Texts
Return to review
| Return to list
ŽIVATAD. Vepsläižed muštatišed
history
October 24, 2018 in 09:12
Нина Шибанова
- changed the text
Koir ei opete ujumaha händad ligotamata. Ei kukoi homendest to. Löc libui hagole i meletab, miše taivhal om. Koir koiran tedab. Koir nutab, tulleine kandab. Koir om harjenu kivilaudoid nolmaha, ka ei sa küksta. Kaži pigai poigid tegeb, a hätken sogedad oma. Koir ei pane pahaks, konz leibäl lödas. Varaida sidä koirad, kudamb venub, a ei sidä, kudamb nutab. Mustad koirad vauktaks ei voi pesta. Tahtoi koir kürzad, a putui kunutad. Kondi igäs ei peste, da kaik varaidaba. Pöl’gästunu jäniš penzast varaidab. Kana kakatab, munan toivotab. Kana ei potkaida. Haudui kana, tegihe kukoi. Soged-ki kana pule putub. Näl’ghižele kanale näguse kagr uniš. Hebod taganaspäi, koirad edespäi, a ristitud kaikiš polišpäi tarbiž varaita. Laškal hebol edahaks ed aja. Hebo ičeze händale ei polge. Kus hebo astui, ka kabjad tunduba. Hir’ purnhu ei kole. Kala vedeta ei voi eläda, a vezi kalata voib. Huba kala verkoho putub, ka verkon-ki rebitab. Kaži reged ei veda. Kažile om ilo, a hirele voik. Kažita ei voi olda – ika hired pän söba. Säsk merehe ištuse, se-gi liža. Ozaitelin varišaha, a putuin haragaha. Variš kohtha lendab, a öks kodihe ei putle. Ahvenel om ičeze vald ongehe tartta. Kägi ei käsktes kukku, kukoi ei kuctes laulu. Mitte om hebo, mugoi regi-ki. Sur’ om kego, da hir’t ei peksa. Verkoid möto i kala putub. Pen’ koiraine igän om kužuine. Koiran keles om nel’l’kümne spravitust. Kaks’ kondjad ühtes haudas ei voigoi eläda. Lehm om tanhal, ka söm-ki om stolal. Lehmäl om keles maid. Aigaline linduine nenaižen sel’gitab, a möhäine linduine völ suugaižed oigendeleb. Mitte linduine, mugoine i pajoine. Pahal lindul pajod-ki oma pahad. Lind suugita ei lenda. Länged sigale ei kožu. Kaikuččel sigaižel om ičeze kärzaine. Sorz meres om, i muna völ perskes. Konz mechudele mända, siloi koir-ki sötta. Kes rideltas, ka sen pertiš päliči harag ei lenda. Variš varišale sil’mha ei kokaida. Lambaz bäläidab, a kuluse bošakoks. Hebod ei ole – ka ižandal päd ei ole, а lehmäd ei ole – ka emägal söda ei midä. Ičein hebol keskel redud ei häkoi. Koskhaine kucub heinäd tehmaha – vitakehid tagob. Ičeiž koirad ed lai, ka verast varaida. Ala pane kät händikahan hambhiže. Usko kolijale händikahale. Hebodme i korman heinäd andad. Kü nägeb, no ei kule, a vaskič kuleb, no ei näge. A ku nägižiba i kuližiba, ka nel’l’kümne kanzad värižižiba. Kadoi, kut kana kapkehe. Koiral om seičeme puheged keles. Koiral oružj om kerdal. Kacuin, kuti kukoi muglha. Löc hüppähti kandole – ka ken hän om-ki: minä, vai en minä? (.) Ühtes küläspäi läksi täi, a toižehe tuli hebo.
- changed the text of the translation
Собака не научится плавать, не намочив хвост. Не петух утро приносит. Лягушка запрыгнула на бревно и думает, что на небе. Собака собаку знает. Собака лает, ветер носит. Собака повадится лизать стол, на котором жернов стоит, так невозможно прогнать (о силе привычки). Кошка быстро детёнышей рождает, а они долго слепые. Собака не считает за зло, когда хлебом бьют. Бойся собаки, которая лежит, а не той, которая лает. Чёрного пса добела не отмоешь. Хотела собака блина, а получила кнута. Медведь век не моется, да все боятся. Пуганый заяц куста боится. Курица кудахчет, яйцо обещает. Курица не лягнет. Высиживала курица, получился петушок. Слепая курица на насест попадёт. Голодной курице снится овёс. Лошадь сзади, собаку спереди, а человека со всех сторон нужно опасаться. На ленивой лошади далеко не уедешь. Лошадь на свой хвост не наступит. Где лошадь прошла, там видны следы. Мышь в закромах не умрёт. Рыба без воды не может жить, а вода без рыбы может. Плохая рыба в сеть попадёт, так и сеть разорвёт. Кошка сани не утащит. Кошке смех, а мышке плач. Без кошки нельзя жить – а то мыши голову съедят. Комар в море сядет, и то прибавка. Целился в ворону, а попал в сороку. Ворона напрямик летит, а на ночь домой не попадает. У окуня своя воля на удочку попасться. Кукушка по требованию не кукует, петух по просьбе не кукарекает. Какова лошадь, таковы и сани. Стог сена большой, да мышку не раздавит. По сети и рыба попадает. Маленькая собачка всю жизнь щенок. У собаки на языке сорок лекарств. Два медведя в одной берлоге не уживутся. Корова на дворе, еда на столе. У коровы на языке молоко. Ранняя птичка клювик чистит, а поздняя ещё крылышки расправляет. Какая птичка, такая и песенка. У плохой птицы и песни плохие. Птица без крыльев не летает. Хомут свинье не годится. У каждой свинки своя мордочка. Утка в море, и яйцо ещё в заду (преждевременно делать выводы). Когда на охоту идти, тогда пса и кормить. Где ругаются (ссорятся), так над тем домом сорока не летает. Ворона вороне в глаз не клюнет. Овца блеет, а слышится как будто баран. Лошади нет – так хозяин бестолковый, а коровы нет – так у хозяйки есть нечего. Со своей лошади посреди грязи не выгонят. Кузнечик зовёт сено косить – косы точит (стрекочет). Свою собаку не ругаешь, так чужой опасайся. Не клади руку в волчьи зубы. Верь только мёртвому волку. По лошади и охапку сена даешь. Гадюка видит, но не слышит, а медянка слышит, но не видит. А если видели и слышали бы, так сорок семей плакали бы. Запутался, как курица в отрепьях. У собаки семь заговоров на языке. У собаки ружьё при себе (об острых зубах). Смотрел как петух в щёлок (видел, но ничего не понял). Лягушка прыгнула на пень – кто и есть: я или не я? (из грязи да в князи). Из одной деревни вышла вошь, а в другую пришла лошадь (о преувеличении).
October 24, 2018 in 09:11
Нина Шибанова
- changed the text
Koir ei opete ujumaha händad ligotamata. Ei kukoi homendest to. Löc libui hagole i meletab, miše taivhal om. Koir koiran tedab. Koir nutab, tulleine kandab. Koir om harjenu kivilaudoid nolmaha, ka ei sa küksta. Kaži pigai poigid tegeb, a hätken sogedad oma. Koir ei pane pahaks, konz leibäl lödas. Varaida sidä koirad, kudamb venub, a ei sidä, kudamb nutab. Mustad koirad vauktaks ei voi pesta. Tahtoi koir kürzad, a putui kunutad. Kondi igäs ei peste, da kaik varaidaba. Pöl’gästunu jäniš penzast varaidab. Kana kakatab, munan toivotab. Kana ei potkaida. Haudui kana, tegihe kukoi. Soged-ki kana pule putub. Näl’ghižele kanale näguse kagr uniš. Hebod taganaspäi, koirad edespäi, a ristitud kaikiš polišpäi tarbiž varaita. Laškal hebol edahaks ed aja. Hebo ičeze händale ei polge. Kus hebo astui, ka kabjad tunduba. Hir’ purnhu ei kole. Kala vedeta ei voi eläda, a vezi kalata voib. Huba kala verkoho putub, ka verkon-ki rebitab. Kaži reged ei veda. Kažile om ilo, a hirele voik. Kažita ei voi olda – ika hired pän söba. Säsk merehe ištuse, se-gi liža. Ozaitelin varišaha, a putuin haragaha. Variš kohtha lendab, a öks kodihe ei putle. Ahvenel om ičeze vald ongehe tartta. Kägi ei käsktes kukku, kukoi ei kuctes laulu. Mitte om hebo, mugoi regi-ki. Sur’ om kego, da hir’t ei peksa. Verkoid möto i kala putub. Pen’ koiraine igän om kužuine. Koiran keles om nel’l’kümne spravitust. Kaks’ kondjad ühtes haudas ei voigoi eläda. Lehm om tanhal, ka söm-ki om stolal. Lehmäl om keles maid. Aigaline linduine nenaižen sel’gitab, a möhäine linduine völ suugaižed oigendeleb. Mitte linduine, mugoine i pajoine. Pahal lindul pajod-ki oma pahad. Lind suugita ei lenda. Länged sigale ei kožu. Kaikuččel sigaižel om ičeze kärzaine. Sorz meres om, i muna völ perskes. Konz mechudele mända, siloi koir-ki sötta. Kes rideltas, ka sen pertiš päliči harag ei lenda. Variš varišale sil’mha ei kokaida. Lambaz bäläidab, a kuluse bošakoks. Hebod ei ole – ka ižandal päd ei ole, а lehmäd ei ole – ka emägal söda ei midä. Ičein hebol keskel redud ei häkoi. Koskhaine kucub heinäd tehmaha – vitakehid tagob. Ičeiž koirad ed lai, ka verast varaida. Ala pane kät händikahan hambhiže. Usko kolijale händikahale. Hebodme i korman heinäd andad. Kü nägeb, no ei kule, a vaskič kuleb, no ei näge. A ku nägižiba i kuližiba, ka nel’l’kümne kanzad värižižiba. Kadoi, kut kana kapkehe. Koiral om seičeme puheged keles. Koiral oružj om kerdal. Kacuin, kuti kukoi muglha. Löc hüppähti kandole – ka ken hän om-ki: minä, vai en minä? (.) Ühtes küläspäi läksi täi, a toižehe tuli hebo.
October 24, 2018 in 09:09
Нина Шибанова
- changed the text
Koir ei opete ujumaha händad ligotamata. Ei kukoi homendest to. Löc libui hagole i meletab, miše taivhal om. Koir koiran tedab. Koir nutab, tulleine kandab. Koir om harjenu kivilaudoid nolmaha, ka ei sa küksta. Kaži pigai poigid tegeb, a hätken sogedad oma. Koir ei pane pahaks, konz leibäl lödas. Varaida sidä koirad, kudamb venub, a ei sidä, kudamb nutab. Mustad koirad vauktaks ei voi pesta. Tahtoi koir kürzad, a putui kunutad. Kondi igäs ei peste, da kaik varaidaba. Pöl’gästunu jäniš penzast varaidab. Kana kakatab, munan toivotab. Kana ei potkaida. Haudui kana, tegihe kukoi. Soged-ki kana pule putub. Näl’ghižele kanale näguse kagr uniš. Hebod taganaspäi, koirad edespäi, a ristitud kaikiš polišpäi tarbiž varaita. Laškal hebol edahaks ed aja. Hebo ičeze händale ei polge. Kus hebo astui, ka kabjad tunduba. Hir’ purnhu ei kole. Kala vedeta ei voi eläda, a vezi kalata voib. Huba kala verkoho putub, ka verkon-ki rebitab. Kaži reged ei veda. Kažile om ilo, a hirele voik. Kažita ei voi olda – ika hired pän söba. Säsk merehe ištuse, se-gi liža. Ozaitelin varišaha, a putuin haragaha. Variš kohtha lendab, a öks kodihe ei putle. Ahvenel om ičeze vald ongehe tartta. Kägi ei käsktes kukku, kukoi ei kuctes laulu. Mitte om hebo, mugoi regi-ki. Sur’ om kego, da hir’t ei peksa. Verkoid möto i kala putub. Pen’ koiraine igän om kužuine. Koiran keles om nel’l’kümne spravitust. Kaks’ kondjad ühtes haudas ei voigoi eläda. Lehm om tanhal, ka söm-ki om stolal. Lehmäl om keles maid. Aigaline linduine nenaižen sel’gitab, a möhäine linduine völ suugaižed oigendeleb. Mitte linduine, mugoine i pajoine. Pahal lindul pajod-ki oma pahad. Lind suugita ei lenda. Länged sigale ei kožu. Kaikuččel sigaižel om ičeze kärzaine. Sorz meres om, i muna völ perskes. Konz mechudele mända, siloi koir-ki sötta. Kes rideltas, ka sen pertiš päliči harag ei lenda. Variš varišale sil’mha ei kokaida. Lambaz bäläidab, a kuluse bošakoks. Hebod ei ole – ka ižandal päd ei ole, а lehmäd ei ole – ka emägal söda ei midä. Ičein hebol keskel redud ei häkoi. Koskhaine kucub heinäd tehmaha – vitakehid tagob. Ičeiž koirad ed lai, ka verast varaida. Ala pane kät händikahan hambhiže. Usko kolijale händikahale. Hebodme i korman heinäd andad. Kü nägeb, no ei kule, a vaskič kuleb, no ei näge. A ku nägižiba i kuližiba, ka nel’l’kümne kanzad värižižiba. Kadoi, kut kana kapkehe. Koiral om seičeme puheged keles. Koiral oružj om kerdal. Kacuin, kuti kukoi muglha. Löc hüppähti kandole – ka ken hän om-ki: minä, vai en minä? Ühtes küläspäi läksi täi, a toižehe tuli hebo.
October 24, 2018 in 09:07
Нина Шибанова
- created the text
- created the text translation