe, eglai oliba ka znakomijat. Pagižep-ki pap’: «Davai ištkateiš stolan taga kaik». Ištįihe, gödas, södas kuti i eglai. Vot končiškanzihe, kisetan ot’: «Nu što, rošote?». – «Min\' rošote, den’gat ankat. Ika sičäs milicijaha». – «Hondein trähnit’». Ot’ teine pap’ rošitaižihe. Mäniba teižes restoranas mugažno zakaždihe. Todihe. Gödas, zakusįvaidas. Nägep, končiškanzihe, ot’ kisetan, trähn’i: «Nu što, rošote?». – «Min\' rošote, den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». – «Hondein’ sina träsit». Ot’ koumans’ pap’ rošitaihe. Sit mäniba, koumandos, mugažno södihe, gödihe möst kisetan ot’, trähni: «Rošote?». – «Min\' rošote? Den’gat ankat, ika sičäs milicijaha». Rošitaiheze, gäl’mäižet medaškat keratihe raukat den’kkarkoit. «Vasili, – sanei, – maniti miit’, astkam, Vasiljat rikkam». Mäniba. Hebeit gättihe. A Vasili tundop, miše toudas nened adivod. Šaugil’ üuknat saubas’, veräil’ uporinan pani. A saraile hänou oli gest, ka podvorotn’an gäti avein’ ninga. Seižup. Kori ajap. Hebeit gättihe, tuliba, g’oksetas. Kacuhtiba(juu rad ka), gezdalo mäniba – kar, ličoškanz\' da pän kurikou hlop. Saraišpäi tanhalo kar oli, ka karha bultįh. Teine pap’ g’oksons’, g’oksons’, ka tuli, ličoskanzihe, sille-ki hlop, sen-ki tanhalo. Koumans’ g’oksons’, g’oksons’, tuli mugažo, koumandon-ki rikei, mäni, fonarin virit’, läuhä i zataši. Jön magas’, a eli hän gärvenlou, ad’g’ou ninga derüun’as. Homesuu astup prihä, kotįš, zdorovei. Hän narošno ulicalo mäni. «Tovariš, – sanei, – minai gärvespäi čört läühä ličose, hot’ mida taht tege. Ota, ve, mina mida tahtod andan, astu». Mäni, läväspäi hibusiš tabas’ da andei. Hän män’ da prolubaha bultįh, gärvhe. Vasili gäp tagamoho, a prihä perthe tuli. Sanei: «Tovariš, veid’ da hän ved’ möst tuli. Astu, – sanei». Andei teižen. Vei. Möst Väsili(tari vüu kuumans’ ka): «Veid da hän tuli» ot’, mäni, koumanden vei. A nelläns’ pap’ ajap pogostįhe hebuu, nel’l’andon papin’ küks’: «A čört, mina pästin’, ... a hän hebon tabaz’ da vüu hebuu štargup». Živ’göm liči. Nel’l’ papid’ reši.