Texts

Return to review | Return to list

Stefanin pakina

history

June 29, 2023 in 10:30 Нина Шибанова

• changed the text
  ¹Ylipappi kyšy: «Onko as's'a niin kuin nämä miehet ša notahšanotah»? ²Stefani vaštasi: «Vellet, rahvahan tuatot, kuunnelkua mil mamilma. Šuuri Jumala näyttäyty miän tuatolla Aprahamilla, konša hiän oli Mesopotamijašša eikä vielä ašettun elämäh Harranih. ³Jumala šano hänellä: "Lähe omašta muaštaš ta šuvuštaš ta mäne muah, kumpasen Mie šiula näytän". ⁴Šiitä Aprahami läk siläksi Halteijan muašta ta muuttu elämäh Harranih. A konša hänen tuatto kuoli, Jumala šiirti hänet elämäh täh muah, missä työ nyt elättä. ⁵Jumala ei antan Aprahamilla täštä muašta ni jalka pohjanjalkapohjan vertua.^ Kuitenki Hiän lupasi myöhemmin antua muan omakši hänellä ta hänen jälkiläisillä, vaikka Aprahamilla vielä ei ollun lapšie. ⁶Jumala šano hänellä: "Šiun jälkipolvet jouvu tahjouvutah elämäh muuttoeläjinä vierahašša muašša, missä heitä pietäh orjina ta ahissetah nelläšatua vuotta. ⁷Vain Mie" – šano Jumala – "suutin šen rahvahan, kenen orjina hyö ollah. Šen jälkeh hyö lähetäh šieltä ta sluušitah Miula täššä paikašša". ⁸Jumala luati Aprahamin kera šopimukšen, kumpasen merkkinä on laitaleikkauš. Aprahamilla šynty Issakka, ta hiän luati pojallah laitaleikkaukšen kahekšantena päivänä, šamoin Issakka luati laitaleikkaukšen pojallah Juakolla ta Juakko omilla pojillah, miän rahvahan kahellatoista kantatuatolla. ⁹Miän kantatuatot kajehittih vellieh Joosefie ta myötih hänet Jegiptih. Ka Jumala oli Joosefin kera ¹⁰ta piäšti hänet kaikis takaikista muokista.^ Jumala anto hänellä viisahutta, niin jotta fara onifaraoni, Jegiptin čuari, mielty häneh ta pani hänet Jegiptin muan ta koko oman talon isännäkši. ¹¹Šiitä koko Jegiptih ta Hananin muah tuli nälkä ta vaikiet ajat, eikä miän tuatot šuatu mistänä ruokua. ¹²A Juakko kuuli, jotta Jegiptissä on vil'l'ua, ta työnsi miän kantatuatot šinne enšimmäisen kerran. ¹³Konša hyö män tihmäntih šinne toisen kerran, Joosefi šano omilla vellilöillä, ken hiän on; ta faraoni šai tietyä Joosefin šuvušta. ¹⁴Joosefi työnsi šanan Juakkotuatolla ta kučču luokšeh hänet ta koko heimokunnan, šeiččemenkymmentä viisi henkie. ¹⁵Niin Juakko muuttu elämäh Jegiptih.^ Šielä hiän kuoli, šamoin kuoltih miän kantatuatotki. ¹⁶Hiät vietih Sihemih ta pantih hautah, kumpasen Aprahami oli hopiella oštan sihemiläisen Emmorin pojilta. ¹⁷Läheni še aika, konša Jumalalla piti täyttyä lupauš, min Hiän oli antan Aprahamilla.^ Israelin rahvaš oli lisäytyn Jegiptissä. ¹⁸Šiitä šielä nousi valtah šemmoni čuari, kumpani ei tietän Joosefista mitänä. ¹⁹Hiän ruato kaikkie ilkietä miän rahvahalla, ahisti miän tuattoja ta pakotti heitä heittämäh nännilapšet uloš, jotta ne ei jiätäis henkih. ²⁰Tuoh aikah šynty Moissei ta hiän oli Jumalalla mielehini. Kolme kuukautta häntä peitočči hoijettih koissa,| ²¹ta šiitä jätettih uloš.^ Ka faraonin tytär löysi hänet, otti ta kašvatti omana poikana. ²²Moissei opaššettih kaikkih Jegiptin viisahukših, ta hiän oli väkövä šanoissa ta hommissa. ²³ Konša Moissei täytti nelläkymmentä vuotta, hänen šytämeššä šynty halu nähä israelilaisie, omie heimovellijä. ²⁴Nähtyö, mi teinmitein jegiptiläini kiušasi yhtä heistä, hiän hyppäsi kiušatulla apuh, makšo šen puolešta ta löi jegiptiläisen kuolijakši. ²⁵Hiän arveli, jotta heimovellet maltetah, jotta Jumala on valinnun hänet hei täheitä pelaštamah.^ Vain hyö ei maltettu. ²⁶Toisena päivänä Moissei šattu tulomah, konša kakši israelilaista torasi keškenäh.^ Hiän yritti šovittua heitä, šano: "Miehet, työ oletta vellijä!^ Mintähpä työ lyöttä toini toista"? ²⁷No še mieš, kumpani oli toran alottan, työnnälti Moissein tieltä ta šano: "Kenpä šiut on pannun miän piälikökši ta suutijakši? ²⁸Tahotko tappua miutki, niin kuin ek leineklein tapoit jegiptiläisen"? ²⁹Näijen šanojen tähen Moissei pake nipakeni.^ Hiän mäni muuttoeläjäkši Madiaman muah.^ Šielä hänellä šynty kakši poikua. ³⁰ Mäni nelläkymmentä vuotta.^ Šiitä tyhjäššä muašša lähel lälähellä Sinain vuarua Moisseilla näyttäyty Hospotin anheli.^ Anheli oli tulenliekkien kešeššä, mit nouštih palajašta penšahašta. ³¹ Moissei kummekši tätä jiävintyä. Kun hiän mäni lähemmäkši kaččomah, hiän kuuli Hospotin iänen: ³²"Mie olen šiun tuattojen Jumala, Aprahamin Jumala, Issakan Jumala ta Juakon Jumala". Moisseita rupesi vapisuttamah eikä hiän ruohtin kaččuo. ³³Šil loinŠilloin Hospoti šano hänellä: "Heitä jalačit jalaštaš, šentäh kun paikka, missä šie šeisot, on pyhä. ³⁴Mie olen nähnyn, mitein Miun rahvašta ahissetah Jegiptissä, ta kuullun, mitein še valit tauvalittau.^ Nyt Mie aššuin alaš heitä piäštämäh.^ Tule, Mie työnnän šiut Jegiptih". ³⁵ Israelilaiset oli kieltäyvytty täštä Moisseista, hyö oli šanottu: "Ken šiut on pannun piälikökši ta suutijakši"? Kuitenki juuri hä nethänet Jumala työnsi heijän piälikökši ta piäštäjäkši anhelin kautti, kumpani näyttäyty hänellä penšahašša. ³⁶Juuri hiän vei hiät pois Jegiptin muašta ta luati kummie ta merkkiruatoja Jegiptissä, Ruškiella merellä ta tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven ajan. ³⁷ Tämä šama Moissei šano israelilaisilla: "Hospoti, tiän Jumala, noštau teilä tiän vellien joukošta oman Viessintuojan, miun moisen.^ Häntä kuunnelkua". ³⁸Tämä Moissei oli rahvahan kera, konša še oli keräytyn yhteh tyhjäššä muašša.^ Hiän ilmotti miän tuattoloilla šen, mitä anheli pakasi hänellä Sinain vuaralla.^ Hiän otti vaštah elävät šanat, jotta viestittyä ne meilä. ³⁹Ka miän tuatot ei tahottu totella häntä, vain jätettih hänet ta kiännyttih šytämeššäh jälelläh Jegiptih. ⁴⁰Hyö šanottih Aaronilla: "Luaji meilä jumalie, mit aššuttais miän ieššä.^ Myö emmä tiijä, mi tuli Moisseilla, kumpani toi miät pois Jegiptin muašta". ⁴¹Ta niin hyö luajittih härkäpačaš, tuotih šillä uhrija ta piettih iluo omin käsin luajitun jumalan ieššä. ⁴²No Jumala kiänti heilä šelän ta jätti hiät kumartamah taivahan tähtilöillä, niin kuin on kirjutettu Jumalan viessintuojien kirjašša: – Israelin rahvaš, että työ Miula tuonun elukkoja ta muita uhrija tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven aikana. ⁴³ Molohjumalan pyhäkotie ta Remfanjumalan tähtie työ kantoja, kuvie, kumpasie työ luatija, jotta kumarrella niillä!^ Šentäh mie šiirrän tiät elämäh Vavilonin tuakši. ⁴⁴ Miän tuattojen tuattoloilla oli tyhjäššä muašša pyhäkoti.^ Moissei luati šen hänellä näytetyn kuvan mukah, juštih niin, mitein käški hänellä penšahašta Pakasija. ⁴⁵Še pyhäkoti miän tuatot šuatih omilta tuattoloiltah.^ Hyö tuotih še mataššah, konša Jošuan johtamina vallotettih tämä mua rahvahilta, kumpaset Jumala ajo pois heijän tieltä. Näin oli Tuavitan päivih šuate. ⁴⁶Jumala mielty Tuavittah, ta niin Tuavitta moli, jotta šais ra kentuarakentua elošijan Juakon šuvun Jumalalla. ⁴⁷A Solomoni šen kojin Hänellä rakenti. ⁴⁸Kuitenki Ylimmäini ei elä ihmiskäsin luaji tuissaluajituissa taloloissa.^ Šiitä Jumalan viessintuoja šanou näin: ⁴⁹ – Taivaš on Miun valtaissuin, ta mua on Miun jalkojen alušta. Mimmosen talon työ Miula rakentaisija, kyšyy Hospoti, tahi missä ois Miun levähyšpaikka? ⁵⁰Olenhan Mie omin käsin luatin tämän kaiken! ⁵¹ Voi teitä, työ jäykkäniskaset! Laitaleikkaukšen työ luatija, vain tiän šytän jäi kovakši ta korvat ollah ummešša. Aina oletta Pyhyä Henkie vaššuštamašša – mitein tiän tuatot, šamoin työ kityöki. ⁵²Onko yhtänä Jumalan viessintuojua, ketä tiän tuatot ei ois ajeltu? Hyö tapettih kaikki ne, ket einuššettih Oikiemielisen tu lomistatulomista.^ Ta nyt teistä ičeštänä tuli tämän Oikiemielisen pettäjie ta tappajie. ⁵³Työ šaita anhelien tuomana Sakonan, vain että elän šen mukah».

June 27, 2023 in 17:14 Нина Шибанова

• changed the text
  ¹Ylipappi kyšy: «Onko as's'a niin kuin nämä miehet ša notah»? ²Stefani vaštasi: «Vellet, rahvahan tuatot, kuunnelkua mil ma. Šuuri Jumala näyttäyty miän tuatolla Aprahamilla, konša hiän oli Mesopotamijašša eikä vielä ašettun elämäh Harranih. ³Jumala šano hänellä: "Lähe omašta muaštaš ta šuvuštaš ta mäne muah, kumpasen Mie šiula näytän". ⁴Šiitä Aprahami läk si Halteijan muašta ta muuttu elämäh Harranih. A konša hänen tuatto kuoli, Jumala šiirti hänet elämäh täh muah, missä työ nyt elättä. ⁵Jumala ei antan Aprahamilla täštä muašta ni jalka pohjan vertua.^ Kuitenki Hiän lupasi myöhemmin antua muan omakši hänellä ta hänen jälkiläisillä, vaikka Aprahamilla vielä ei ollun lapšie. ⁶Jumala šano hänellä: "Šiun jälkipolvet jouvu tah elämäh muuttoeläjinä vierahašša muašša, missä heitä pietäh orjina ta ahissetah nelläšatua vuotta. ⁷Vain Mie" – šano Jumala – "suutin šen rahvahan, kenen orjina hyö ollah. Šen jälkeh hyö lähetäh šieltä ta sluušitah Miula täššä paikašša". ⁸Jumala luati Aprahamin kera šopimukšen, kumpasen merkkinä on laitaleikkauš. Aprahamilla šynty Issakka, ta hiän luati pojallah laitaleikkaukšen kahekšantena päivänä, šamoin Issakka luati laitaleikkaukšen pojallah Juakolla ta Juakko omilla pojillah, miän rahvahan kahellatoista kantatuatolla. ⁹Miän kantatuatot kajehittih vellieh Joosefie ta myötih hänet Jegiptih. Ka Jumala oli Joosefin kera ¹⁰ta piäšti hänet kaikis ta muokista.^ Jumala anto hänellä viisahutta, niin jotta fara oni, Jegiptin čuari, mielty häneh ta pani hänet Jegiptin muan ta koko oman talon isännäkši. ¹¹Šiitä koko Jegiptih ta Hananin muah tuli nälkä ta vaikiet ajat, eikä miän tuatot šuatu mistänä ruokua. ¹²A Juakko kuuli, jotta Jegiptissä on vil'l'ua, ta työnsi miän kantatuatot šinne enšimmäisen kerran. ¹³Konša hyö män tih šinne toisen kerran, Joosefi šano omilla vellilöillä, ken hiän on; ta faraoni šai tietyä Joosefin šuvušta. ¹⁴Joosefi työnsi šanan Juakkotuatolla ta kučču luokšeh hänet ta koko heimokunnan, šeiččemenkymmentä viisi henkie. ¹⁵Niin Juakko muuttu elämäh Jegiptih.^ Šielä hiän kuoli, šamoin kuoltih miän kantatuatotki. ¹⁶Hiät vietih Sihemih ta pantih hautah, kumpasen Aprahami oli hopiella oštan sihemiläisen Emmorin pojilta. ¹⁷Läheni še aika, konša Jumalalla piti täyttyä lupauš, min Hiän oli antan Aprahamilla.^ Israelin rahvaš oli lisäytyn Jegiptissä. ¹⁸Šiitä šielä nousi valtah šemmoni čuari, kumpani ei tietän Joosefista mitänä. ¹⁹Hiän ruato kaikkie ilkietä miän rahvahalla, ahisti miän tuattoja ta pakotti heitä heittämäh nännilapšet uloš, jotta ne ei jiätäis henkih. ²⁰Tuoh aikah šynty Moissei ta hiän oli Jumalalla mielehini. Kolme kuukautta häntä peitočči hoijettih koissa,| ²¹ta šiitä jätettih uloš.^ Ka faraonin tytär löysi hänet, otti ta kašvatti omana poikana. ²²Moissei opaššettih kaikkih Jegiptin viisahukših, ta hiän oli väkövä šanoissa ta hommissa. ²³ Konša Moissei täytti nelläkymmentä vuotta, hänen šytämeššä šynty halu nähä israelilaisie, omie heimovellijä. ²⁴Nähtyö, mi tein jegiptiläini kiušasi yhtä heistä, hiän hyppäsi kiušatulla apuh, makšo šen puolešta ta löi jegiptiläisen kuolijakši. ²⁵Hiän arveli, jotta heimovellet maltetah, jotta Jumala on valinnun hänet hei tä pelaštamah.^ Vain hyö ei maltettu. ²⁶Toisena päivänä Moissei šattu tulomah, konša kakši israelilaista torasi keškenäh.^ Hiän yritti šovittua heitä, šano: "Miehet, työ oletta vellijä!^ Mintähpä työ lyöttä toini toista"? ²⁷No še mieš, kumpani oli toran alottan, työnnälti Moissein tieltä ta šano: "Kenpä šiut on pannun miän piälikökši ta suutijakši? ²⁸Tahotko tappua miutki, niin kuin ek lein tapoit jegiptiläisen"? ²⁹Näijen šanojen tähen Moissei pake ni.^ Hiän mäni muuttoeläjäkši Madiaman muah.^ Šielä hänellä šynty kakši poikua. ³⁰ Mäni nelläkymmentä vuotta.^ Šiitä tyhjäššä muašša lähel lä Sinain vuarua Moisseilla näyttäyty Hospotin anheli.^ Anheli oli tulenliekkien kešeššä, mit nouštih palajašta penšahašta. ³¹ Moissei kummekši tätä jiävintyä. Kun hiän mäni lähemmäkši kaččomah, hiän kuuli Hospotin iänen: ³²"Mie olen šiun tuattojen Jumala, Aprahamin Jumala, Issakan Jumala ta Juakon Jumala". Moisseita rupesi vapisuttamah eikä hiän ruohtin kaččuo. ³³Šil loin Hospoti šano hänellä: "Heitä jalačit jalaštaš, šentäh kun paikka, missä šie šeisot, on pyhä. ³⁴Mie olen nähnyn, mitein Miun rahvašta ahissetah Jegiptissä, ta kuullun, mitein še valit tau.^ Nyt Mie aššuin alaš heitä piäštämäh.^ Tule, Mie työnnän šiut Jegiptih". ³⁵ Israelilaiset oli kieltäyvytty täštä Moisseista, hyö oli šanottu: "Ken šiut on pannun piälikökši ta suutijakši"? Kuitenki juuri hä net Jumala työnsi heijän piälikökši ta piäštäjäkši anhelin kautti, kumpani näyttäyty hänellä penšahašša. ³⁶Juuri hiän vei hiät pois Jegiptin muašta ta luati kummie ta merkkiruatoja Jegiptissä, Ruškiella merellä ta tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven ajan. ³⁷ Tämä šama Moissei šano israelilaisilla: "Hospoti, tiän Jumala, noštau teilä tiän vellien joukošta oman Viessintuojan, miun moisen.^ Häntä kuunnelkua". ³⁸Tämä Moissei oli rahvahan kera, konša še oli keräytyn yhteh tyhjäššä muašša.^ Hiän ilmotti miän tuattoloilla šen, mitä anheli pakasi hänellä Sinain vuaralla.^ Hiän otti vaštah elävät šanat, jotta viestittyä ne meilä. ³⁹Ka miän tuatot ei tahottu totella häntä, vain jätettih hänet ta kiännyttih šytämeššäh jälelläh Jegiptih. ⁴⁰Hyö šanottih Aaronilla: "Luaji meilä jumalie, mit aššuttais miän ieššä.^ Myö emmä tiijä, mi tuli Moisseilla, kumpani toi miät pois Jegiptin muašta". ⁴¹Ta niin hyö luajittih härkäpačaš, tuotih šillä uhrija ta piettih iluo omin käsin luajitun jumalan ieššä. ⁴²No Jumala kiänti heilä šelän ta jätti hiät kumartamah taivahan tähtilöillä, niin kuin on kirjutettu Jumalan viessintuojien kirjašša: – Israelin rahvaš, että työ Miula tuonun elukkoja ta muita uhrija tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven aikana. ⁴³ Molohjumalan pyhäkotie ta Remfanjumalan tähtie työ kantoja, kuvie, kumpasie työ luatija, jotta kumarrella niillä!^ Šentäh mie šiirrän tiät elämäh Vavilonin tuakši. ⁴⁴ Miän tuattojen tuattoloilla oli tyhjäššä muašša pyhäkoti.^ Moissei luati šen hänellä näytetyn kuvan mukah, juštih niin, mitein käški hänellä penšahašta Pakasija. ⁴⁵Še pyhäkoti miän tuatot šuatih omilta tuattoloiltah.^ Hyö tuotih še mataššah, konša Jošuan johtamina vallotettih tämä mua rahvahilta, kumpaset Jumala ajo pois heijän tieltä. Näin oli Tuavitan päivih šuate. ⁴⁶Jumala mielty Tuavittah, ta niin Tuavitta moli, jotta šais ra kentua elošijan Juakon šuvun Jumalalla. ⁴⁷A Solomoni šen kojin Hänellä rakenti. ⁴⁸Kuitenki Ylimmäini ei elä ihmiskäsin luaji tuissa taloloissa.^ Šiitä Jumalan viessintuoja šanou näin: ⁴⁹ – Taivaš on Miun valtaissuin, ta mua on Miun jalkojen alušta. Mimmosen talon työ Miula rakentaisija, kyšyy Hospoti, tahi missä ois Miun levähyšpaikka? ⁵⁰Olenhan Mie omin käsin luatin tämän kaiken! ⁵¹ Voi teitä, työ jäykkäniskaset! Laitaleikkaukšen työ luatija, vain tiän šytän jäi kovakši ta korvat ollah ummešša. Aina oletta Pyhyä Henkie vaššuštamašša – mitein tiän tuatot, šamoin työ ki. ⁵²Onko yhtänä Jumalan viessintuojua, ketä tiän tuatot ei ois ajeltu? Hyö tapettih kaikki ne, ket einuššettih Oikiemielisen tu lomista.^ Ta nyt teistä ičeštänä tuli tämän Oikiemielisen pettäjie ta tappajie. ⁵³Työ šaita anhelien tuomana Sakonan, vain että elän šen mukah».

June 27, 2023 in 16:58 Нина Шибанова

• created the text
• created the text translation
• created the text: ¹Ylipappi kyšy: «Onko as's'a niin kuin nämä miehet ša notah»? ²Stefani vaštasi: «Vellet, rahvahan tuatot, kuunnelkua mil ma. Šuuri Jumala näyttäyty miän tuatolla Aprahamilla, konša hiän oli Mesopotamijašša eikä vielä ašettun elämäh Harranih. ³Jumala šano hänellä: "Lähe omašta muaštaš ta šuvuštaš ta mäne muah, kumpasen Mie šiula näytän". ⁴Šiitä Aprahami läk si Halteijan muašta ta muuttu elämäh Harranih. A konša hänen tuatto kuoli, Jumala šiirti hänet elämäh täh muah, missä työ nyt elättä. ⁵Jumala ei antan Aprahamilla täštä muašta ni jalka pohjan vertua.^ Kuitenki Hiän lupasi myöhemmin antua muan omakši hänellä ta hänen jälkiläisillä, vaikka Aprahamilla vielä ei ollun lapšie. ⁶Jumala šano hänellä: "Šiun jälkipolvet jouvu tah elämäh muuttoeläjinä vierahašša muašša, missä heitä pietäh orjina ta ahissetah nelläšatua vuotta. ⁷Vain Mie" – šano Jumala – "suutin šen rahvahan, kenen orjina hyö ollah. Šen jälkeh hyö lähetäh šieltä ta sluušitah Miula täššä paikašša". ⁸Jumala luati Aprahamin kera šopimukšen, kumpasen merkkinä on laitaleikkauš. Aprahamilla šynty Issakka, ta hiän luati pojallah laitaleikkaukšen kahekšantena päivänä, šamoin Issakka luati laitaleikkaukšen pojallah Juakolla ta Juakko omilla pojillah, miän rahvahan kahellatoista kantatuatolla. ⁹Miän kantatuatot kajehittih vellieh Joosefie ta myötih hänet Jegiptih. Ka Jumala oli Joosefin kera ¹⁰ta piäšti hänet kaikis ta muokista.^ Jumala anto hänellä viisahutta, niin jotta fara oni, Jegiptin čuari, mielty häneh ta pani hänet Jegiptin muan ta koko oman talon isännäkši. ¹¹Šiitä koko Jegiptih ta Hananin muah tuli nälkä ta vaikiet ajat, eikä miän tuatot šuatu mistänä ruokua. ¹²A Juakko kuuli, jotta Jegiptissä on vil'l'ua, ta työnsi miän kantatuatot šinne enšimmäisen kerran. ¹³Konša hyö män tih šinne toisen kerran, Joosefi šano omilla vellilöillä, ken hiän on; ta faraoni šai tietyä Joosefin šuvušta. ¹⁴Joosefi työnsi šanan Juakkotuatolla ta kučču luokšeh hänet ta koko heimokunnan, šeiččemenkymmentä viisi henkie. ¹⁵Niin Juakko muuttu elämäh Jegiptih. Šielä hiän kuoli, šamoin kuoltih miän kantatuatotki. ¹⁶Hiät vietih Sihemih ta pantih hautah, kumpasen Aprahami oli hopiella oštan sihemiläisen Emmorin pojilta. ¹⁷Läheni še aika, konša Jumalalla piti täyttyä lupauš, min Hiän oli antan Aprahamilla.^ Israelin rahvaš oli lisäytyn Jegiptissä. ¹⁸Šiitä šielä nousi valtah šemmoni čuari, kumpani ei tietän Joosefista mitänä. ¹⁹Hiän ruato kaikkie ilkietä miän rahvahalla, ahisti miän tuattoja ta pakotti heitä heittämäh nännilapšet uloš, jotta ne ei jiätäis henkih. ²⁰Tuoh aikah šynty Moissei ta hiän oli Jumalalla mielehini. Kolme kuukautta häntä peitočči hoijettih koissa,| ²¹ta šiitä jätettih uloš.^ Ka faraonin tytär löysi hänet, otti ta kašvatti omana poikana. ²²Moissei opaššettih kaikkih Jegiptin viisahukših, ta hiän oli väkövä šanoissa ta hommissa. ²³ Konša Moissei täytti nelläkymmentä vuotta, hänen šytämeššä šynty halu nähä israelilaisie, omie heimovellijä. ²⁴Nähtyö, mi tein jegiptiläini kiušasi yhtä heistä, hiän hyppäsi kiušatulla apuh, makšo šen puolešta ta löi jegiptiläisen kuolijakši. ²⁵Hiän arveli, jotta heimovellet maltetah, jotta Jumala on valinnun hänet hei tä pelaštamah.^ Vain hyö ei maltettu. ²⁶Toisena päivänä Moissei šattu tulomah, konša kakši israelilaista torasi keškenäh.^ Hiän yritti šovittua heitä, šano: "Miehet, työ oletta vellijä!^ Mintähpä työ lyöttä toini toista"? ²⁷No še mieš, kumpani oli toran alottan, työnnälti Moissein tieltä ta šano: "Kenpä šiut on pannun miän piälikökši ta suutijakši? ²⁸Tahotko tappua miutki, niin kuin ek lein tapoit jegiptiläisen"? ²⁹Näijen šanojen tähen Moissei pake ni.^ Hiän mäni muuttoeläjäkši Madiaman muah.^ Šielä hänellä šynty kakši poikua. ³⁰ Mäni nelläkymmentä vuotta.^ Šiitä tyhjäššä muašša lähel lä Sinain vuarua Moisseilla näyttäyty Hospotin anheli.^ Anheli oli tulenliekkien kešeššä, mit nouštih palajašta penšahašta. ³¹ Moissei kummekši tätä jiävintyä. Kun hiän mäni lähemmäkši kaččomah, hiän kuuli Hospotin iänen: ³²"Mie olen šiun tuattojen Jumala, Aprahamin Jumala, Issakan Jumala ta Juakon Jumala". Moisseita rupesi vapisuttamah eikä hiän ruohtin kaččuo. ³³Šil loin Hospoti šano hänellä: "Heitä jalačit jalaštaš, šentäh kun paikka, missä šie šeisot, on pyhä. ³⁴Mie olen nähnyn, mitein Miun rahvašta ahissetah Jegiptissä, ta kuullun, mitein še valit tau.^ Nyt Mie aššuin alaš heitä piäštämäh.^ Tule, Mie työnnän šiut Jegiptih". ³⁵ Israelilaiset oli kieltäyvytty täštä Moisseista, hyö oli šanottu: "Ken šiut on pannun piälikökši ta suutijakši"? Kuitenki juuri hä net Jumala työnsi heijän piälikökši ta piäštäjäkši anhelin kautti, kumpani näyttäyty hänellä penšahašša. ³⁶Juuri hiän vei hiät pois Jegiptin muašta ta luati kummie ta merkkiruatoja Jegiptissä, Ruškiella merellä ta tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven ajan. ³⁷ Tämä šama Moissei šano israelilaisilla: "Hospoti, tiän Jumala, noštau teilä tiän vellien joukošta oman Viessintuojan, miun moisen.^ Häntä kuunnelkua". ³⁸Tämä Moissei oli rahvahan kera, konša še oli keräytyn yhteh tyhjäššä muašša.^ Hiän ilmotti miän tuattoloilla šen, mitä anheli pakasi hänellä Sinain vuaralla.^ Hiän otti vaštah elävät šanat, jotta viestittyä ne meilä. ³⁹Ka miän tuatot ei tahottu totella häntä, vain jätettih hänet ta kiännyttih šytämeššäh jälelläh Jegiptih. ⁴⁰Hyö šanottih Aaronilla: "Luaji meilä jumalie, mit aššuttais miän ieššä.^ Myö emmä tiijä, mi tuli Moisseilla, kumpani toi miät pois Jegiptin muašta". ⁴¹Ta niin hyö luajittih härkäpačaš, tuotih šillä uhrija ta piettih iluo omin käsin luajitun jumalan ieššä. ⁴²No Jumala kiänti heilä šelän ta jätti hiät kumartamah taivahan tähtilöillä, niin kuin on kirjutettu Jumalan viessintuojien kirjašša: – Israelin rahvaš, että työ Miula tuonun elukkoja ta muita uhrija tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven aikana. ⁴³ Molohjumalan pyhäkotie ta Remfanjumalan tähtie työ kantoja, kuvie, kumpasie työ luatija, jotta kumarrella niillä!^ Šentäh mie šiirrän tiät elämäh Vavilonin tuakši. ⁴⁴ Miän tuattojen tuattoloilla oli tyhjäššä muašša pyhäkoti.^ Moissei luati šen hänellä näytetyn kuvan mukah, juštih niin, mitein käški hänellä penšahašta Pakasija. ⁴⁵Še pyhäkoti miän tuatot šuatih omilta tuattoloiltah.^ Hyö tuotih še mataššah, konša Jošuan johtamina vallotettih tämä mua rahvahilta, kumpaset Jumala ajo pois heijän tieltä. Näin oli Tuavitan päivih šuate. ⁴⁶Jumala mielty Tuavittah, ta niin Tuavitta moli, jotta šais ra kentua elošijan Juakon šuvun Jumalalla. ⁴⁷A Solomoni šen kojin Hänellä rakenti. ⁴⁸Kuitenki Ylimmäini ei elä ihmiskäsin luaji tuissa taloloissa.^ Šiitä Jumalan viessintuoja šanou näin: ⁴⁹ – Taivaš on Miun valtaissuin, ta mua on Miun jalkojen alušta. Mimmosen talon työ Miula rakentaisija, kyšyy Hospoti, tahi missä ois Miun levähyšpaikka? ⁵⁰Olenhan Mie omin käsin luatin tämän kaiken! ⁵¹ Voi teitä, työ jäykkäniskaset! Laitaleikkaukšen työ luatija, vain tiän šytän jäi kovakši ta korvat ollah ummešša. Aina oletta Pyhyä Henkie vaššuštamašša – mitein tiän tuatot, šamoin työ ki. ⁵²Onko yhtänä Jumalan viessintuojua, ketä tiän tuatot ei ois ajeltu? Hyö tapettih kaikki ne, ket einuššettih Oikiemielisen tu lomista.^ Ta nyt teistä ičeštänä tuli tämän Oikiemielisen pettäjie ta tappajie. ⁵³Työ šaita anhelien tuomana Sakonan, vain että elän šen mukah».