Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Brendojev Vladimir . Kaglakkai ištundu

Brendojev Vladimir

Kaglakkai ištundu

Livvi
New written Livvic

Minä

, kačo

, nuorembaite

olin

ylen

vora

: suvaičin

midätahto

iluo

stuavie. Puaksužeh St’opanua "nenäs

vedelin

". Häi

oli

prostoimbaine. Höblöi jo

häi

ei

olluh

, ga

minä

maltoin

, kui

händäh

toiči

"regeh

ištuttua".
Mustan

, vie

enzi

vuottu

miehel

olin

, kuiliennöy kezäpruazniekan St’opan lähti

hierule

. Myö

muatuškan

kele

jiäimmö kodih

, ku

vie

kai

pastokset

oldih

kesken

. Vaste

vie

ezmäžii päččih

panimmo

. Da

viehäi äijäl-vähäl ruokkiekseh pidi

.
A

sit

, jo

myö

piirait pastoimmo

dai

čuajun

keittimmö, a

St’opanua ei

ole

, da

ei

ole

. Muatušku

minuu

käsköy

:
– Mene

eči

mužikkua

. Kunne

nygöi

hätkestyi

?
– A

ei

kunne

sua

. Tulou

toiči

.
Yhtelläh

kodvazen

peräs

lähtin

eččimäh

. Työnnyin

Olešin agjalepäi. Häi

puaksužeh Olešših kävyi

: sie

, näit

, oldih

nuoret

mužikat

, St’opanan kele

yhty

igiä

, yhtes

hyö

brihaštettih, yhtel

aigua

naidih

. Hyö

vai

oldih

bohatembat da

ounahembat, a

St’opanua suvaittih

. St’opan oli

ruadamah

ravei

da

ahnas

. Muurdi ku

kondii

. Heilgi pajas

abuniekannu

puaksuh

oli

.
Palažen astuin

hieruu

myöte

, ga

kačon

, St’opan jo

vastah

harhattau

. Kiännyin

kodih

päi

. Häi

minuu

tabai

. Kačon

, vähäžel on

"tömyžes": vikse

Olešis počestittih.
– A

midäbo

sinä

lähtit

da

tartuit

? kyzyin

.
– A

muga

, mužikoin

kele

pagižimmo.
– Minuu

muatuška jo

eččimäh

työndi

.
– Tullužinhäi minä

ičegi.
Palažen astuimmo

, ga

häi

otti

minuu

käzikočkah. Puaru

muinai

, astummo

hieruu

myöte

, "ku

Kaba da

Kol’l’oi". Jo

rubeimmo

lähenemäh

kodii

, ga

St’opan millo

hil’l’akkažih sanou

:
– Kuule

vai

, Nasti, Olešin Peša

sanoi

: "Tiijät

mi

hyvä

on

oman

akan

kele

alasti

kaglakkai

ištuo

?"
Millo

rodih

kummu

... moine

kummu

, ga

odva

nagramattah

tirpin

. No

en

nagranuh

, a

kui

sai

vagavembah

da

tovenmielin sanoin

:
– Nu

kusbo myö

ištummo? Olešis on

pertii

dai

gorniččua

mentiijä mi

, a

meil

yksi

pertine

. Emmo

taki

muatuškan

aigua

rubie

muga

ištumah? Aitas

vai

ku

ruvennemmo

?
St’opan buite

ku

kai

ihastui

:
– Davai

... aitas

...
– Nu

tulemmo

, čuajuu

juommo

, sit

voit

...
– Minä

en

tahto

čuajuu

...
– Ga

sit

mene

aittah

, jaksai

, a

minä

terväžeh tulen

.
Tulimmo

kodih

, pordahis

nouzimmo

, ga

St’opan kohti

aittah

hakkaigi. Minä

menin

pertih

, ga

muatuška jo

čuajuu

valau

: nägi

meidy

tulemas

, dai

nosti

samvuaran

stolale

.
– St’opan kunnebo jiäi? kyzyi

häi

minul

.
– Aittah

midäliennöy

čökkäihes. En

tiijä

midä

pidi

?
– Ga

eigo se

sie

hänel

viinat

ole

kabrastettu

?
Rubeimmo

juomah

čuajuu

. A

minul

"oražet huavoh

ei

synnytä

", odva

tirpin

– moine

millo

on

kummu

. Sit

kesken

juondua

nouzin

stolas

, buite

ku

St’opanua eččimäh

. Menin

senčoih

, uksen

piiružes kačon

: St’opan ištuu lauččažel – aboi alasti

. Hil’l’akkažin minä

kiännyin

pertih

, dai

muatuškale

sanon

:
– Muatuška! Midä

ollou

St’opan kele

roinnuhes

? Eigo hoš mielis

liikkunuh

ole

? Aittah

meni

, jaksoizeh alasti

da

vai

vaikkani

ištuu, eigo vastua

nimidä

, ku

kyzyt

?
Silloi

, kačo

, rahvas

tiedohyžih uskottih

. Uskottih

ehtindöih

, luajindoih

, verkokseh. Tiedoiniekkoi

varattih

.
Muatuška nouzi

stolaspäi

da

raviežeh juoksi

aittah

. Meni

sinne

, ga

kuulen

– St’opanua pagižuttau.
– St’opan! Ga

ethäi kylys

ole

. Mindä nyöi jaksoittos

? Ga

uravuit

vai

midä

? Älä

uravoiččei, selgie

ollou

sellitä

...
St’opan ei

vastannuh

nimidä

, ni

puoldu

sanua

. Muatuška tuli

pertih

, malittuu

šupettau

da

silmii

ristiy

. A

millo

kai

žiäli

rodih

muatuškua

. Pöllästyi

akkurukku vägi

tukul

. Dai

kummu

se

oliš

, ga

enhäi ruohti

sanuo

, što

minä

nenne

kummat

kuvain

, minä

kai

navedin

. Ga

segi pidäy

sanuo

, minä

iče

varavuin

– St’opan nygöi

pergau

.
St’opan tuli

pertih

. A

minä

muatuškan

tuakse

peitimmös

varakse

. Iče

kai

vuarupaikan agjan

suuh

tungin

da

purin

– vai

ei

vedäš nagrua

. St’opan kačahtih

minuh

läbi

kulmis

:
– U-u-u, tuikkailindu

. Vuota

, mölgysilmy

, vie

pindah

puuttuu

...
Sit

punaldih

, lähtie

senčoih

, uksen

ku

pačkaihäi, ga

uksičupus

pualičču

pakui

. Pualičal

olii

piälišteskomšu lendi

keskipertile. Piälištekset levittih

kaikkie

pertii

myöten. Täs

millo

riähkis

... Pidi

pruazniekkupäivän

vihko

kädeh

ottua

. Täs

, kačo

, "hyvä

kaglakkai

ištundu". A

St’opanal taba

lauhtui

.