VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Vera Larionova. Kolme keppisty

Vera Larionova

Kolme keppisty

Livvi
New written Livvic
Elettih da oldih kolme puuhistu keppisty. Kučuttih heidy: Vahnembaine, Keskimäine da Nuorembi. Keppizet gu keppizet, kačahtai heihpäi, ga et eroita toine toizes. Korgevuttugi oldih yhty. Vaigu sit hyö eroittihomat emändät oldih keppizil. Vahnembalnäbei Maša-buabo, Keskimäzelrohkei Dun’a-buabo, Nuorembalvesseläine Marpu-buabo. Joga päiviä meijän keppizil oli yksi ruadovardoija omii emändii, avvuttua heile astujes. Keppizien emändät oldih ystävinny. Oli heile enämbi 80 vuottu. Pyhinpäivin buabat kerävyttih bes’odah. Kolme keppisty seizottih yhtes čupus, piät vastai, kuunneltih paginoi, pajoloi, toiči tävvyttih itkuh, toiči pačkavuttih nagroh. Ga enämbi oli vesseliä päiviä. Niken keppizien paginoi ei kuulluh, vaigu iče keppizet voidih ellendiä toine tostu.
Dun’a-buabo nouzi pyhänpiän huondeksel. Kippezen vuoh astui pezemäh silmii. Sidoi piäh valgien paikkazen, ielleh keppizen kel hil’l’akkazin hiivoi kuhn’ale syömäh huondesveruo da vuottamah omii ystävii bes’odah. Keskimäine keppine tiezi, kui hänen emändäle on jygei astuo: jälgimäzil vuozil silmät ruvettih pahoi nägemäh.
Oli buabal hyvä mieli, gu pyhänpiän tullah bes’odale ystävät. Buaban Niina-tytär jo valoi čuajun, varusti kuašan, vai istuokseh da syvvä. Buabo istui da söi, a keppine seizoi čupus, menetti aigua vuottajes omii dovariššoi. Helähytti mobil’niekku.
Kenbo sie heläittäy? kyzyi Dun’a-buabo.
Sinun ystävy Marpu, kuččuu minuu vastuamah, ei voi yksinäh yläh jyrkis pordahis nosta, ičehäi tiijät, jalgu hänel on kibei, sanoi Niina.
Kodvazen peräs častuškan kel pertih tuli Marpu-buabo, jaksoihes uksičupus da keppizen oman čuppuh azetti.
Mibo sinun kel tänäpäi rodih, gu olet nengoine vesseläine?
Mibo, ga vävvy huondeksel tuli. Pidäy häi vävvyy kiittiä, kerdu pihal laučazelluo heinäzet niitti, gu minule päivypastozes olis hyvä istuo. Enhäi voi olla kiittämättäh, sanoin: "Täs den’gat, menes laukas čekkine osta". Pyhänpäivän čottah minägi sadagrammua juon.
Nuorembi keppine sanou dovarišale:
Kačo vai, minun buabal on ruskei nenä, seičas hol’ahuttau častuškua.

Marpu-buabo rubei pajattamah:
Kohtu puolel soitto kuuluu,
Kuldoi bes’odah tulou.

Ei häi tule soiton kel,
Tulou suuren joukon kel.


Dun’a-buabogi myödäh rubei pajattamah:
Pajatakkua, tyttörukat
Alavožen randažii.

Suvaikkua työ, tyttörukat
Alavožen brihazii.


Vot olet, tungittos keskeh.
Vuota minä nygöi pajatan.
Pajata!
Senmoizen paginan kuunneltih keppizet. Marpu-buabo rubei vie pajattamah:
Keräin, keräin kivysty,
Akat kyzyttih:
Mikse?

Minä vastah heile sanoin:
Anuksen brihoil n’amukse.

Buabat viegi pajatettas častuškua kiistai, ga Niina sanoi:
Kaččuot vai, tua jo Maša-buabo keppisty huškuttau, meile on tulemas.
A mittuine on häi näbei: jubkaine kodazil piäl, valpas kurtkaine da čoma šliäppäine piäs.
Keppizet čupus ihastuttih. Rodieu heile vessel, tulou heijän dovariššu, rubieu šuuttimah. Ruvettih hyö nagramah, ga yhtelläh, keppizilgi on herky syväin. Hyö kai toimitetah, midä buabat paistah, midä on heile mieles, ainos ollah varuksis tulla heile abuh da astuo omien emändien kel rinnal. Maša-buabo azetti keppizen čuppuh, istuihes ystävien keskeh.
Niina kyzyi:
Maša-buabo, mittuine sinul on čomaine šliäppäine, kusbo nengozen ostit?

Piiterih ajelin ostamah.
Mikse Piiterih. Onhäi kaik-enjyttystygi meijän laukois.
Nengostu ei ole. Minägi iče maltan niegluo šuapkoi dai biriettoi, ga nygöi pahoi näin. Enhäi rubie silmii rikkomah. A gu tiä laukas ostazin, ga sit rubizin yhtenjyttyzis šliäpis toizien kel kävelemäh. A minä sidä en suvaiče.
Piiterispäi minuu omal mašinal bunukku toi. Da viegi oman "nobukan" minule andoi.
Mikse sinulles noutbukku nygöi pidäy, et häi malta sil ruadua?
Syvvä ei pakiče, anna vai čupus seizou, modnohäi on.
Paginan keskusti Marpu-buabo:
Sinä šliäppiä ostat, a minä tyttörukale avvutin fatieru ostua, 50 tuhattu annoin abuh ostajes.

Kusbo den’gua otit?
Kus, kus, suolain. Penzien vai tuvvah, kerras den’gazen suoluan.
Nuorembi keppine sanoi toizile:
Se Marpu-buabo muga sanou, konzu häi kabrastau den’gazen bokkah toičakse.

Pagizou Marpu-buabo omal kielel. Häi on ruadanuh lypsäjänny. Kaiken ijän suvaičči šuuttie, korottua. Maltoi lad’d’ata častuškoi elaigah nähte, tiezi äijän sananpolvie. Arvakkua, midä tahtoi sanuo buabo:
Ei jiä ni riis, ni raččahas, ni sitti paččahas.

Maša-buabo oli ruadanuh turistoin kel huogavundukois. Toinah otti heispäi uuttu moudua, aiven suvaičči čomendellakseh. Dun’a-buabal on rohkei taba, dai pagizou häi rohkiesti. Vikse ruado karasti tavan.
Dun’a-buabo on ruadanuh splau nois, brigadiirannu souhozas, oligi deputuatannu.
Naizet istuttih, paistih omua elaigua. Marpu-buabo rubei pajattamah Kazvatti muamo minuu -pajuo. Hänel oli korgei iäni. Ylen abeitti pajattajes. Dun’a-buabo hil’l’azeh kylčetti, silmih nostih kyynälet. Häi rubei kiittämäh omii bunukkoi:
Egläi minuu tiijustamah tuldih mollei tyttöbunukkazet.
Ukkailtih, sebäiltih minuu, žiälöijäh. A brihačču-bunukku on ezmäine abuniekku kaikis ruadolois.
Keppizilgi čupus igävy rodih pajuo kuunneltes.
Kodvan vie paistih buabat da juodih čuajuu piirualoin kel.
Kerävyttih lähtemäh kodih. Keppizet oldih ainos varuksis, hyö tiettihei sua hätkestyö čuppuh seizomah. Matku heidy vuottau. Heijän buabat ollah optimistat, elajan suvaiččijat, ainos liikutah edehpäi.
Niina kučui buaboi tulemah toiči bes’odale. Avvutti heittyö pordahis mollembale vuorokkai da kaimai muaman ystävii Julaman kel.
Huondes. Ruadopäivy. Nouzin aijoi. Kaččahtimmos ikkunah. Dorogua myöte kiirehtäjen astuu 92-vuodine Maša-buabo. Yhtes käismaidobitonaine, toizespuuhine keppine. Hyviä, kebjiedy matkua sinulles, Maša-buabo, tervehytty, ozua da iluo.