Texts

Return to review | Return to list

Tal’vut-šal’koda

history

October 16, 2021 in 16:58 Nataly Krizhanovsky

• changed the author of the source
  from Konstantin Ušinskii. Vepsäks kändi Galina Baburova
  to Vepsäks kändi Galina Baburova

September 18, 2019 in 16:46 Нина Шибанова

• created the text
• created the text: Käreganzi tal’vut, tahtoi hän uradida da kaik eläbad mas ustavzoitta. Ezmäi ladi ustavzoitta linduid: telustaba ned hänele, kogonaižed päiväd čičitaba da pajataba. Tal’vut puhuškanzi vilul, ratkaiži lehtesid puišpäi da taceli niid tehuzile. Ei ole kuna linduižile peittas. Kerazihe ned ühthe parveheze da meletaškanziba. Linduižed vičitiba vähäižen da lendiba korktoiden mägiden da sinižiden meriden taga lämihe maihe. Jäi vaiše paskač, se räusthan alle ličihe. Nägeb tal’vut, miše linduižid ei voi sabustada. Päti tal’vut siloi živatoid ustavzoitta. Peiti hän pöudoid lumel da mecoid übusil, sobiti puid lumihangol da oigenzi pakaižid male. Üks’ pakaine om kovemba tošt. Paukaba pakaižed, pöl’gästoitaba živatoid. No ei pöl’gästunugoi živatad: toižil oma lämäd pövud, toižed – lämihe uruihe peitihe. Oravaine onduses käbuid rouhib, kondi pezas käbälan imeb, jänišaine lämbitase hüpten, a heboižed, lehmäižed da lambhaižed jo amu lämil tanhoil vaumitud heinäd söba. Käreganzi tal’vut völ enamba. Kalad hänele telustaba. Oigenzi hän kovid pakaižid. Pakaižed jokseba heredas, pal’l’aižil komedas iškeba, negloita sildoid päliči jogiš da järviš sauvoba. Kül’miba joged da järved, da vaiše alahan. Kaik kala süvüdehe ujui. Sigä, sanktan jäižen koren al kalale om völ lämemba. – Kacum völ, – meletab tal’vut, – tartun minä ristituihe! Möst oigenzi hän pakaižid üht kovemba tošt. Pakaižed pirdiba poimetišid iknoiš, halal katoiba seinid da verajid. A ristitud lämbitaškanziba päčid, paštaškanziba ičeleze hulid kürzid da nagraba tal’vuden päl. Kenele tarbiž lähtta mecha haugoihe, se paneb päle tulupan, kädehe – alaižed da jaugha – villakod. A ku kirvez kädes rata – ka eskai higoho tacib. Regijonod ozutihe teil: heboišpäi puru lähteb, heboiden vedäjad jaugoil topsiba, kindhil lopotaba, hardjoil likuba, pakaižid kitäba. Abid tegihe tal’vudele, miše eskai kaikid penikaižed lapsed händast ei varaikoi. Hö štarguil štarguba da suksil hihtäba, lumižihe vändaba, lumiukoid tegeba, mägid sauvoba – vedel valataba da völ pakaižid abuhu kucuba: ”Tule, abuta-ške!” Näpib tal’vut prihan korvid, toižel prihal – nenad, ned eskai vaugištaba. A prihaine otab lunt da hosib sil modod. Mod palaškandeb hänel, kuti lämoi. Nägeb tal’vut, miše ei varaikoi händast, itkeškanzi pahudespäi. Räusthišpäi tuppuškanzi...nene oma tal’vuden kündled. Nacein, keväz’ om jo lähen!