VepKar :: Texts

Texts

Return to review | Return to list

Kut kävelimei kondihe

history

August 03, 2017 in 16:51 Нина Шибанова

  • changed the text
    Ühten kerdan ... nece amu oli jo, ii nugde, vot jo vištošküme ika kaks’küme. Mäniba kahten kes’ken mecnikad mectamaha. Kondi süi diki äjän lehmid’ ühthe kogho, tedan nel’l’, en tea viž lehmäd. Hilläšti ehtkoižuu soberihezoiš i tönduiba, üks’ nor’, muga vot vištošküme–kus’tošküm’e, a toine vanhambam poluu, vot višküme. Otiba oružjad. Oružjad oliba eduu šompol’nijad. Nečil’ nor’uu- oli oružj hüvä. Vot mäniba sinnä, tegiba labazan, ištuihezoiš. Vot išttas kokotadas. Ehtpol’ tegihez, zor’a. Peine laskihez, pmed tegihez jo. Nor’- kасlеsе kaikjalepei, kulеb – mi-se käveleb ümbri. Čokkoib vanhan ukon-se bokha, sanub: «Juša-d’äd’, ken-se šobaidab ka». – Šobaidab ka hüvä, sanub, ištu, ala kidasta. Nu vot išttas. Minutad vištošküme proidi jäl’ghe necida paginad. Vdrug kacuhtiba – kondi tuli rindale i zavodi sen propašinan söda. Juša uk kacub, a ii rohti ampta, Käskeb norembale: «Sinä, saab, ambu». – Ii, prihäč, sinä, saab, ambu. Nu i vot, sihessei pagižiba, jäl’gmei nor’ reši ampta. Ot’ da ku paukaidab, ka Juša-uk orgbo labazaspei da kondjale edehe. Nu, kondi pagen’. Nor’-se las’kihez, saab: «Näged, Juša-ded, sanuin’ vet’, ampkam molombad, a sinä, näged, ed ambund, ka vot i lanksid’, pöl’gästuid’». Muga kod’he tuliba.

August 03, 2017 in 16:51 Нина Шибанова

  • changed the text
    Ühten kerdan ... nece amu oli jo, ii nugde, vot jo vištošküme ika kaks’küme. Mäniba kahten kes’ken mecnikad mectamaha. Kondi süi diki äjän lehmid’ ühthe kogho, tedan nel’l’, en tea viž lehmäd. Hilläšti ehtkoižuu soberihezoiš i tönduiba, üks’ nor’, muga vot vištošküme–kus’tošküm’e, a toine vanhambam poluu, vot višküme. Otiba oružjad. Oružjad oliba eduu šompol’nijad. Nečil’ nor’uu- oli oružj hüvä. Vot mäniba sinnä, tegiba labazan, ištuihezoiš. Vot išttas kokotadas. Ehtpol’ tegihez, zor’a. Peine laskihez, pmed tegihez jo. Nor’- kасlеsе kaikjalepei, kulеb – mi-se käveleb ümbri. Čokkoib vanhan ukon-se bokha, sanub: «Juša-d’äd’, ken-se šobaidab ka». – Šobaidab ka hüvä, sanub, ištu, ala kidasta. Nu vot išttas. Minutad vištošküme proidi jäl’ghe necida paginad. Vdrug kacuhtiba – kondi tuli rindale i zavodi sen propašinan söda. Juša uk kacub, a ii rohti ampta, Käskeb norembale: «Sinä, saab, ambu». – Ii, prihäč, sinä, saab, ambu. Nu i vot, sihessei pagižiba, jäl’gmei nor’ reši ampta. Ot’ da ku paukaidab, ka Juša-uk orgbo labazaspei da kondjale edehe. Nu, kondi pagen’. Nor’-se las’kihez, saab: «Näged, Juša-ded, sanuin’ vet’, ampkam molombad, a sinä, näged, ed ambund, ka vot i lanksid’, pöl’gästuid’». Muga kod’he tuliba.

August 03, 2017 in 16:50 Нина Шибанова

  • changed the text of the translation
    Однажды... это было уже давно, не теперь, лет уже пятнадцать, а то и двадцать [тому назад]. Пошли охотники вдвоем на охоту. Медведь съел очень много коров сразу (\'в одну кучу\'), не то четыре, не то пять коров. Потихоньку вечером собрались и отправились, один молодой, этак лет пятнадцати-шестнадцати, а второй постарше, лет пятидесяти. Взяли ружья. Ружья были раньше шомпольные. У этого молодого-то ружье было хорошее. Вот пошли туда, сделали лабаз, сели. Вот сидят-посиживают. Наступил вечер, [вечерняя] заря. Солнце село, стало уже темно. Молодой-то оглядывается во все стороны, слышит – кто-то ходит вокруг. Тычет дряхлого старика в бок, говорит: «Дядя Ваня, кто-то шуршит». – Шуршит, так ладно, говорит, сиди, не кричи. Ну вот, сидят. Минут пятнадцать прошло после этого разговора. Вдруг посмотрели – медведь появился рядом и начал эту падаль есть. Дядя Ваня смотрит, а стрелять не смеет, велит младшему [стрелять]: «Ты, говорит, стреляй». – Нет, брат, ты, говорит, стреляй. Ну и вот, до тех пор спорили… Наконец, наконец молодой решил выстрелить. Взял да как бахнет, так дядя Ваня с лабаза вниз [свалился] да перед медведем [оказался]. Ну, медведь убежал. Молодой-то спустился, говорит: «Видишь, дядя Ваня, я сказал ведь, [что] выстрелим оба, а ты, видишь, не выстрелил, вот и упал, испугался». Так и пришли домой.

August 03, 2017 in 16:49 Нина Шибанова

  • changed the text
    Ühten kerdan ... nece amu oli jo, ii nugde, vot jo vištošküme ika kaks’küme. Mäniba kahten kes’ken mecnikad mectamaha. Kondi süi diki äjän lehmid’ ühthe kogho, tedan nel’l’, en tea viž lehmäd. Hilläšti ehtkoižuu soberihezoiš i tönduiba, üks’ nor’, muga vot vištošküme–kus’tošküm’e, a toine vanhambam poluu, vot višküme. Otiba oružjad. Oružjad oliba eduu šompol’nijad. Nečil’ nor’uu- oli oružj hüvä. Vot mäniba sinnä, tegiba labazan, ištuihezoiš. Vot išttas kokotadas. Ehtpol’ tegihez, zor’a. Peine laskihez, pmed tegihez jo. Nor’- kасlеsе kaikjalepei, kulеb – mi-se käveleb ümbri. Čokkoib vanhan ukon-se bokha, sanub: «Juša-d’äd’, ken-se šobaidab ka». – Šobaidab ka hüvä, sanub, ištu, ala kidasta. Nu vot išttas. Minutad vištošküme proidi jäl’ghe necida paginad. Vdrug kacuhtiba – kondi tuli rindale i zavodi sen propašinan söda. Juša uk kacub, a ii rohti ampta, Käskeb norembale: «Sinä, saab, ambu». – Ii, prihäč, sinä, saab, ambu. Nu i vot, sihessei pagižiba, jäl’gmei nor’ reši ampta. Ot’ da ku paukaidab, ka Juša-uk orgbo labazaspei da kondjale edehe. Nu, kondi pagen’. Nor’-se las’kihez, saab: «Näged, Juša-ded, sanuin’ vet’, ampkam molombad, a sinä, näged, ed ambund, ka vot i lanksid’, pöl’gästuid’». Muga kod’he tuliba.

August 03, 2017 in 16:49 Нина Шибанова

  • changed the text
    Ühten kerdan ... nece amu oli jo, ii nugde, vot jo vištošküme ika kaks’küme. Mäniba kahten kes’ken mecnikad mectamaha. Kondi süi diki äjän lehmid’ ühthe kogho, tedan nel’l’, en tea viž lehmäd. Hilläšti ehtkoižuu soberihezoiš i tönduiba, üks’ nor’, muga vot vištošküme–kus’tošküm’e, a toine vanhambam poluu, vot višküme. Otiba oružjad, oružjad. Oružjad oliba eduu šompol’nijad. Nečil’ nor’uu- oli oružj hüvä. Vot mäniba sinnä, tegiba labazan, ištuihezoiš. Vot išttas kokotadas. Ehtpol’ tegihez, zor’a. Peine laskihez, pmed tegihez jo. Nor’- kасlеsе kaikjalepei, kulеb – mi-se käveleb ümbri. Čokkoib vanhan ukon-se bokha, sanub: «Juša-d’äd’, ken-se šobaidab ka». – Šobaidab ka hüvä, sanub, ištu, ala kidasta. Nu vot išttas. Minutad vištošküme proidi jäl’ghe necida paginad. Vdrug kacuhtiba – kondi tuli rindale i zavodi sen propašinan söda. Juša uk kacub, a ii rohti ampta, Käskeb norembale: «Sinä, saab, ambu». – Ii, prihäč, sinä, saab, ambu. Nu i vot, sihessei pagižiba, jäl’gmei nor’ reši ampta. Ot’ da ku paukaidab, ka Juša-uk orgbo labazaspei da kondjale edehe. Nu, kondi pagen’. Nor’-se las’kihez, saab: «Näged, Juša-ded, sanuin’ vet’, ampkam molombad, a sinä, näged, ed ambund, ka vot i lanksid’, pöl’gästuid’». Muga kod’he tuliba.

August 03, 2017 in 16:48 Нина Шибанова

  • changed the text
    Ühten kerdan ... nece amu oli jo, ii nugde, vot jo vištošküme ika kaks’küme. Mäniba kahten kes’ken mecnikad mectamaha. Kondi süi diki äjän lehmid’ ühthe kogho, tedan nel’l’, en tea viž lehmäd. Hilläšti ehtkoižuu soberihezoiš i tönduiba, üks’ nor’, muga vot vištošküme–kus’tošküm’e, a toine vanhambam poluu, vot višküme. Otiba oružjad, oružjad oliba eduu šompol’nijad. Nečil’ nor’uu- oli oružj hüvä. Vot mäniba sinnä, tegiba labazan, ištuihezoiš. Vot išttas kokotadas. Ehtpol’ tegihez, zor’a. Peine laskihez, pmed tegihez jo. Nor’- kасlеsе kaikjalepei, kulеb – mi-se käveleb ümbri. Čokkoib vanhan ukon-se bokha, sanub: «Juša-d’äd’, ken-se šobaidab ka». – Šobaidab ka hüvä, sanub, ištu, ala kidasta. Nu vot išttas. Minutad vištošküme proidi jäl’ghe necida paginad. Vdrug kacuhtiba – kondi tuli rindale i zavodi sen propašinan söda. Juša uk kacub, a ii rohti ampta, Käskeb norembale: «Sinä, saab, ambu». – Ii, prihäč, sinä, saab, ambu. Nu i vot, sihessei pagižiba, jäl’gmei nor’ reši ampta. Ot’ da ku paukaidab, ka Juša-uk orgbo labazaspei da kondjale edehe. Nu, kondi pagen’. Nor’-se las’kihez, saab: «Näged, Juša-ded, sanuin’ vet’, ampkam molombad, a sinä, näged, ed ambund, ka vot i lanksid’, pöl’gästuid’». Muga kod’he tuliba.

August 03, 2017 in 16:48 Нина Шибанова

  • changed the text of the translation
    Однажды..., это было уже давно, не теперь, лет уже пятнадцать, а то и двадцать [тому назад]. Пошли охотники вдвоем на охоту. Медведь съел очень много коров сразу (\'в одну кучу\'), не то четыре, не то пять коров. Потихоньку вечером собрались и отправились, один молодой, этак лет пятнадцати-шестнадцати, а второй постарше, лет пятидесяти. Взяли ружья. Ружья были раньше шомпольные. У этого молодого-то ружье было хорошее. Вот пошли туда, сделали лабаз, сели. Вот сидят-посиживают. Наступил вечер, [вечерняя] заря. Солнце село, стало уже темно. Молодой-то оглядывается во все стороны, слышит – кто-то ходит вокруг. Тычет дряхлого старика в бок, говорит: «Дядя Ваня, кто-то шуршит». – Шуршит, так ладно, говорит, сиди, не кричи. Ну вот, сидят. Минут пятнадцать прошло после этого разговора. Вдруг посмотрели – медведь появился рядом и начал эту падаль есть. Дядя Ваня смотрит, а стрелять не смеет, велит младшему [стрелять]: «Ты, говорит, стреляй». – Нет, брат, ты, говорит, стреляй. Ну и вот, до тех пор спорили… Наконец молодой решил выстрелить. Взял да как бахнет, так дядя Ваня с лабаза вниз [свалился] да перед медведем [оказался]. Ну, медведь убежал. Молодой-то спустился, говорит: «Видишь, дядя Ваня, я сказал ведь, [что] выстрелим оба, а ты, видишь, не выстрелил, вот и упал, испугался». Так и пришли домой.