VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Iisussua nähäh Emmausin tiellä

Iisussua nähäh Emmausin tiellä

Karelian Proper
New written karelian
13Šinä šamana päivänä kakši Iisussan opaššettavua matkasi Emmausih, še kylä on kymmenisen virššan piäššä Jerusalimista. 14Matatešša hyö paistih kaikešta, mitä oli ollun.

15Kuni hyö šiinä paistih ta tuumaitih, Iisussa Iče tuli hiän luo ta aštu hiän kera.

16Opaššettavilta niin kuin šilmät ois šokaistu, ta hyö ei tunnettu Häntä.

17Iisussa rupesi pakauttamah heitä: "Mistä työ pakajatta matatešša? Miksi oletta pahalla mielellä"?

18Yksi heistä, Kleopa nimeltäh, šano Iisussalla: "Šie onnakko olet koko Jerusalimissa ainut vierašmualaini, ken ei tiijä, mitä tiälä on ollun näinä päivinä"?

19Iisussa kyšy: "A mitäpä on ollun"? Hyö vaššattih: "Ka še, mitä šattu Iisussa Nasarettilaisella. Hiän oli Jumalan viessintuoja, varma omissa šanoissah ta töissäh Jumalan ta kaiken rahvahan šilmissä. 20Miän ylipapit ta valtamiehet annettih Hänet kuolomah suutittavakši ta Hänet nuaklittih ristih.

21A myö toivoma, jotta Hiän ois še, ken piäštäy Israelin šen vihollisista. Nyt on kaiken lisäkši jo kolmaš päivä šiitä, kun kaikki tämä oli.

22Ta vielä eryähät miän naiset šuatih miät ihmettelömäh. Aikaseh huomenekšella hyö lähettih kalmalla. 23Kun hyö ei löyvetty Iisussan Ruumista, myöššyttih ta šanottih, jotta heilä näyttäyvyttih anhelit, kumpaset šanottih, jotta Iisussa on elošša.

24Šiitä eryähät meistä lähettih kalmakotisen luo ta nähtih, jotta tosiehki kaikki on niin, mitein naiset šanottih. Iisussua hyö ei kuitenki nähty".

25"Kylläpä teilä on vähän mieltä"! šano heilä Iisussa. "Noinko vaikie tiän on uškuo šitä, mitä Jumalan viessintuojat einuššettih?

26Eiköš Hristossan pitänki näin käršie ta šiitä piäššä taivahan kunnivoh"?

27Ta Hiän šelitti heilä, mitä Häneštä oli šanottu kaikissa Pyhissä Kirjutukšissa, alkuan Moissein ta kaikkien viessintuojien kirjoista.

28Kun hyö tultih šen kylän luo, minne miehet oltih mänöššä, Iisussa oli lähtövinäh ielläh.

29Hyö ruvettih pyrittämäh Häntä ta kiellettih yökši: "Jiä miän luo. Päivä on jo loppumašša, tulou ilta". Niin Iisussa mäni taloh ta jäi hiän luo.

30Kun hyö issuttih stolašša, Hiän otti leivän, kiitti Jumalua, katkasi leivän ta anto heilä.

31Šiitä hiän šilmät avauvuttih, ta hyö tunnettih Hänet. Ka šamašša Hiän muuttu näkymättömäkši.

32Hyö paistih keškenäh: "Ilmainkoš miän šytän hyppi, kun Hiän tiellä pakasi miän kera ta šelitti meilä Pyhie Kirjutukšie".

33Šamašša hyö nouštih ta myöššyttih Jerusalimih. Šielä hyö löyvettih yksitoista opaššettavua, ta hiän kera oli muitaki šiih joukkoh kuulujie. 34Ne šanottih tulijilla: "Hospoti tosiehki nousi kuollehista. Hiän näyttäyty Simonilla".

35Šiitä ne kakši niise šanottih, mitä tapahtu matalla ta mitein hyö tunnettih Iisussa, kun Hiän katkasi leivän.

Лука 24: 13-35

Russian
13 В тот же день двое из них шли в селение, отстоящее стадий на шестьдесят от Иерусалима, называемое Эммаус; 14 и разговаривали между собою о всех сих событиях.

15 И когда они разговаривали и рассуждали между собою, и Сам Иисус, приблизившись, пошел с ними.

16 Но глаза их были удержаны, так что они не узнали Его.

17 Он же сказал им: о чем это вы, идя, рассуждаете между собою, и отчего вы печальны?

18 Один из них, именем Клеопа, сказал Ему в ответ: неужели Ты один из пришедших в Иерусалим не знаешь о происшедшем в нем в эти дни?

19 И сказал им: о чем? Они сказали Ему: что было с Иисусом Назарянином, Который был пророк, сильный в деле и слове пред Богом и всем народом; 20 как предали Его первосвященники и начальники наши для осуждения на смерть и распяли Его.

21 А мы надеялись было, что Он есть Тот, Который должен избавить Израиля; но со всем тем, уже третий день ныне, как это произошло.

22 Но и некоторые женщины из наших изумили нас: они были рано у гроба 23 и не нашли тела Его и, придя, сказывали, что они видели и явление Ангелов, которые говорят, что Он жив.

24 И пошли некоторые из наших ко гробу и нашли так, как и женщины говорили, но Его не видели.

25 Тогда Он сказал им: о, несмысленные и медлительные сердцем, чтобы веровать всему, что предсказывали пророки!

26 Не так ли надлежало пострадать Христу и войти в славу Свою?

27 И, начав от Моисея, из всех пророков изъяснял им сказанное о Нем во всем Писании.

28 И приблизились они к тому селению, в которое шли; и Он показывал им вид, что хочет идти далее.

29 Но они удерживали Его, говоря: останься с нами, потому что день уже склонился к вечеру. И Он вошел и остался с ними.

30 И когда Он возлежал с ними, то, взяв хлеб, благословил, преломил и подал им.

31 Тогда открылись у них глаза, и они узнали Его. Но Он стал невидим для них.

32 И они сказали друг другу: не горело ли в нас сердце наше, когда Он говорил нам на дороге и когда изъяснял нам Писание?

33 И, встав в тот же час, возвратились в Иерусалим и нашли вместе одиннадцать Апостолов и бывших с ними, 34 которые говорили, что Господь истинно воскрес и явился Симону.

35 И они рассказывали о происшедшем на пути, и как Он был узнан ими в преломлении хлеба.