VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Stefanin pakina

Stefanin pakina

Karelian Proper
New written karelian
1Ylipappi kyšy: "Onko as's'a niin kuin nämä miehet šanotah"?

2Stefani vaštasi: "Vellet, rahvahan tuatot, kuunnelkua milma. Šuuri Jumala näyttäyty miän tuatolla Aprahamilla, konša hiän oli Mesopotamijašša eikä vielä ašettun elämäh Harranih.
3Jumala šano hänellä: "Lähe omašta muaštaš ta šuvuštaš ta mäne muah, kumpasen Mie šiula näytän".

4Šiitä Aprahami läksi Halteijan muašta ta muuttu elämäh Harranih. A konša hänen tuatto kuoli, Jumala šiirti hänet elämäh täh muah, missä työ nyt elättä.

5Jumala ei antan Aprahamilla täštä muašta ni jalkapohjan vertua. Kuitenki Hiän lupasi myöhemmin antua muan omakši hänellä ta hänen jälkiläisillä, vaikka Aprahamilla vielä ei ollun lapšie.

6Jumala šano hänellä: "Šiun jälkipolvet jouvutah elämäh muuttoeläjinä vierahašša muašša, missä heitä pietäh orjina ta ahissetah nelläšatua vuotta.

7Vain Mie" – šano Jumala – "suutin šen rahvahan, kenen orjina hyö ollah. Šen jälkeh hyö lähetäh šieltä ta sluušitah Miula täššä paikašša".

8Jumala luati Aprahamin kera šopimukšen, kumpasen merkkinä on laitaleikkauš. Aprahamilla šynty Issakka, ta hiän luati pojallah laitaleikkaukšen kahekšantena päivänä, šamoin Issakka luati laitaleikkaukšen pojallah Juakolla ta Juakko omilla pojillah, miän rahvahan kahellatoista kantatuatolla.

9Miän kantatuatot kajehittih vellieh Joosefie ta myötih hänet Jegiptih. Ka Jumala oli Joosefin kera 10ta piäšti hänet kaikista muokista. Jumala anto hänellä viisahutta, niin jotta faraoni, Jegiptin čuari, mielty häneh ta pani hänet Jegiptin muan ta koko oman talon isännäkši.

11Šiitä koko Jegiptih ta Hananin muah tuli nälkä ta vaikiet ajat, eikä miän tuatot šuatu mistänä ruokua.

12A Juakko kuuli, jotta Jegiptissä on vil'l'ua, ta työnsi miän kantatuatot šinne enšimmäisen kerran.

13Konša hyö mäntih šinne toisen kerran, Joosefi šano omilla vellilöillä, ken hiän on; ta faraoni šai tietyä Joosefin šuvušta.

14Joosefi työnsi šanan Juakkotuatolla ta kučču luokšeh hänet ta koko heimokunnan, šeiččemenkymmentä viisi henkie.

15Niin Juakko muuttu elämäh Jegiptih. Šielä hiän kuoli, šamoin kuoltih miän kantatuatotki. 16Hiät vietih Sihemih ta pantih hautah, kumpasen Aprahami oli hopiella oštan sihemiläisen Emmorin pojilta.

17Läheni še aika, konša Jumalalla piti täyttyä lupauš, min Hiän oli antan Aprahamilla. Israelin rahvaš oli lisäytyn Jegiptissä.
18Šiitä šielä nousi valtah šemmoni čuari, kumpani ei tietän Joosefista mitänä.

19Hiän ruato kaikkie ilkietä miän rahvahalla, ahisti miän tuattoja ta pakotti heitä heittämäh nännilapšet uloš, jotta ne ei jiätäis henkih.

20Tuoh aikah šynty Moissei ta hiän oli Jumalalla mielehini. Kolme kuukautta häntä peitočči hoijettih koissa,

21ta šiitä jätettih uloš. Ka faraonin tytär löysi hänet, otti ta kašvatti omana poikana.

22Moissei opaššettih kaikkih Jegiptin viisahukših, ta hiän oli väkövä šanoissa ta hommissa.

23 Konša Moissei täytti nelläkymmentä vuotta, hänen šytämeššä šynty halu nähä israelilaisie, omie heimovellijä.

24Nähtyö, mitein jegiptiläini kiušasi yhtä heistä, hiän hyppäsi kiušatulla apuh, makšo šen puolešta ta löi jegiptiläisen kuolijakši.

25Hiän arveli, jotta heimovellet maltetah, jotta Jumala on valinnun hänet heitä pelaštamah. Vain hyö ei maltettu.

26Toisena päivänä Moissei šattu tulomah, konša kakši israelilaista torasi keškenäh. Hiän yritti šovittua heitä, šano: "Miehet, työ oletta vellijä! Mintähpä työ lyöttä toini toista"?

27No še mieš, kumpani oli toran alottan, työnnälti Moissein tieltä ta šano: "Kenpä šiut on pannun miän piälikökši ta suutijakši?

28Tahotko tappua miutki, niin kuin eklein tapoit jegiptiläisen"?

29Näijen šanojen tähen Moissei pakeni. Hiän mäni muuttoeläjäkši Madiaman muah. Šielä hänellä šynty kakši poikua.

30 Mäni nelläkymmentä vuotta. Šiitä tyhjäššä muašša lähellä Sinain vuarua Moisseilla näyttäyty Hospotin anheli. Anheli oli tulenliekkien kešeššä, mit nouštih palajašta penšahašta.

31 Moissei kummekši tätä jiävintyä. Kun hiän mäni lähemmäkši kaččomah, hiän kuuli Hospotin iänen: 32"Mie olen šiun tuattojen Jumala, Aprahamin Jumala, Issakan Jumala ta Juakon Jumala". Moisseita rupesi vapisuttamah eikä hiän ruohtin kaččuo.

33Šilloin Hospoti šano hänellä: "Heitä jalačit jalaštaš, šentäh kun paikka, missä šie šeisot, on pyhä.

34Mie olen nähnyn, mitein Miun rahvašta ahissetah Jegiptissä, ta kuullun, mitein še valittau. Nyt Mie aššuin alaš heitä piäštämäh. Tule, Mie työnnän šiut Jegiptih".

35 Israelilaiset oli kieltäyvytty täštä Moisseista, hyö oli šanottu: "Ken šiut on pannun piälikökši ta suutijakši"? Kuitenki juuri hänet Jumala työnsi heijän piälikökši ta piäštäjäkši anhelin kautti, kumpani näyttäyty hänellä penšahašša.

36Juuri hiän vei hiät pois Jegiptin muašta ta luati kummie ta merkkiruatoja Jegiptissä, Ruškiella merellä ta tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven ajan. 37 Tämä šama Moissei šano israelilaisilla: "Hospoti, tiän Jumala, noštau teilä tiän vellien joukošta oman Viessintuojan, miun moisen. Häntä kuunnelkua".

38Tämä Moissei oli rahvahan kera, konša še oli keräytyn yhteh tyhjäššä muašša. Hiän ilmotti miän tuattoloilla šen, mitä anheli pakasi hänellä Sinain vuaralla. Hiän otti vaštah elävät šanat, jotta viestittyä ne meilä. 39Ka miän tuatot ei tahottu totella häntä, vain jätettih hänet ta kiännyttih šytämeššäh jälelläh Jegiptih. 40Hyö šanottih Aaronilla: "Luaji meilä jumalie, mit aššuttais miän ieššä. Myö emmä tiijä, mi tuli Moisseilla, kumpani toi miät pois Jegiptin muašta".

41Ta niin hyö luajittih härkäpačaš, tuotih šillä uhrija ta piettih iluo omin käsin luajitun jumalan ieššä.

42No Jumala kiänti heilä šelän ta jätti hiät kumartamah taivahan tähtilöillä, niin kuin on kirjutettu Jumalan viessintuojien kirjašša: – Israelin rahvaš, että työ Miula tuonun elukkoja ta muita uhrija tyhjäššä muašša nellänkymmenen vuuvven aikana.

43 Molohjumalan pyhäkotie ta Remfanjumalan tähtie työ kantoja, kuvie, kumpasie työ luatija, jotta kumarrella niillä! Šentäh mie šiirrän tiät elämäh Vavilonin tuakši.

44 Miän tuattojen tuattoloilla oli tyhjäššä muašša pyhäkoti. Moissei luati šen hänellä näytetyn kuvan mukah, juštih niin, mitein käški hänellä penšahašta Pakasija.

45Še pyhäkoti miän tuatot šuatih omilta tuattoloiltah. Hyö tuotih še mataššah, konša Jošuan johtamina vallotettih tämä mua rahvahilta, kumpaset Jumala ajo pois heijän tieltä. Näin oli Tuavitan päivih šuate.

46Jumala mielty Tuavittah, ta niin Tuavitta moli, jotta šais rakentua elošijan Juakon šuvun Jumalalla.

47A Solomoni šen kojin Hänellä rakenti.

48Kuitenki Ylimmäini ei elä ihmiskäsin luajituissa taloloissa. Šiitä Jumalan viessintuoja šanou näin: 49Taivaš on Miun valtaissuin, ta mua on Miun jalkojen alušta. Mimmosen talon työ Miula rakentaisija, kyšyy Hospoti, tahi missä ois Miun levähyšpaikka?

50Olenhan Mie omin käsin luatin tämän kaiken!

51 Voi teitä, työ jäykkäniskaset! Laitaleikkaukšen työ luatija, vain tiän šytän jäi kovakši ta korvat ollah ummešša. Aina oletta Pyhyä Henkie vaššuštamaššamitein tiän tuatot, šamoin työki.

52Onko yhtänä Jumalan viessintuojua, ketä tiän tuatot ei ois ajeltu? Hyö tapettih kaikki ne, ket einuššettih Oikiemielisen tulomista. Ta nyt teistä ičeštänä tuli tämän Oikiemielisen pettäjie ta tappajie. 53Työ šaita anhelien tuomana Sakonan, vain että elän šen mukah".

Деяния апостолов 7:1-53

Russian
1 Тогда сказал первосвященник: так ли это?

2 Но он сказал: мужи братия и отцы! послушайте. Бог славы явился отцу нашему Аврааму в Месопотамии, прежде переселения его в Харран, 3 и сказал ему: выйди из земли твоей и из родства твоего и из дома отца твоего, и пойди в землю, которую покажу тебе.

4 Тогда он вышел из земли Халдейской и поселился в Харране; а оттуда, по смерти отца его, переселил его Бог в сию землю, в которой вы ныне живете.

5 И не дал ему на ней наследства ни на стопу ноги, а обещал дать ее во владение ему и потомству его по нем, когда еще был он бездетен.

6 И сказал ему Бог, что потомки его будут переселенцами в чужой земле и будут в порабощении и притеснении лет четыреста.

7 Но Я, сказал Бог, произведу суд над тем народом, у которого они будут в порабощении; и после того они выйдут и будут служить Мне на сем месте.

8 И дал ему завет обрезания. По сем родил он Исаака и обрезал его в восьмой день; а Исаак родил Иакова, Иаков же двенадцать патриархов.

9 Патриархи, по зависти, продали Иосифа в Египет; но Бог был с ним, 10 и избавил его от всех скорбей его, и даровал мудрость ему и благоволение царя Египетского фараона, который и поставил его начальником над Египтом и над всем домом своим.

11 И пришел голод и великая скорбь на всю землю Египетскую и Ханаанскую, и отцы наши не находили пропитания.

12 Иаков же, услышав, что есть хлеб в Египте, послал туда отцов наших в первый раз.

13 А когда они пришли во второй раз, Иосиф открылся братьям своим, и известен стал фараону род Иосифов.

14 Иосиф, послав, призвал отца своего Иакова и все родство свое, душ семьдесят пять.

15 Иаков перешел в Египет, и скончался сам и отцы наши; 16 и перенесены были в Сихем и положены во гробе, который купил Авраам ценою серебра у сынов Еммора Сихемова.

17 А по мере, как приближалось время исполниться обетованию, о котором клялся Бог Аврааму, народ возрастал и умножался в Египте, 18 до тех пор, как восстал иной царь, который не знал Иосифа.

19 Сей, ухищряясь против рода нашего, притеснял отцов наших, принуждая их бросать детей своих, чтобы не оставались в живых.

20 В это время родился Моисей, и был прекрасен пред Богом. Три месяца он был питаем в доме отца своего.

21 А когда был брошен, взяла его дочь фараонова и воспитала его у себя, как сына.

22 И научен был Моисей всей мудрости Египетской, и был силен в словах и делах.

23 Когда же исполнилось ему сорок лет, пришло ему на сердце посетить братьев своих, сынов Израилевых.

24 И, увидев одного из них обижаемого, вступился и отмстил за оскорбленного, поразив Египтянина.

25 Он думал, поймут братья его, что Бог рукою его дает им спасение; но они не поняли.

26 На следующий день, когда некоторые из них дрались, он явился и склонял их к миру, говоря: вы братья; зачем обижаете друг друга?

27 Но обижающий ближнего оттолкнул его, сказав: кто тебя поставил начальником и судьею над нами?

28 Не хочешь ли ты убить и меня, как вчера убил Египтянина?

29 От сих слов Моисей убежал и сделался пришельцем в земле Мадиамской, где родились от него два сына.

30 По исполнении сорока лет явился ему в пустыне горы Синая Ангел Господень в пламени горящего тернового куста.

31 Моисей, увидев, дивился видению; а когда подходил рассмотреть, был к нему глас Господень: 32 Я Бог отцов твоих, Бог Авраама и Бог Исаака и Бог Иакова. Моисей, объятый трепетом, не смел смотреть.

33 И сказал ему Господь: сними обувь с ног твоих, ибо место, на котором ты стоишь, есть земля святая.

34 Я вижу притеснение народа Моего в Египте, и слышу стенание его, и нисшел избавить его: итак пойди, Я пошлю тебя в Египет.

35 Сего Моисея, которого они отвергли, сказав: кто тебя поставил начальником и судьею? сего Бог чрез Ангела, явившегося ему в терновом кусте, послал начальником и избавителем.

36 Сей вывел их, сотворив чудеса и знамения в земле Египетской, и в Чермном море, и в пустыне в продолжение сорока лет. 37 Это тот Моисей, который сказал сынам Израилевым: Пророка воздвигнет вам Господь Бог ваш из братьев ваших, как меня; Его слушайте.

38 Это тот, который был в собрании в пустыне с Ангелом, говорившим ему на горе Синае, и с отцами нашими, и который принял живые слова, чтобы передать нам, 39 которому отцы наши не хотели быть послушными, но отринули его и обратились сердцами своими к Египту, 40 сказав Аарону: сделай нам богов, которые предшествовали бы нам; ибо с Моисеем, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что случилось.

41 И сделали в те дни тельца, и принесли жертву идолу, и веселились перед делом рук своих.

42 Бог же отвратился и оставил их служить воинству небесному, как написано в книге пророков: дом Израилев! приносили ли вы Мне заколения и жертвы в продолжение сорока лет в пустыне?

43 Вы приняли скинию Молохову и звезду бога вашего Ремфана, изображения, которые вы сделали, чтобы поклоняться им: и Я переселю вас далее Вавилона.

44 Скиния свидетельства была у отцов наших в пустыне, как повелел Говоривший Моисею сделать ее по образцу, им виденному.

45 Отцы наши с Иисусом, взяв ее, внесли во владения народов, изгнанных Богом от лица отцов наших. Так было до дней Давида.

46 Сей обрел благодать пред Богом и молил, чтобы найти жилище Богу Иакова.

47 Соломон же построил Ему дом.

48 Но Всевышний не в рукотворенных храмах живет, как говорит пророк: 49 Небопрестол Мой, и земляподножие ног Моих. Какой дом созиждете Мне, говорит Господь, или какое место для покоя Моего?

50 Не Моя ли рука сотворила всё сие?

51 Жестоковыйные! люди с необрезанным сердцем и ушами! вы всегда противитесь Духу Святому, как отцы ваши, так и вы.

52 Кого из пророков не гнали отцы ваши? Они убили предвозвестивших пришествие Праведника, Которого предателями и убийцами сделались ныне вы, 53 вы, которые приняли закон при служении Ангелов и не сохранили.