Texts

Return to review | Return to list

STUANOVOINE. 7. Kyndäjät

history

July 24, 2024 in 16:58 Ирина Новак

• created the text
• created the text: Šinä vuodena kežä oli kuiva. Kyndiä kežanduo nikonža eu kebie, a kuivalla aijalla vanhoilla vammistunnuloilla hebozilla – yksi vaivaš. Van’a pani hebozilla kagloih kežä¦länget, i lähtei Vas’anke raččahilla peldoh. Šielä vergan vavošša jo šeizo pluuga. Huomnekšešta vielä i mäni ruado, a läššemmä puoleh päiväh hebozet ruvettih heittämätöin pietteliečömäh. Vas’a heidä ruoššalla plaijutti, pravda, omua tovarissua Johorkua naroš ožuali, štobi ei obiedie, a haukku enämmän čem Komua: а kun Van’a kekšiu, što hiän Johorkua žualivoičou. Konža hebozet ynnäh pietyttih, hot’ Vas’a i muattieči i kočči ymbäri. Van’alla ei šuan tirpua: – Šie ajat hebozie, ali vain silittelet ruošalla?! Työnnettih miun niškah lapšen (Vas’a oli viittä vuotta nuorembi Van’ua). Ana tänne ruoška! Pyzy pluugašta! Vas’a ottuači pluugan ručkista, a Van’a napri sn’auvuttua hebozie ruošalla. Hebozet rabuačettih vähiä ei hypyllä. Pluuga vil’kni vavošta randah. Vas’a langei vagoh, i pluugan varret kirvottih hänen käzistä. Hebozet čuilahettih randah i rahikšet šeguočettih. – Midä brekotat? – ravahti Van’a Vas’alla, – Tule šellittämäh rahikšie. Šellitettih, tuaš pluugan pyzytettih vagoh. Van’a šido ohjakšet pluugah, käški Vas’alla lujemma pyzyö varžiloista, a ičeh rubei hebozie vedämäh pouvašta. Ne kodvazen mändih Van’alla jällesti, ušto varattih: pietyt – tuaš ruoškua molit. Odnua viät heilä väliän ynnäh loppiečettih, i hebozet tuaš šeizauvuttih, nykšalleh riputettih piät, šäpšät jalloilla šäristih. Min Van’a ni d’orgaičči hebozie, min ni pergi – raukat ei trogniečettu. Van’a ših rukah zviereydy, nin, kun hukka rabuači Johorkan turbah i rauškai hambahilla alimmazešta šäräjäštä huulešta. Johorka n’uupistu, vatkai piällä i tuaš riputti turvan. Pehmiellä hebozen huulella ožuttuači veri¦tilkane, kumbane hil’l’akkazeh šolahti alah i langei vagoh, muah. Van’a peitti ihon pinžakon polah istuoči edeh hebozilla. Istu kyndävöllä lekahtamatta, vain kaijat hardiet šäristih. Vas’an šilmistä viirattih kyynelet. Pellon piällä helhotti čirone. Tuuli ei holnin. Ymbäri hebozista pyörittih rojulleh kärbäzet, hebozet ei kehaten häimytettih hännöillä. I kyndäjä, i hebozet, i šiä tyynissyttih, i vain n’uakat torattih šättä¦madoloin tuačči vašta kynnetyöllä puašn’alla. Kodviin jälgeh Van’a paukahti Vas’alla: – Midä šeizot? Piäššä val’kat pluugašta. Aššu kodih! – Emmä min¦go tule kyndämäh murginan jälgeh? – Andannou brigadira toizet hebozet – tulemma, – burahti Van’a. Vas’a ei nimidä šanon, vain iččien näh duumaičči: mistä brigadira ottau parembua hevos’t’a.