Texts

Nikolai Karpin. Koirien konsertu

corpus: Literary texts

Source:

Oma mua. № 39, 2023, p. 11

Nikolai Karpin

Koirien konsertu

Livvi
New written Livvic

Lord on
čoma
pystykorvaine koiru
, kudamal
on
valgiet
täplät kirkahas ruskeikarvazes villas
da
kiingieh punottu
händy
. Se
eläy
Järvirandu-uuličan yhtel
puolel
. Sidä
pietäh
puhtahas
voljeras. Ižändy
joga
päiviä
kävelyttäy
koirua
.

Pribluda on
suuri
rovutoi
ižäččykoiru
, kudaman
rumat
korvat
dai
händy
riputah
. Ligahizenkarvaine muzavu
villu
törröttäy bokil
. Sentäh
koiru
on
moine
hyväntahtoine
, ga
kerran
kai
tahtoi
nuolta
minun
silmii
. Vai
sen
avattu
kida
muga
äijäl
kuaričči
, ga
oli
kai
sruasti
hengittiä
lähäl
! Seinän
tagua
olijoil
susiedoil
rodih
žiäli
Pribludua, hyö
ruvettih
sidä
syöttämäh
, dai
koiru
jäi
elämäh
heijällyö
. Pribluda eli
ihan
muudu
elostu
migu
Lordu: ni
voljerua, ni
kodua
, ni
čieppii
, ni
kagluhiihnua.
Sygyzyl
pellon
ruokkimizen
jälles
ižändät
piästettih
Lordua voljeraspäi kodvazekse
, sit
se
ihastuksis
juoksendeli
tyhjiä
pelduo
myö
. Lordan nähtyy Pribluda kerras
haukkujen
juoksi
aijalluo
. Koirat
seizatuttih
vastakkai
tagasorkil kahten
puolen
aidua
. Minä
sanon
sidä
– nostih
"varbahazil". Karvat
niškas
pystyi
, korvat
painettu
, hambahat
avvoi
, kauhei
haukundu
kogo
meijän
Järvirandu-uuličan yliči
. Juoksendellah
pitkin
aidua
sinne-tänne
turbu
turbah
. Azetutah
hetkekse kohtalleh
da
ruvetah
purettelemah
aidua
kahtes
puolespäi
.
Kiitos
Jumalal
, ku
niilöin
välis
on
aidu
, tuli
minule
mieleh
joga
kerdua
, konzu
näin
vihazii
koirii
ikkunas
, mene
tiijä
, midä
roih
niilöin
vihas
. Loppujen
lopukse
taloispäi
ainos
juoksi
Lordan emändy
da
vedi
oman
koiran
voljerah. Pribludal sit
oli
hyviä
mieldy
, punojen
händiä
kui
keppii
se
juokseldi tajemba aijaspäi
, sit
harvazeh
harpaillen meni
omah
pihah
.
Uvvessah
on
sygyzy
. Kačon
ikkunas
tämänvuodehistu koirien
konsertua
. Lord da
Pribluda kui
ainos
seizatellahes
mollembin
puolin
aidua
. Pihal
on
vilu
, ikkunat
salvas
, sikse
niilöin
haukundua
minul
ei
kuulu
. Ga
näen hyvin
, kui
koirat
enzimäi
seizotah
"varbahazil", sit
juostah
aidua
pitkin
. Dai
kerras
näen, ku
aijan
veräi
on
avvoi
. Lordan ižändät
oli
unohtettu
panna
se
kiini
, konzu
tuldih
jovelpäi
. Ga
koirat
sidä
eihäi nähtä
. Mustas
vihas
, nirzat
avvoi
, net
juoksendellah
da
petties
azetutah
nenä
nenäh
.
– No
nygöi
se
roih
torua
, smietin
minä
. Gu
tartutanneh
toine
toizen
kaglah
, sit
eroita
et
! Seizon
ikkunalluo
. Roinnougo juosta
pihale
koirii
eroittamah
. Ongo kel
puuttunuh
hos
kerdu
nähtä
höblistynnytty koirua
? Sehäi on
kaččomizen
kallis
. Azetuttuu nenä
nenäh
koirat
jiädih
liikkumattomikse
. Tulijal
hetkel net
kiänyttih jogahine
omah
puoleh
da
ilmai
iändy
erottih
, buitegu
ni
nähty
ei
toine
tostu
. Lord juoksi
avvoi
olijah
voljerah, Pribluda omah
pihah
.
Koirat
ellendettih
, ku
heil
ei
ole
midä
jagua
, kogo
se
iellembäine viha
oli
vai
koirien
konsertua
, se
kut’kutti
niil
hermoloi
, da
onnuako
nostatti
omua
arvuo
da
toi
hyviä
mieldy
. Sen
jälles
mollembat
koirat
hyvin
pandih
mustoh
, kus
on
aijan
veräi
dai
joga
kerdua
mustettih
azettuo
metrii
viitty
enne
veriädy
, sit
kiännyttih
tuaksepäi
180 gruadusil da
mollembin
puolin
aidua
juostih
haukkujen
tuaksepäi
.
Olis
meil
, ristikanzoil
, opastuo
olemah
ilmai
konfliktoi da
azettuo
enne
suurdu
torua
.

Kiändi
Lubov’ Baltazar