Texts
Return to review | Return to list
Uuši jerusalimi
history
January 31, 2025 in 15:03 Нина Шибанова
- created the text
- created the text translation
- created the text: 9Yksi niistä šeiččemeštä anhelista, kumpasilla oli šeiččemeššä mal'l'ašša šeiččemen viimeistä vahinkuo, tuli miun luo ta šano miula: «Tule, Mie näytän šiula naisen, Vuonnan moršiemen». 10 Henki valtasi miut, ta anheli vei miut šuurella ta korkiella vuaralla.^ Hiän näytti miula šuuren linnan, pyhän Jerusalimin, kumpani laškeutu taivahašta, Jumalan luota. 11 Še loisti Jumalan omua valuo. Še kiilti kuin kallehin kivi, kuin hrustallinkirkaš jaspis. 12Linnan ympärillä oli šuuri ta korkie kivišeinä.^ Šiinä oli kakšitoista veräjyä ta niitä varteičči kakšitoista anhelie.^ Veräjih oli kaiverrettu Israelin kahentoista heimon nimet. 13Päivännoušun puolella oli kolme veräjyä, pohjosešša kolme, šuvešša kolme ta päivänlašušša kolme veräjyä. 14Linnan kivišeinäššä oli kakšitoista aluškivie, ta niissä oli kakšitoista nimie, Vuonnan kahentoista apostolin nimet. 15Anhelilla, kumpani miula pakasi, oli kultani mittakeppi, millä mitata linna, šen veräjät ta kivišeinä. 16Linna oli nelliskanttini, yhtä levie kuin pitkä. Anheli mittasi linnan kepilläh ta še oli kakšitoistatuhatta stadieta.^ Pivuš, levevyš ta korkevuš oltih kaikki šamanmittaset. 17Šeinän hiän niise mittasi, ta še oli šatanelläkymmentänellä kyynäryä – tämän anheli mittasi ihmisien mitalla. 18Šeinä oli rakennettu jaspiskiveštä, ta linna oli lasinkirkašta puhašta kultua. 19Linnanšeinän aluškivet oli kaunissettu erimoisilla kallehilla kivilöillä. Enšimmäisenä aluškivenä oli jaspis, toisena sapfiiri, kolmantena halkidoni, nelläntenä smaragdi, 20viijentenä sardoniksi, kuuvventena serdoliikki, šeiččementenä hrisoliitti, kahekšantena virilli, yhekšäntenä topasi, kymmenentenä hrisoprasi, yhentenätoista giatsintti ta kahentenatoista ametisti. 21Veräjinä oli kakšitoista simčukkua – jokahini kaheštatoista veräjäštä oli luajittu yheštä simčukašta. Linnan piätie oli kultua, puhašta kuin läpinäkyvä lasi. 22Jumalankotie linnašša en nähnyn, šentäh kun šen pyhäkkönä on Hospoti Jumala, Kaikenvaltani, Hiän ta Vuonna. 23Valokšeh linna ei tarviče päiväistä eikä kuuta, šentäh kun Jumalan oma valo valottau šen, ta šen lamppuna on Vuonna. 24Pelaššetut rahvahat kävelläh šen valošša, ta muailman čuarit tuuvvah šinne oma kunnivo ta kallehukšet. 25Šen veräjie ei šalvata päivällä, ta yötä šielä ei oleki. 26Muan kanšat tuuvvah šinne kaiken, mitä heilä on kallista ta kaunista. 27Mitänä pakanua šinne ei piäššetä, ei ni ainutta valehjumalan käškyläistä eikä valehtelijua, vain yksistäh ne, kenen nimet on kirjutettu Vuonnan elämänkirjah. 22 1 Anheli näytti miula elämän vejen puhtahan virran, mi hrustallinkirkkahana lähtöy Jumalan ta Vuonnan valtaistumešta. 2Linnan piätiellä, virran molommin puolin kašvo elämän puu.^ Puu antau kakšitoista kertua vuuvvešša antimie, kerran joka kuušša.^ Šen lehtilöistä kanšat šuahah tervehyttä. 3Linnašša ei ole mitänä, mi ei ois Jumalalla mieleh.^ Šielä on Jumalan ta Vuonnan valtaissuin, ta kaikin šielä kumarretah Jumalalla. 4Hyö šuahah nähä Hänen näkö, ta heijän očašša on Hänen nimi. 5Yötä šielä ei ole, eikä hyö tarvita lampun eikä päiväsen valuo, šentäh kun Hospoti Jumala on heijän valona.^ Hyö hallitah čuariloina aina ta ilmasen ijän.