VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Laiva myrškyššä

Laiva myrškyššä

Karelian Proper
New written karelian
13 Šiitä alko hil'l'oikseh tuulla šuvešta ta merimiehet tuumittih, jotta nyt še heijän meininki onnistuu. Hyö noššettih ankkuri ta purjehittih aivan Kriitin rannikon lähekkäli.

14Kuitenki kotvasen piäštä šuaren yli puhalti kova tuuli, nimeltäh koillismyršky.

15 Še tempasi laivan matkahah, ta kun emmä voinun noušša vaštatuuleh, niin jättäytymä tuulen vietäväkši.

16Šiitä piäsimä Kaudanimisen šuaren šuojah ta šuurella vaivalla šaima pelaštua laivan peräh šivotun venehen.

17 Konša veneh oli noššettu laivah, merimiehet ruvettih šitomah laivan ympäri köyšijä, jotta še ei levieis. Laiva oli häjissä joutuo Sirtin matalikolla, šentäh merimiehet lašettih ajoankkuri ta annettih tuulen kulettua meitä.

18 Kun myršky lujašti piekši laivua, toisena päivänä merimiehet alettih lykkie painoja mereh. 19Kolmantena päivänä myö omin käsin loima mereh laivan irralliset kalut.

20Kun moneh päiväh ei näkyn päiväistä, ei tähtijä, ta hirvie myršky pauhusi entiselläh, meiltä kato viimeni toivo jiähä henkih.

21Olima jo pitälti ollun šyömättä. Šiitä Puavila nousi joukon kešeltä ta šano: "Miehet! Tiän ois pitän uškuo milma eikä lähtie Kriitistä. Šilloin teilä ei ois tullun näitä vaivoja ta vahinkoja.

22 Nyt neuvon kuitenki teitä pisymäh rohkeina. Yksikänä teistä ei mänetä henkieh, vain laiva hajuou.

23Viime yönä miun eteh tuli šen Jumalan anheli, kumpasen oma mie olen ta kumpasella sluušin. 24Anheli šano: "Elä varaja, Puavila. Šie šeisot vielä keisarin ieššä. Ta šiun tähen Jumala pelaštau kaikki šiun kera matkuajat".

25Pisykkyä rohkeina, miehet! Mie luotan Jumalah ta ušon, jotta käyt niin, mitein miula šanottih.

26 Millänih šuarella miät vielä lykkyäy".

Деяния апостолов 27:13-26

Russian
13 Подул южный ветер, и они, подумав, что уже получили желаемое, отправились, и поплыли поблизости Крита.

14 Но скоро поднялся против него ветер бурный, называемый эвроклидон.

15 Корабль схватило так, что он не мог противиться ветру, и мы носились, отдавшись волнам.

16 И, набежав на один островок, называемый Кла́вдой, мы едва могли удержать лодку.

17 Подняв ее, стали употреблять пособия и обвязывать корабль; боясь же, чтобы не сесть на мель, спустили парус и таким образом носились.

18 На другой день, по причине сильного обуревания, начали выбрасывать груз, 19 а на третий мы своими руками побросали с корабля вещи.

20 Но как многие дни не видно было ни солнца, ни звезд и продолжалась немалая буря, то наконец исчезала всякая надежда к нашему спасению.

21 И как долго не ели, то Павел, став посреди них, сказал: мужи! надлежало послушаться меня и не отходить от Крита, чем и избежали бы сих затруднений и вреда.

22 Теперь же убеждаю вас ободриться, потому что ни одна душа из вас не погибнет, а только корабль.

23 Ибо Ангел Бога, Которому принадлежу я и Которому служу, явился мне в эту ночь 24 и сказал: "не бойся, Павел! тебе должно предстать пред кесаря, и вот, Бог даровал тебе всех плывущих с тобою".

25 Посему ободритесь, мужи, ибо я верю Богу, что будет так, как мне сказано.

26 Нам должно быть выброшенными на какой-нибудь остров.