Texts
Return to review | Return to list
Mindäh kägöi lapset hylgäi
history
August 12, 2024 in 15:42 Нина Шибанова
- created the text
- created the text: Nentsoin rahvahan suarnu Eli kerran tundras ylen köyhy naine. Hänel oli nelli lastu. Lapset oldih ylen vällillizet, nikonzu muamua ei kuunneltu. Juoksendeltih lumes kogo päivät. Illal tullah čumah, tukun lundu kannetah, muamo vai ehti kabrastella lapsien jälgii. Kai sovat märrät, muamo vai ehti kuivata. Muamo käi kalastamah da sil lapsii elätti. Jygei oli muamal, ga lapset nimil ei autettu. Pahan eloksen da jygien ruavon periä muamo voimatui. Viruu voimattomannu, kuččuu lapsii, pokoroičeh: – Andakkua hos vetty juvva. Ylen äijäl juotattas. Ga joudi muamo kuččuo da kyzyö, ei tuodu lapset vetty. Vahnin sanou: – Minul jallaččimii ei ole. Toine sanou: – Minul eule midä piäh panna. Kolmas sanou: – Minul eule midä piäle panna. Nelläs nimidä ei virka. Sit muamo sanoi: – Jogihäi on ihan rinnal, voizitto sovattagi kävvä vetty tuomah. Ylen äijäl juotattau. Lapset ruvettih nagramah da juostih pihal. Hätken kižattih pihal, čumah ei ni kačahtattuhes. Lopus kaikis vahnembua rubei syötättämäh. Häi kačahtih čumah. Kaččou ga muamo heijän seizou keskel da nahkua piäle panou. Dai sih nahkah kerras sullat kazvettih. Otti muamo lavvan, kudamal nahkua kuavitah, dai se laudu muutui linnun hännäkse. Raudahine sorminahku rodih linnun n’okakse. Käzien sijah siivet kazvettih. Muutui muamo kägöikse dai lendi iäres čumaspäi. Rubei kirgumah vahnin poigu: Vellet, vellet, kaččokkua, meijän muamo linnukse muutui, iäres lendäy! Hypättih lapset linnun peräh, kirrutah: – Muamo, muamo, myö sinul juvva toimmo! Muamo vastah: – Ku-ku! Ku-Ku! Myöhä on, myöhä! Nygöi minun ies ollah kogonazet järvet vetty! Vällil vezil olen lendämäs! Juostah lapset muaman peräh, kučutah, kauhastu oijendetah. Nuorin poigu kuččuu: – Muamo, muamo! Kiänny iäres, tule kodih! Ota, juo! Muamo vastah: – Ku-ku! Ku-Ku! Myöhä on, myöhä! Nygöi jo en voi tulla. Muga juostih lapset muaman peräs äijän yödy dai päiviä. Kivii myö, suoloi myö juostih. Kai varbahat satatettih. Kus juostah, sinne ruskei jälgi jiäy. Kaikkineh muutui muamo linnukse, hylgäi kägöi-muamo lapset. Sit aijas enämbiä ei luaji peziä eigo omii lapsii syötä. A tundras sit aijas kaikkiel ruskei sammal vieröy.