Texts
Return to review | Return to list
Suolužmägen al
history
June 04, 2020 in 08:50 Нина Шибанова
- created the text
- created the text translation
- created the text: – Nu a kouz olit sinä dorogad azuitte, kunnebo? Da, vie meid ot’ sinne ajettih krežn’uoit fiinat tul’d’ih Mangalpiäi dorogale kerättih, mänimme, nu. Kaikkit ei d’o küläs, kedä vai on neččidä, akuoid da kai mužikat sinne otettih mubiilizuittih armijah, a akuoit. Mangal suokoht oli siid müö sigä suot kandamme da d’upkil da panemme vähäižen. Iče azumme ül’empahuoin, duumaimme, štobi anda nečis ei viedäiš nenit puuškid ni midä. Emme nähnü ni igässäh puuškad miiččed oldah da kai. Nu siid erähän kieran kačomme - ajetah puuškekuluižet pikkaraižet moižet, nene heboluoil saldatat selgäs nukutah, siid ajetah, a pikuoi kaku oliiš kruuškaine moine svola. A bohatištot sanotah: ” Vot, sanou, nengomat, sanou, ku viedäh, sanou, ka nu toinah andetah, sanou, krasn’armeičuoile, sanou, lidnah puututah”. Ka meile pahamieli: oi, kehnot ajetah sinnä dani voidahgo... A eigo voittu ükskai ajada siitku rubettih ajamahhäi kous. Neče hüö tahtottih sinnä nastupat’ Petrouskuoile, ken kunna vie humalas, mändäh, sanou, šl’äimetäh. A ku meiden sigä Suolužmägen mägel tüöndäškättih ka, sih, sanou, sorduttih ende mäget kai. Ned oman küläm mužikat sanel’t’t’ih. ”A meile, sanou, pidäu pagižemme sigä ei mändä nal’eveje, pidäu mändä praveje, štobi sanou voiš piästä. Siit, sanou, ku nastupl’enii rodiihku – sorduškattih, sanou. Oficeeru hebon kera sihe dorogale sordui, s’estre siit... lopud, sanou, kai rossipalis’ kai ken kunnagi. Meččäh da müö, sanou, meččäh, iäre pagenimme da kodih tulimme”. Ka kaks n’edälid ol’d’ih mečäs, ken oli hebuoiden ker da muga. Sigä elettih, kuni ei uspokoittu da krasnuoi tulnu sih zaimii neččidä... s’el’sovettat pogostal. Ka meččäh kir’utettih akad mužikuoit, ei lähtedü finnoiden ker Suomeh. – A kuga siga, pelduois, mečis? Nu peldos mečäs. Eihäi d’oga siaz ečitä. Ken hebuoiden ker oli . Dai kudamad oli mublizuittu nene armiih se mublizuiččihäi mužikat. Nu i net sigä kaks n’edälit ol’d’ih kuni ei mua se kun’ ei uspokoittuheze hüö. Siid muga, siid d’o, kačo, krasnuoi se loitokse ajettih, sinnä granicais piäl’či Kolatselgäle da kai ka. A meil d’o siit spokoinembi rodiiheze elädä.