VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Puavila ta Jerusalimin apostolit

Puavila ta Jerusalimin apostolit

Karelian Proper
New written karelian
1Nelläntoista vuuvven piäštä mie tuaš mänin Jerusalimih Varnavan kera ta otin vielä kerallani Tiitan.

2Läksin šinne šentäh, kun Jumala näytti miula, jotta miun pitäy männä. Šelitin šielä uškojakunnalla, mimmoni on še Hyvä Viesti, kumpaista šanelen toisenvierosilla rahvahilla. Pakasin vain uškojakunnan johtajilla. Ruavoin niin, jotta miun ruato ei mänis tyhjäh, ei aikasempi eikä nykyni.

3Ei ni Tiittua, miun matkalaista, pakotettu ottamah laitaleikkaušta, vaikka hiän on kreikkalaini. 4A šitä vuajittih kuitenki eryähät uškovelliksi luatiutujat, kumpaset oli pujottauvuttu miän joukkoh. Nämä miehet tultih nuuškimah, mimmoni on še valta, kumpasen olemma Hristossalta Iisussalta šuanun. Hyö tahottih uuvveštah šuattua miät Sakonan orjiksi. 5Vain myö kaččuot emmä ni kotvasekši antan heilä periksi, jotta Hyvän Viessin tosišanoma šäilyis teilä puhtahana.

6 Eryähät šielä näytettih johtajilta, a ketä hyö toveštah oltih, miušta on šama, šentäh kun Jumalalla kaikki ihmiset ollah šamanarvoset. No nämä johtajat ei lisätty mitänä miun pakinoih.

7A hyö nähtih, jotta miula on annettu ruavokši Hyvän Viessin šanelomini laitaleikkuamattomillatoisenvierosilla, niin kuin Petrillä oli annettu ruavokši šen šanelomini laitaleikatuillajevreilöillä. 8Jumala, kumpani anto Petrillä voimua ruatua jevreijen apostolina, anto miula voimua ruatua toisenvierosien kešeššä. 9 Juakko, Kifa ta Iivana, kumpasie piettih uškojakunnan tukipylvähinä, nähtih, jotta Jumala omašša armoššah oli antan miula tämän ruavon. Hyö annettih miula ta Varnavalla kättä yhtehisen ruavon merkiksi. Myö šopima, jotta mie ta Varnava mänisimä iellähki ruatamah toisenvierosien kanšojen luo, a hyö jatettais jevreijen luona. 10Šitä hyö vain tahottih, jotta myö muistasima hiän uškojakunnan köyhie, ta šitä mie olen starainunki ruatua.

Послание ап. Павла к Галатам. 2:1-10

Russian
1 Потом, через четырнадцать лет, опять ходил я в Иерусалим с Варнавою, взяв с собою и Тита.

2 Ходил же по откровению, и предложил там, и особо знаменитейшим, благовествование, проповедуемое мною язычникам, не напрасно ли я подвизаюсь или подвизался.

3 Но они и Тита, бывшего со мною, хотя и Еллина, не принуждали обрезаться, 4 а вкравшимся лжебратиям, скрытно приходившим подсмотреть за нашею свободою, которую мы имеем во Христе Иисусе, чтобы поработить нас, 5 мы ни на час не уступили и не покорились, дабы истина благовествования сохранилась у вас.

6 И в знаменитых чем-либо, какими бы ни были они когда-либо, для меня нет ничего особенного: Бог не взирает на лице человека. И знаменитые не возложили на меня ничего более.

7 Напротив того, увидев, что мне вверено благовестие для необрезанных, как Петру для обрезанных 8 (ибо Содействовавший Петру в апостольстве у обрезанных содействовал и мне у язычников), 9 и, узнав о благодати, данной мне, Иаков и Кифа и Иоанн, почитаемые столпами, подали мне и Варнаве руку общения, чтобы нам идти к язычникам, а им к обрезанным, 10 только чтобы мы помнили нищих, что и старался я исполнять в точности.