Texts
Return to review | Return to list
Myö mustammo heidy
history
November 22, 2023 in 12:38 Нина Шибанова
- created the text
- created the text: Tämä sanelmus on hyväs ristikanzas, kudai kogo oman elaijan andoi perehele da ristikanzoin tervehyön parandamizen rakkahale ruavole. Minun pruavodied’oi Markov Ivan Stepanovič rodivui pakkaskuun 28. päivänny vuvvennu 1892 karjalazes perehes Anuksen gubernien Gerpelä- kyläs. Pereh oli suuri: tuatto, muamo da nelli lastu. Tuatto, Markov Stepan Jakovlevič, oli bohattu muanruadai, kalastai, pidi omua laukkua da kävyi myömäh kai Piiterissäh. Muamo, Markova (Melkujeva) Anna Ivanovna, kazvatti lapsii da oli emändänny kois. Alguopastuksen Ivan Stepanovič sai kirikön prihodan školas, kus opastui ylen hyvin. Sen loppiettuu piäzi opastumah Petroskoin feršaliloin opistoh, kudaman loppi kiitettävästi. Ylen hyväs opastumizes händy palkittih kallehel lahjal – oftol’moulogan apparuatal. Petroskois opatujes Ivan Stepanovič tuttavui oman tulien mučoinke – Jelena Aleksejevna Orlovanke, kudai sih aigah opastui Linnan jeparhial’nois opistos. Opiston jälles Ivan Stepanovič tuli ruadoh Alavozen ambulatourieh. Žiäli vai, ku hänen ruavon algu azetui sen periä, ku rodih I Muailmanvoinu. Ivan Stepanovič oli kučuttu Severniiflotale. Häi sluuži sanitarnois junas, kus liečittih ruanittuloi da voimattomii saldattoi. Sanitarnois junas ruadajes häi tuttavui Ven’an muan jälgimäzen tsuarin Nikolai I Ol’ga da Tatjana tyttärienke, kudamat ruattih samas junas armahtussizärinny. Vuvven 1917 vallankumovuksen da I Muailmanvoinan loputtuu pruavodied’oi tuli kodih da meni naimizih Е.А. Orlovanke. Heile rodih viizi lastu: Iivan vuvvennu 1918, Anastasija vuvvennu 1919, Niina vuvvennu 1922 (minun buabo), Leonid vuvvennu 1924 da Pavel vuvvennu 1927. Pidäy sanuo, ku heijän pereh oli opastunnuzii ristikanzoi, mi oli ylen harvu sih aigah. Pruavodied’oi jatkoi ruaduo Alavozen ambulatouries. Kylän rahvas arvostettih da piettih händy kunnivos sentäh, ku häi oli pädevy spetsialistu da hyvä ristikanzu. Oli kerdoi, konzu kyzymäh abuu rahvas käydih kohti hänen kodih. Hyväs ruavos Ivan Markov sai put’ovkoi sanatourieloih da vie vuvvennu 1935 oli palkittu Ruadairahvahan tervehyön väzymättömän parandajan - kiitändykirjazel. On ylen žiäli, ku 1930-vuozien lopuškan repressiet ei mendy ni meij än perehes siiriči. Kylmykuun 6. päivänny vuvvennu 1937 “rahvahan vihaniekannu” pruavodied’oi ”otettih”. Hänes ei olluh nimidä viestii ylen hätken. Vaste vuvvennu 1958 pereh sai tiediä, ku Ivan Markov kuoli pnevmonijah kylmykuun 22. päivänny vuvvennu 1943. Jo samannu vuvvennu häi oli reabilitiiruittu surman jälles. Minun pruavodied’oin elaigu oli täyzi kaikenmostu tapahtumua. Häi ei olluh muanivomies, ga sai äijän kestiä oman eloksen aigua da ainos oli kunnon ristikanzannu. Häi eli lyhyön, ga sentäh arvostettavan eloksen dai myö olemmo hänen jällil.