Texts

Return to review | Return to list

Kyly

history

May 25, 2025 in 11:19 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele:| Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö:| yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiänyin järilleh,| a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah:| -Jaksuattokseh! Minä vastah:| Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö:|"Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:19 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele:| Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö:| yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiänyin järilleh,| a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah:| -Jaksuattokseh! Minä vastah:| Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: |"Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю:| — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,| говорю.| На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит:| — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю:| — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю:| — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать:| какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:18 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele:| Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö:| yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiänyin järilleh,| a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah:| -~~Jaksuattoksch~~Jaksuattokseh! Minä vastah:| Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:17 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele:| Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö:| yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. ~~Kiä-nyin~~Kiänyin järilleh,| a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah:| Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю:| — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,| говорю.| На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит:| — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю:| — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю:| — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:15 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele:| Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö:| yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:15 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele:| Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю:| — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,| говорю.| На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит:| — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю:| — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:13 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs,| a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai:| Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю:| — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,| говорю.| На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит:| — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:13 Александра Родионова

changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю:| — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,—| говорю.—| На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит: — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:11 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle!^ duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:10 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. ~~Nūgōi~~Nygöi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:09 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele:| - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю:| — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,— говорю.— На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит: — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:08 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei ~~var- rastas~~varrastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ~~ičelle- ni~~ičelleni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele: - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:03 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai ~~me- nin~~menin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei var- rastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelle- ni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele: - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:03 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu:| yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai me- nin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei var- rastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelle- ni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele: - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.

May 25, 2025 in 11:02 Александра Родионова

changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню| (не ехать же, думаю, в Америку)| дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю: — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,— говорю.— На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит: — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:02 Александра Родионова

changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню (не ехать же, думаю, в Америку),|— дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю: — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,— говорю.— На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит: — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:01 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh| (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu: yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai me- nin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei var- rastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelle- ni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele: - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню (не ехать же, думаю, в Америку),|— дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю: — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,— говорю.— На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит: — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 11:00 Александра Родионова

changed the text
Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale:| Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu: yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai me- nin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei var- rastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelle- ni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele: - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
changed the text of the translation
Говорят, граждане, в Америке бани отличные. Туда, например, гражданин придет, скинет белье в особый ящик и пойдет себе мыться. Беспокоиться даже не будет — мол, кража или пропажа — номерка даже не возьмет. Ну, может, иной беспокойный американец и скажет банщику:| — Гуд бай, дескать, присмотри. Только и всего. Помоется этот американец, назад придет, а ему чистое белье подают — стираное и глаженое. Портянки небось белее снега. Подштанники зашиты, залатаны. Житьишко! А у нас бани тоже ничего. Но хуже. Хотя тоже мыться можно. У нас только с номерками беда. Прошлую субботу я пошел в баню (не ехать же, думаю, в Америку),— дают два номерка. Один за белье, другой за пальто с шапкой. А голому человеку куда номерки деть? Прямо сказать — некуда. Карманов нету. Кругом — живот да ноги. Грех один с номерками. К бороде не привяжешь. Ну, привязал я к ногам по номерку, чтоб не враз потерять. Вошел в баню. Номерки теперича по ногам хлопают. Ходить скучно. А ходить надо. Потому шайку надо. Без шайки какое же мытье? Грех один. Ищу шайку. Гляжу, один гражданин в трех шайках моется. В одной стоит, в другой башку мылит, а третью левой рукой придерживает, чтоб не сперли. Потянул я третью шайку, хотел, между прочим, ее себе взять, а гражданин не выпущает. — Ты что ж это,— говорит,— чужие шайки воруешь? Как ляпну, говорит, тебе шайкой между глаз — не зарадуешься. Я говорю: — Не царский, говорю, режим шайками ляпать. Эгоизм, говорю, какой. Надо же, говорю, и другим помыться. Не в театре, говорю. А он задом повернулся и моется. «Не стоять же,— думаю,— над его душой. Теперича, думаю, он нарочно три дня будет мыться». Пошел дальше. Через час гляжу, какой-то дядя зазевался, выпустил из рук шайку. За мылом нагнулся или замечтался. А только тую шайку я взял себе. Теперича и шайка есть, а сесть негде. А стоя мыться — какое же мытье? Грех один. Хорошо. Стою стоя, держу шайку в руке, моюсь. А кругом-то, батюшки-светы, стирка самосильно идет. Один штаны моет, другой подштанники трет, третий еще что-то крутит. Только, скажем, вымылся — опять грязный. Брызжут, дьяволы. И шум такой стоит от стирки — мыться неохота. Не слышишь, куда мыло трешь. Грех один. «Ну их,— думаю,— в болото. Дома домоюсь». Иду в предбанник. Выдают на номер белье. Гляжу — все мое, штаны не мои. — Граждане,— говорю.— На моих тут дырка была. А на этих эвон где. А банщик говорит: — Мы, говорит, за дырками не приставлены. Не в театре, говорит. Хорошо. Надеваю эти штаны, иду за пальто. Пальто не выдают — номерок требуют. А номерок на ноге забытый. Раздеваться надо. Снял штаны, ищу номерок — нету номерка. Веревка тут, на ноге, а бумажки нет. Смылась бумажка. Подаю банщику веревку — не хочет. — По веревке,— говорит,— не выдаю. Это, говорит, каждый гражданин настрижет веревок — польт не напасешься. Обожди, говорит, когда публика разойдется — выдам, какое останется. Я говорю: — Братишечка, а вдруг да дрянь останется? Не в театре же, говорю. Выдай, говорю, по приметам. Один, говорю, карман рваный, другого нету. Что касаемо пуговиц,— то, говорю, верхняя есть, нижних же не предвидится. Все-таки выдал. И веревки не взял. Оделся я, вышел на улицу. Вдруг вспомнил: мыло забыл. Вернулся снова. В пальто не впущают. — Раздевайтесь,— говорят. Я говорю: — Я, граждане, не могу в третий раз раздеваться. Не в театре, говорю. Выдайте тогда хоть стоимость мыла. Не дают. Не дают — не надо. Пошел без мыла. Конечно, читатель может полюбопытствовать: какая, дескать, это баня? Где она? Адрес? Какая баня? Обыкновенная. Которая в гривенник.

May 25, 2025 in 10:53 Александра Родионова

created the text
created the text: Sanotah, buite Amerikas on ylen hyvät kylyt. Ezimerkikse, amerikkalaine gu tulou kylyh, lykkiäy alussovat juaššiekkah da menöy pezemähes. Hänel ei ni mieleh tule buito sovat voijah kavota libo varrastua, ei ota ni sobalippustu, muga harpuau. Vai harvu hälykās amerikkalaine sanou toiči kylysruadajale: Okei, sanou, ole hyvä, kačahtele. Dai sit kai... Pezehes se amerikkalaine, tulou järilleh, a hänele annetah puhtahat alussovat, pestyt dai vualitut. Hattaratgi ollah lundu valgiembat. Kuadiet puutetut, paikatut. Toinah on elaigaine! Ollahhäi meijängi kylyt kudakui. Ga pahembat. Ga pestäkseh voibi. Meijän kylylöis vai sobalippuzienke on ylen vaigei. Mennyt suovattan lähtin kylyh (ethäi onnuako lähte Amerikkah ajamah!). Sie minule annettih kaksi sobalippustu: yksi alussovis, toine pal'tos da hatus. Ga kunnebo alastoi ristikanzu vois panna kai lippuzet? Oigieh sanuo, ei ole kunne panna. Kormaniloi eihäi ole. Ymbäri vai maha da jallat. Kukastu kummua niilöin sobalippuzienke! Ethäi pardah sivo. Minä sivoin sobalippuzet kudamahgi jalgah, sit en kerras kaimua. Mugai me- nin kylyh. Vai sobalippuzet rämsetäh jalgoi vaste. On vaigei kävellä... A kävellä se pidäy. Pidäyhäi löydiä luahkann'aine, kuibo muite pezetös. Mittuinebo pezemine on luahkann'attah? Vai riähkävyt. Ečin luahkann'ua. Kačon, yksi mies pezehes kolmes luahkann'azes. Yhtes seizou, toizes piälakkua muiluau, a kolmattu piettelöy hurual käil gu ken ei var- rastas. Minä tembain kolmanden luahkann'azen, tahtoin tiettäväine ottua sen ičelle- ni, a mies ei piästä. - Sinä midäbo, sanou, — vierastu luahkannʼastu varrastelet? Kačo gu loškuan luahkann'azel silmien välih ga et ihastu! Minä vastain hänele: - Ei ole tsuarin valdu luahkann'oil loškutella. Mittuine olet ičensuvaiččii. Pidäyhäi toizilgi pestäkseh. Ethäi ole teatras! A mies punaldi tagapuolen minuhpäi da vai pezches. Minä ajattelen: "Ethäi täs hänel ies rubie seizomah. Nūgōi häi nareko rubieu pezemähes kolme päiviä." Menen ielleh. Čuasun peräs kačon, yksi diädö haikostih da piästi luahkann'azen käis. Liennego muilua ottamah koverdunnehes vai lienne duumah iškenyh, en tiijä. Ga sen luahkann'azen minä otin ičelleni. Nygöi olis luahkann'aine ga eulo kunne istuakseh. A seizoi kuibo pezetös? Vai riähkävät. Olgah. Seizon, pien luahkann'ua käis da pezemös seizoi. A ymbări, kukastu kummua, kaikin täyttyvägie pestäh sobii. Yksi pezōu štaniloi, toine kuadieloi, kolmas vie midă šelonou. Sanuo tottu, vai ehtit pestäkseh da jo uvvessah olet ligahine. Kehnolazet vie brizgutetah. Da moine humineh on sobien pezendäs, ga ei jo ni pestäkseh himoita. Yksikai ei kuulu, midä kohtua hierot muilal. Nengomas vai riähkih kavot! - Mendähes mečäle! duumaičen. - Pezemmös kois. Menin kylyn senčoih. Yhtel lipul sain alussovat. Kačon, kai ollah minun, a štanit ei olla omat. -Rahvas! sanoin. Minun štanilois loukko oli täs, a nämis, kaččuot, kus on loukko! Kylysruadai sih vastai: Meidy ei ole pandu täh loukkoloi vardoiččemah. Emmohäi ole teatras, sanou. Olgah. Panin jalgah nämä štanit, lähtin ottamah pal'tuo. A pal'tuo ei anneta- kyzytäh sobalippustu. A sen minä unohtin jalgah. Pidäy jaksuakseh. Heitin štanit, ečin sobalippustu sidä ei ole. Nuoraine sit on, jallas, a lippustu ei ole. Vezi pezi. Taričen kylysruadajale nuorastu, ga ei ota. -Nuorazel, sanou, en anna. Nenga, sanou, jogahine voibi leikkuo nuorastu et suita sen verdua pal'tuo. Vuottele konzu kai rahvas lähtietäh, sit annan sen pal'ton mi jiännöy. Minä sanoin hänele: Vellimiehyt, a gu jiännöy migi ribušiišku? Eihäi tämä ole teatru, sanon. Anna tunnuksii myö: yksi kormani on revinnyh, a tostu ei ole vouse. Mi koskeh nyblii ga sit ylembäine on, a alembazii älä ni eči. Lopukse andoi. Eigo nuorastu ottanuh. Minä šuorin da lähtin pihale. Sie kerras mustoitin: muilanhäi unohtin. Kiä-nyin järilleh, a kylyh pal'tolois ei laskieta, sanotah: -Jaksuattoksch! Minä vastah: Rahvas, en voi kolmattu kerdua jaksuakseh. Enhäi ole teatras. Ottazin parembi d'engannu. Ei annettu. Ei annettu ga ei ni pie. Lähtin muilata. Lugii, tiettäväine, voibi kyzyö: "Mibo kyly tämä on? Kus se seizou? Mibo on adressi?.." Mittuinebo kyly? Ga kyly gu kyly. Yhten griunan kyly.
created the text translation