Texts
Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help
Tatjana Boiko, Tamara Ščerbakova. Päiväzen aittu. 4
Tatjana Boiko, Tamara Ščerbakova
Päiväzen aittu. 4
Livvi
New written Livvic
Vuottu
kaksisadua tagaperin tuuli-kylväi toi Segavosuole kaksi siemendy : yhten pedäjän , a toizen kuuzen .Mollembat siemenet puututtih yhteh haudazeh suuren kiven rinnal .Niilöis aijois algajen toinah jo läs kahtu sadua vuottu pedäi da kuuzi kazvetah yhtes .Puuloin juuret pienyössäh punovuttih yhteh , a rungot , yksi teriämbi tostu , kazvettih ihan rinnakai ylähpäi .Kaksi eriluadustu puudu kimpuijen juuril ečittih kazvoabuu , a eččijen ilmua da valuo borčuittihes oksil .Kazvajen yläh da sangeten net pysteltih toine tostu terävil oksil , kuduat erähis kohtis piästih läbi elävis rungolois .Vihažu tuuli , kudai suatoi puut nengomah ozattomah elokseh , toiči lennäldeli tänne häilyttelemäh niidy .Sit puut , ku elävät , muga vonguttih da ulvottih kaikele Segavosuole , ga kai nostatettih maguajua sammalen piäle piendy reboihuttu , kudai pöllästyksis nostaldeli ylähpäi teräviä turbastu .Tämä pedäjän da kuuzen vongundu da ulvondu oli ylen tuttavu meččyelättilöile .Argavunuh koiru , kudai eli Segavosuol , kuultuu puuloin voiveroituksen , ulvoi igävöiččijen ižändiä , a hukku ulvoi vihaten ristikanzua .
Täh kohtah , ihan Virujan kiven luo , tuldih lapset sil aigua , konzu enzimäzet päiväzen sugahazet lennäldettih viäräččyzien kuuzahazien da koivahazien piäle , vallendettih Helevy havvužikko .Raviet pedäjien rungot seizottih ku viritetyt tuohukset suures luonnon kirikös .Siepäi tänne läpäčyn kiven lyö , kuh istavuttih huogavumah lapset , odva kuului linduzien pajo , kudual net kiitettih päiväzen nouzendua .
Luonnos oli ylen hil’l’u , dai kylmänyöt lapset istuttih vaikkani , sendäh tedri Kosačču heih ei ni kačahtannuhes .Se istuihes ihan yläh , kus pedäjän da kuuzen oksat yhtevyttih sildazekse kahten puun keskel .Tedri heitäldih suurel da leviel sildazel lähembi kuuzahastu da segu rouno rubei halvastamah nouzijan päiväzen sugahazis .Hänen harjaine rubei palamah tulikukkazennu .Mustu rynnäs pimies läpetti sinizel da vihandal väril .A kaunehembi kaikkie oli monivärine händy .
Tedri vai nägi nouzijan päiväzen , hypästih ylähpäi omal korgiel sildazel , pörähytti valgiet puhtahat höyhenet siivien da hännän al , čuhahtih :
– Čuf , ššii !
Tedrin kielel "čuf " merkičči vikse "päiväine ", a "ššii " merkičči gu ristikanzoin "terveh ".
Hänele vastah kaikkie suodu myöte rubei kuulumah čuhkamine da siivien räškytys , pikoi kodvazeh sih Virujan kiven luo kerävyi monii kymmenii suurii tedrilinduloi , yhtennägözii Kosačanke .
Lapset istuttih vilul kivel , odva hengitettih , vuotettih , konzu päiväzen sugahazet hot vähäzel lämmitetäh heidy .Enzimäine sugahaine koskih pienien kuuzahazien ladvazii , a sit koskih lapsien rožazii .Sit ylimäine Kosačču tervehtijen päivästy hilleni da vaikastui .Häi istuihes sildazele ladvan rinnal , vönytti pitkän kaglan da algai pitkän pajon , segu vezi rubei ojazes čurčettamah .Mual istujat linnut vastah vönytettih kaglat da navedittih ihan moine pajo .Nygöi buitegu suuri oja rubei čurčettajen juoksemah kivii myö .
Äjän kerdua , myö – meččyniekat , vuottelimmo tämänmostu huondeshämärii da tarkah kuundelimmo tädä pajatandua , ku ellendiä , midä omil pajoloil tahtottih sanuo tedrikukit .Sit , konzu myö matkittelimmo linduloin pajoloi , kuului nenga :
Rutot sullat
Ur-gur-gu .
Rutot sullat
Katkatut .
Nenga yhtes burbetettih tedrit , a iče valmistuttih suureh torah .Kuni linnut nenga burbetettih , kuuzikon sydämes piätyi kummalline tapahtumine .Sie kuuzen ladvas omas pezäs haudoi jäiččii varoi .Se kaikelleh oppi peittyö kiimuiččijas tedres , kudai pajatti ihan pezän rinnal .Varoi olis ajanuh tedrin iäre , vaiku varai jättiä jäičät kylmämäh huondeshallah .Pezän vardoiččii ižävaroi sil aigua lendeli suon piäle da kuslienne hätkestyi .Ižiä vuottajes emävaroi virui pezäs ylen hil’l’akkazin .Sil keskie häi dogadi lendäjän ižävaroin da tävvel iänel kruakahtih :
– Krra !– Avvuta !
– Krra ! – vastai ižävaroi , dai siivet kiškon ku pidänöy .
Ižä kerras ellendi , mis on dielo , heitäldih sildazele pezän rinnal , kus pajatti Kosačču , da rubei vuottamah .
A Kosačču ei olluh nimilleh varoidu , kirgai sanat , tuttavat kaikile meččyniekoile :
– Kar-kar-keks !
Se oli signualu kiimuiččijien kukkiloin yhtehizeh torah .Kaikkie suodu myöte lenneltih höyhenet da sullat .Varoirašku hil’l’akkazin siirdyi tedrikukkihpäi .
Lekahtumattah , ku kivihizet , istuttih kivel garbalon himoniekat .Lämmin da puhtas päiväine nouzi kuuzahazien piäle .Sil aigua jiävihes taivahah yksi pilvi .Se oli gu vilu strelku , kudai puolekkai jagoi nouzijan päiväzen .Sit myös kahahtih tuuli , ähkäi pedäjiä , a kuuzi mörähtih pahal iänel .
Huogavunnuot da lämminnyöt lapset kerävyttih ielleh matkah .Ihan kiven luo leviehko suotroppu jagoihes kahtekse : yksi hyvin polletettu troppu meni oigieh puoleh , a toine , vähäl tunduiju , vedi kohti .
Mitraša kačahtih kompassah da ozutti käil vähäl tundujah troppah :
– Meile pidäy mennä pohjazeh tädä troppastu myöte !
– Tämä ei ole troppu ! – vastai Nast’oi .
– Vie midä ! – suutui Mitraša . – Kerran rahvas astuttih , – sit on troppu . Meile pidäy mennä pohjazeh .Astu , älä tarata .
Nast’oile ei himoitannuh kuunella nuorembua vellie .
– Kra ! – kruakahtih sil aigua pezäs varoi . Ižävaroi pienil askelil juokseldi puolen sildastu , läheni Kosaččahpäi .
Sit toine ylen sinine pilvistrelku jagoi päiväzen puolekse , taivas rubei mustenemah .
"Kuuldaine Kanaine " rubei myös omah puolehpäi pagizuttamah vellie .
– Kačo , mittuine kova on minun troppu , täs kai rahvas kävelläh .
– Anna kävelläh , – vastai omanenäine "mužikkaine huavozes ". – Meile pidäy mennä kompasan strelkua myöte pohjazeh , kui tata nevvoi , palestinkassah .
– Tata meile suarnoi saneli , häi šuutii meijänke , – sanoi Nast’oi . – Toinah pohjazes ei ole olemas nimittumua palestinkua . Gu lähtenemmö kompasan strelkua myöte , puutummo kohti Sogieh hettieh .
– Nu , hyvä , – kiänäldih Mitraša . – Minä sinunke kiistämäh en rubie : sinä mene omua troppua myö , kuduadu myöte kai akat garbaloh kävväh , a minä lähten yksin , omua troppua myö pohjazehpäi .
Da kiirehel lähti sinne , eigo ottanuh keral poimiččuu , eigo syömisty .
Nast’oile pideli mustoittua se vellele , no suuttunuh , iče ruskei gu kumačču , häi sylgi vellele peräh da lähti garbaloh polletettuu troppastu myö .
– Krra ! – kruakahtih emävaroi .
Ižävaroi juokseldi sildastu myö ihan tedren rinnal da tuikkai tävvel väil tedrikukkii .Se , ku palaval viel valatettu , pörähtih toizile tedrilöile peräh , no suuttunuh ižävaroi tabai sen , riuhtai n’okal höyhenii da erivärizii sulgazii , lykkäi net lendämäh ilmah , a iče myös lendi ajamah sidä iäres .Harmuat pilvet salvattih kai päiväine .Myös kahahtih vihažu tuuli .Punovunnuot juuriloil yhteh puut pystäjen toine tostu terävil oksil kaikel Segavosuol ruvettih mörizemäh , ulvomah da voiveroittamah .
Päiväzen aittu. 4
Livvi
New written Livvic
–
–
–
–
Пришвин Михаил
Кладовая солнца. 4
Russian
—
—
—
—
—