Texts

Return to review | Return to list

Šuurie ušonmiehie ta -naisie

history

November 06, 2024 in 17:22 Нина Шибанова

• created the text
• created the text translation
• created the text: ¹Uško antau varmuon šiitä, jotta šuamma šen, mitä toivomma.^ Še auttau meitä näkömäh šen, mi on vielä näkymätöin. ²Jumala hyväkšy ammuin elänehet tuatot heijän ušon vuokši. ³Ušon avulla myö maltamma, jotta muailma on luajittu Jumalan šanalla: näkyvä on šyntyn näkymättömäštä. ⁴Avelin ušon vuokši hänen uhri oli Jumalan šilmissä parempi kuin Kainin. Jumala otti vaštah Avelin lahjat, ta näin Aveli šai tovissukšen šiitä, jotta hiän kelpuau Jumalalla.^ Ušon kautti Aveli pakajau meilä vieläi kuoltuo. ⁵ Ušon vuokši otettih Jenoh pois muan piältä kuolomua näkömättä.^ «Häntä enämpi ei ollun, šentäh kun Jumala otti hänet luokšeh».^ Niätšen jo ennein hänen pois ottamista häneštä tovissettih, jotta hiän oli elän Jumalan mielen mukasešti. ⁶A ilmain uškuo kenkänä ei ole Jumalan mielen mukani.^ Šen, ken aštuu Jumalan eteh, on ušottava, jotta Jumala on olomašša ta jotta Hiän makšau palkan niillä, ket ečitäh Häntä. ⁷ Uško šai Noijan tottelomah Jumalua, konša hiän šai tiijon šiitä, mi ei vielä näkyn.^ Hiän rakenti šuuren laivan, ta šiinä hänen koko pereh pelaštu.^ Hänen uško suuti [koko] epäuškosen muailman ta anto hänellä ičelläh uškojilla kuulujan perinnön, šen, jotta Jumala hyväkšy hänet. ⁸Uško šai Aprahamin tottelomah Jumalan kuččuo ta lähtömäh šiih muah, min Jumala oli luvannun hänellä perintömuakši.^ Hiän läksi matkah, vaikka ei tietän, kunne oli mänöššä. ⁹Šentäh kun Aprahami uško, hiän ašettu elämäh hänellä luvattuh muah niin kuin vierahah muah ta eli šielä šatroissa.^ Šamoin elettih Issakka ta Juakko, kumpasilla niise oli luvattu še mua. ¹⁰Aprahami vuotti šitä linnua, mi on rakennettu lujalla pohjalla ta min Jumala Iče on mieleššäh kuvitellun ta luatin. ¹¹ Ušon voimalla Aprahamin naini Sarra šai lapšen, vaikka oli lapšetoin ta vaikka lapšenšuajakši oli jo liijan vanha.^ Hiän kun tuumaičči, jotta Jumala, lupaukšen antaja, on luotettava. ¹² Šentäh Aprahami, yksi ainut mieš, kumpasen mieškunto oli jo šammun, šai jälkiläisie yhtä äijän kuin on taivahašša tähtijä, yhtä luvuttomašti kuin on meren rannalla hiekkajyväsie. ¹³ Uškojina nämä kaikki kuoltih.^ Šitä, mi heilä oli luvattu, hyö ei šuatu. Hyö oli vain loittuota nähty še ta tervehitty šitä ilomielin.^ Hyö šanottih iččieh vierahiksi ta muuttolaisiksi tämän muan piällä. ¹⁴Ne, ket paissah näin, näytetäh, jotta hyö ollah kotimuan ečošša. ¹⁵Kun heijän mieleššä ois ollun še mua, mistä hyö oli lähetty, niin oishan hyö voitu myöštyö šinne. ¹⁶Ka eipähän, hyö vuotettih parempua, taivahaista kotimuata.^ Šentäh Jumala ei häpie šitä, jotta Häntä kučutah heijän Jumalakši.^ Onhan Hiän heitä varoin jo varuštan valmehen linnanki. ¹⁷ Jumala tahto nähä, tottelouko Aprahami Häntä, ta šentäh käški Aprahamin tuuvva uhriksi poikah Issakan.^ Uško šai Aprahamin tottelomah, ta niin hiän oli valmis uhruamah ainuon pojan, vaikka oli jo šuanun lupaukšet jälkiläisistä. ¹⁸Hänellä niätšen oli šanottu jotta: «Issakan jälkiläisie šanotah šiun lapšiksi». ¹⁹Aprahami tuumaičči, jotta Jumala voit noššattua kuollehenki.^ Šentäh hiän šaiki pojan jälelläh, kuollehista noušomisen einušmerkkinä. ²⁰Šentäh kun Issakka uško, niin tulija aika mieleššä hiän plahoslovi omat pojat Juakon ta Isavan. ²¹Šentäh kun Juakko uško, niin hiän kuoloman iellä plahoslovi Joosefin molommat pojat ta moliutu šauvah nojaten. ²²Šentäh kun Joosefi uško, niin hiän kuoloman läheteššä pakasi šiitä, jotta Israelin kanša lähtöy myöhemmin Jegiptistä.^ Hiän šano, mitä hänen luilla pitäy šilloin ruatua. ²³Uško šai Moissein vanhemmat pitämäh poikua peitošša kolme kuukautta šyntymän jälkeh.^ Lapši oli heijän šilmissä hyvin kaunis, eikä hyö varattu faraonin käškyö, jotta pitäy tappua israelilaisien poikalapšet. ²⁴Faraonin tytär otti Moissein pojakšeh.^ No šentäh kun Moissei uško, niin hiän ruavahakši tultuo ei tahton, jotta häntä kučuttais faraonin tyttären pojakši. ²⁵Moisseista oli parempi käršie muokkie yheššä Jumalan rahvahan kera, kuin šuaha riähäštä lyhytaikaista iluo. ²⁶Hiän niät piti Hristossan tähen tulijua huikieta šuurempana pohasvuona kuin koko Jegiptin uartehie, šentäh kun näki tulijan palkinnon. ²⁷Ušon vuokši Moissei läksi Jegiptistä faraonin vihua varajamatta.^ Hiän niin kuin ois nähnyn Näkymättömän, ta šentäh pisy lujana. ²⁸Šentäh kun hiän uško, hiän ennein Israelin rahvahan Jegiptistä lähtyö pani alkuh Äijänpäivän vieton.^ Hiän käški heijän voitua verellä ovipielet, jotta anheli, kumpani tuli tappamah jegiptiläisien perehien enšimmäiset lapšet, ei koškis israelilaisien lapših. ²⁹Ušon voimalla israelilaiset kulettih Ruškien meren yli niin kuin kuivua muata pitin, ka šamua yrittyässä jegiptiläiset upottih. ³⁰ Ušon voimašta šorruttih Jerihonin linnanšeinät, konša Israelin rahvaš oli kiertän niijen ympäri šeiččemen päivyä. ³¹ Šentäh kun huoranaini Raava uško, hiän otti hyvinä vierahina vaštah israelilaiset tiijuštelijat (ta neuvo heitä pakenomah linnašta toista tietä).^ Näin hiän pelaštu kuolomašta yheššä tottelomattomien kera. ³² Mitäpä täh vielä lisyäsin? Miulta loppuis aika, kun rupiesin šanelomah Keteonista, Varakista, Samsonista ta Jeffašta, Tuavitašta, Samuilista ta (toisista) Jumalan viessintuojista. ³³ Ušon voimalla hyö voitettih valtakuntie.^ Ušon voimalla hyö ruattih šitä, mitä Jumala tahto, ta šuatih, mitä Jumala oli luvannun. Hyö typettih leijonoilta turpa, ³⁴šammutettih roihuva tuli ta puattih miekan lyöntijä.^ Hyö oltih heikkoja, ka voimissuttih.^ Heistä tuli väkövie šoturija, hyö ajettih pois vihollisen šotajoukot. ³⁵ Eryähät naiset šuatih kuollehet omahiset elävinä jälelläh. Monie kivutettih kuolomah šuate.^ Hyö ei otettu vaštah heilä tarittuo piäšentyä, šentäh kun tahottih kuollehista nouštuo piäššä parempah elämäh kuin heijän muokkuajat. ³⁶Toisie ivual'tih ta ruoškittih, pantih vieläi rautoih ta tyrmäh. ³⁷Heitä kivitettih kuolijiksi, heitä šahattih kahtie, kivutettih, šurmattih miekalla iskien.^ Hyö jouvuttih kulekšimah lampahan ta kosannahkat vuatteina, hyö käršittih puutetta, heitä ahissettih ta piekšettih. ³⁸Hyö oltih liijan hyvie täh muailmah, ta niin heijän piti kulekšie tyhjäššä muašša ta vuaroilla, elyä kallivokoloissa ta muakuopissa. ³⁹ Kaikista näistä ihmisistä on heijän ušon tähen annettu Pyhissä Kirjutukšissa hyvä tovissuš.^ No šitä, min Jumala on luvannun, hyö ei vielä šuatu. ⁴⁰ Jumala niät kun on varuštan meitä varoin vielä parempua, ta tahto, jotta šitä parempua hyö ei šuaha ilmain meitä.