Texts

Return to review | Return to list

Iisussa elävyttäy tytön ta parentau naisen

history

June 01, 2022 in 14:56 Нина Шибанова

• changed the text
  ²¹Kun Iisussa myöšty venehellä järven toisella puolella, Hänen luo keräyty äijän rahvašta. Konša Hiän oli vielä rannalla,| ²²šinne tuli yksi sinagogan vanhimmista, Jairi nimeltäh. Iisussan nähtyö Jairi heittäyty Hänen jalkoih ²³ta pyrittämällä pyritti Häntä: «Miun tytär on kuolomaisillah. Lähe ta pane käteš hänen piällä, niin hiän parenou ta jiäy eloh». ²⁴Iisussa läksi miehen kera. Hänellä jäleššä matkasi šuuri rahvašjoukko ta tunkeutu Hänen ympärillä. ²⁵Šielä oli yksi naini, kumpaista jo kakšitoista vuotta vaivasi verenvuoto. ²⁶Hiän oli äijän käršin monien liäkärien käsissä ta pannun niih kaikki omat elot. Mitänä apuo hiän ei kuitenki šuanun, vaiva vain entiseštäh paheni. ²⁷Hiän oli kuullun Iisussašta ta tuli rahvašjoukošša Iisussan tuakši ta košetti Hänen sviitkah. ²⁸Naini niätšen ajatteli: «Kun vain šaisin košettua hoti Hänen sviitkah, mie parenisin». ²⁹Šamašša verenvuoto loppu ta naini kuuli runkoššah, jotta nyt hiän piäsi vaivašta. ³⁰Iisussa heti kuuli, jotta Häneštä läksi voimua. Hiän kiänty rahvašjoukkoh päin ta kyšy: «Ken košetti Miun vuatteih»? ³¹Opaššettavat šanottih Hänellä: «Niäthän Šie Iče mimmoni rahvašjoukko tunkiu šiun ympärillä, ta kyšyt: ken Milma košetti»? ³²No Iisussa kaččeli ympärilläh, jotta näkis, ken šen ruato. ³³Naini vapisi pöläššykšeštä, šentäh kun tiesi, mitä hänellä kävi. Hiän tuli Iisussan eteh, heittäyty muah ta šano Hänellä kaiken. ³⁴Iisussa šano naisella: «Tyttäreni, šiun uško parenti šiut. Mäne rauhašša, šie piäsit vaivaštaš». ³⁵Iisussa ei vielä kerinnyn lopettua pakinuah, kun sinagogan vanhimmalla tuotih koista viesti: «Tyttäreš jo kuoli, elä enämpi vaivua Opaštajua». ³⁶Kun Iisussa kuuli tämän, Hiän šano Jairilla: «Elä varaja, vain ušo». ³⁷Hiän ei ottan ketänä muuta kerallah kuin Petrin, Juakon ta hänen vellen Iivanan. ³⁸Hyö tultih sinagogan vanhimman kotih, ta Iisussa näki šielä šuuren hälinehen.^ Šielä oli ihmisie valittamašša ta iänelläitkömäššä. ³⁹Pirttih mäntyö Hiän šano: «Mitäpä tiälä hälissäh ta itetäh? Lapši ei ole kuollun, hiän makuau». ⁴⁰Iisussua ruvettih nakramah. A Hiän ajo kaikki ihmiset pihalla, otti kerallah lapšen tuaton ta muamon ta omat matkalaiset ta mäni kamarih, missä lapši oli. ⁴¹Hiän otti lašta kiäštä ta šano hänellä: «Talifa kumi»!^ mi merkiččöy «Tyttö, šanon šiula: nouše»! ⁴²Šillä šanalla tyttö nousi jaloillah ta rupesi kävelömäh. Hiän oli kakšitoistavuotini. Kaikin, ket nähtih tämä, äijälti kummekšittih. ⁴³Iisussa kielti heitä lujašti šanomašta täštä kellänä ta käški antua tytöllä šyyvvä.

June 01, 2022 in 14:43 Нина Шибанова

• created the text
• created the text translation
• created the text: ²¹Kun Iisussa myöšty venehellä järven toisella puolella, Hänen luo keräyty äijän rahvašta. Konša Hiän oli vielä rannalla, ²²šinne tuli yksi sinagogan vanhimmista, Jairi nimeltäh. Iisussan nähtyö Jairi heittäyty Hänen jalkoih ²³ta pyrittämällä pyritti Häntä: «Miun tytär on kuolomaisillah. Lähe ta pane käteš hänen piällä, niin hiän parenou ta jiäy eloh». ²⁴Iisussa läksi miehen kera. Hänellä jäleššä matkasi šuuri rahvašjoukko ta tunkeutu Hänen ympärillä. ²⁵Šielä oli yksi naini, kumpaista jo kakšitoista vuotta vaivasi verenvuoto. ²⁶Hiän oli äijän käršin monien liäkärien käsissä ta pannun niih kaikki omat elot. Mitänä apuo hiän ei kuitenki šuanun, vaiva vain entiseštäh paheni. ²⁷Hiän oli kuullun Iisussašta ta tuli rahvašjoukošša Iisussan tuakši ta košetti Hänen sviitkah. ²⁸Naini niätšen ajatteli: «Kun vain šaisin košettua hoti Hänen sviitkah, mie parenisin». ²⁹Šamašša verenvuoto loppu ta naini kuuli runkoššah, jotta nyt hiän piäsi vaivašta. ³⁰Iisussa heti kuuli, jotta Häneštä läksi voimua. Hiän kiänty rahvašjoukkoh päin ta kyšy: «Ken košetti Miun vuatteih»? ³¹Opaššettavat šanottih Hänellä: «Niäthän Šie Iče mimmoni rahvašjoukko tunkiu šiun ympärillä, ta kyšyt: ken Milma košetti»? ³²No Iisussa kaččeli ympärilläh, jotta näkis, ken šen ruato. ³³Naini vapisi pöläššykšeštä, šentäh kun tiesi, mitä hänellä kävi. Hiän tuli Iisussan eteh, heittäyty muah ta šano Hänellä kaiken. ³⁴Iisussa šano naisella: «Tyttäreni, šiun uško parenti šiut. Mäne rauhašša, šie piäsit vaivaštaš». ³⁵Iisussa ei vielä kerinnyn lopettua pakinuah, kun sinagogan vanhimmalla tuotih koista viesti: «Tyttäreš jo kuoli, elä enämpi vaivua Opaštajua». ³⁶Kun Iisussa kuuli tämän, Hiän šano Jairilla: «Elä varaja, vain ušo». ³⁷Hiän ei ottan ketänä muuta kerallah kuin Petrin, Juakon ta hänen vellen Iivanan. ³⁸Hyö tultih sinagogan vanhimman kotih, ta Iisussa näki šielä šuuren hälinehen.^ Šielä oli ihmisie valittamašša ta iänelläitkömäššä. ³⁹Pirttih mäntyö Hiän šano: «Mitäpä tiälä hälissäh ta itetäh? Lapši ei ole kuollun, hiän makuau». ⁴⁰Iisussua ruvettih nakramah. A Hiän ajo kaikki ihmiset pihalla, otti kerallah lapšen tuaton ta muamon ta omat matkalaiset ta mäni kamarih, missä lapši oli. ⁴¹Hiän otti lašta kiäštä ta šano hänellä: «Talifa kumi»!^ mi merkiččöy «Tyttö, šanon šiula: nouše»! ⁴²Šillä šanalla tyttö nousi jaloillah ta rupesi kävelömäh. Hiän oli kakšitoistavuotini. Kaikin, ket nähtih tämä, äijälti kummekšittih. ⁴³Iisussa kielti heitä lujašti šanomašta täštä kellänä ta käški antua tytöllä šyyvvä.