Texts

Return to review | Return to list

Jäpuraz

history

October 16, 2021 in 23:47 Nataly Krizhanovsky

• changed the author of the source
  from Ol’ga Žukova
  to

April 05, 2019 in 12:36 Нина Шибанова

• created the text
• created the text: Kerdan Natoi-neičukaine astui školaspäi. Oli jo keväz’ku, päiväine paštaškanzi lämemba, veslas muhaiži. Neciš čomas säspäi kaik ristitud-ki käveliba irdal hüviš meliš. Asttes pidust’ üht vanhad pertid neičukaine nägišti, miše sured tippud lankteba katuselpäi. Hän lendi pän ülähäks i homaiči jäpurahan. Se hošti päiväižen sädegiš, no kündled oliba mugomad tuskasižed. – Mikš sinä voikad? – küzui neičukaine. – Tämbei om mugoine čoma keväz’päiv. – Minei om žal’, miše en tedišta, mi om keza. – A kuspäi sinä kulištid kezan polhe? – Minun katusel ištuiba kaks’ pen’t lindušt i ilokahašti vičitiba, miše ei ole jo hätken, i tuleb čoma keza, läm’ keza, kirjav keza. Minä tahtoin küzuda niil – mi om keza, no ned oliba mugomiš ihastusiš i ei kulnugoi mindai. Neičukaine vähäižen meleti i sanui: – Ala voika, minä abutan sinei. Ven sindai kodihe, panen jäškapha, sigä om vilu, i sinä ed sula. Muga hö tegiba-ki. Jäpuraz eli jäškapan pakaštimes. Natoi erašti čokaižihe rižamaha – kut sigä hänen sebranik eläb. Muga mäni sulaku i semendku, tuli keza. Lämäl kezapäiväl neičukaine sai jäpurahan jäškapaspäi i vei irdale. – Kacu – nece om keza. – Kut äi om vihandad mujud, – čududelihe jäpuraz, – kaik om mugoine kirjav, ilokaz, heled. Hän ihastunu kacui ümbri i ei mujand, kut zavodi sulada. Sured vilud tippud tippuiba läbi sormiš i lanksiba maha. I pigai neičukaižen kädehe jäi vaše märg sija. Natoile oli žal’ jäpurast, no hän el’genzi, miše tal’vel, voib olda, hö vasttasoiš udes.