Texts
Return to review | Return to list
Mečäššä
history
October 04, 2023 in 17:10 Нина Шибанова
- created the text
- created the text: Monet linnan eläjät, kumbazet ollah šündünnüöt i kažvannuot küläššä, kaiken ijän igävöijäh omie meččäzie. Vet pikkuzešta šuat ümbärivuuven küläläzet rahvaš käüväh meččäh. Prudovozet käüväh Pardeh, Progonah, šuoh, Lükün kangahalla. Lapšina müö rigeneh kävimä Pardeh. Parži oli kuiva i šoma meččäne. Ennen šielä oldih hüvät vavarnikot, müö toko keräimmä täüvet vakkazet vavarnuo. Muissan, kuin kerran mama illalla šano, što huomen aivoin huomnekšella lähemmä vavarnoh. Mänimä Pardeh i läksimä Ozruškan küläh päin. Vanhemmat paistih keškenäh, što tiälä nähtih kondieda i pedrua. Meidä lapšie rubei varauttamah «Nu, kuin kondie tulou?!” Vain missä račkahtau okša – hüpüššä lähemmä kohti muamoloin luoh. Moni kerdua kuavehtelieči, što tuhjozissa nägüü kondien šel’gä. Niin tahotti nähä kondieda! Šillä kerdua kondie ei tullun, a müö lapšet emmä kerän i puolin vakkazin, nagole kondieda vuottima. Muissan vielä, kuin kävelin Progonah keriämäh gribua papanke. Miula liennöü ollun šilloin kümmenen vuotta. Progona on miän uuličan tagana. Papa ei ollun äijäl’di pagizija, vain olla iänettä hänenke oli kebie, vet hiän oli hüväšiämine ristikanža. Mänimä ogordoičči peldoh, proidima edizeh madalezen ruuččazen, šiidä mänimä Muštua jogie poikki i piäzimä meččäh. Jogi miula ei miel’dün, vezi oli mušta i muda, ei nägün läbi. Jovella toizešša koh kežällä pienemmät lapšet kupaidih, hot’ junat tartuttih jalgoih. Müö, vanhemmat, kävimä kupaimah Tihvinkalla, kummast’a kučuttih meilä Kurginan jogi. Šügüžü jo tundu. Huaban i koivun lehüöt ruvettih kellistümäh. Meččä oli veššelä. Müö piädümä augiella. Kerdah mie näin huabazen alla ruškiepiälakkazen. Že oli šoma i terveh huabagribane. Šiidä vielä ožuttuači lehtilöistä ruškie piälakka i vielä! Löüdimä i koivugribua, i keldapöččözie, ottima i pilbozie. Kaikkie enämmän oli huabagribua! Väliän meilä jo oli täüži vakkane. Mama ihaštu, kuin tulima kodih, kiitti: ”Ka oletta hüvät gribaniekat–en i tiedän!” Šiidä šuat jo mäni äijä aigua, a kaikkie enämmäldi šuačen ruškiepiälakka-huabagribazie. L’udmila Barhatova, Tveri