Texts

Return to review | Return to list

Voikud

history

November 16, 2020 in 10:02 Нина Шибанова

• changed the text
  Tulin’ minä, kalliš kandjaihudem, sinun korktale koumaižele alendamha (polendamha) surid’ abidoid’ i surid’ kručinoid’. Avaidaške, kalliž kandjaihudem, korged koumaine-se kahthe poludehe, kahthe čuraižehe i avaidaške ičeiž veslät sil’mäižed-ne. Jäviške ičeiž laskou kelüt-se i zvonkii änüt-se. Stanovideške minunke paksuile paginaižil’e. Kalliš kandjaihudem, sinä dumait’ sinun korktou koumaižou kačaiše i vihläiše tihet tomhaine. A kačaiše i vihläiše ičeiž libed linduine. Sinä dumaid’, mišo sinun korktan koumaižen kastab viher vihmaine. A kacuhtaške-se, ka kastab sinun korktan koumaižen kibedil’ kündluzil’, kudamen sä jätid’ äjou aigalaz i norelaz malorannijaks sirotinaks. Jätit’ sinä tuukitabaks i rehkitabaks. Käroute-se, kalliž kandjaihudem, libedaks linduižeks, käbedaks kägoihudeks i lebastade minunnost jügedale radole-se. Istte mi rüunembaižhe tihedaha koivuižehe, mi alembaižele oksaižele, sid’ minä roskažin’, kut minä elän nene volhad vodoihuded ičein’ libedįde linduižideke. Hii jo oma jänuded aigaližikš sirotinoikš, iile hiiläzoi kallišt’ kazvattajašt’ sobitamha i nevomaha. Jäti minii polnii polnikaine penid’ pun'kuižid’ artelin’. Jäti minii kaik sured holvad holuded i jügedad radoižed minun kaidįle hard’oile. Kalliš kandjaihudem, hot’ minä sinii i sanun. Nuuzen minä aigoiš homencudou, ka ii tarbi pestes minii veslad vedut-se. Kalliš kand’jaihudem, nägub, mišto linneb eläda muga igä kaik suriš holviš holiš i suriš abidoiš, vot-se sinä mindai onetoman rodid’ igäks kaikeks.
• changed the text of the translation
  Пришла я, дорогая моя родительница, на твою высокую могилку поделиться большими обидами и большими кручинами. Открой ты, дорогая моя родительница, высокую могилку на две половинки, на две сторонки и открой-ка свои веселые глаза. Яви же свои ласковые речи и звонкий голосок. Присядь же ко мне на задушевную беседушку. Дорогая моя родительница, ты думаешь, что на твоей высокой могилке качается и шатается густая черемуха. А качается и шатается твоя быстрая пташечка. Ты думаешь, что твою высокую могилку поливает свежий дождичек. А посмотри-ка, так поливает твою высокую могилку горькими слезами та, которую ты оставила слишком рано малолетней сиротинушкой. Оставила ты меня на мучение. Обернись ты, дорогая родительница, быстрой пташечкой и отдохни около меня от тяжелой работы. Садись на самую крайнюю густую березоньку, на самую нижнюю веточку, расскажу я тебе, как живу я эти трудные годочки со своими быстрыми пташечками. Остались они ранними сиротинушками, нет у них дорогого кормильца, который одевал бы их и советы давал. Оставил он мне полным-полнехонько малых детушек. Оставил он все, большие трудные заботушки и тяжелые работушки на мои узкие плечики. Дорогая родительница, хоть тебе я расскажу о своих заботах. Встаю я рано утречком, так не нужно мне умываться веселой водичкой. Дорогая моя родительница, видно придется мне прожить всю жизнь в больших заботах и больших обидах. Вот, вот ведь родила ты меня навек несчастную.

October 16, 2020 in 11:23 Nataly Krizhanovsky

• changed the text
  Tulin’ minä, kalliš kandjaihudem, sinun korktale koumaižele alendamha(polendamhaalendamha (polendamha) surid’ abidoid’ i surid’ kručinoid’. Avaidaške, kalliž kandjaihudem, korged koumaine-se kahthe poludehe, kahthe čuraižehe i avaidaške ičeiž veslät sil’mäižed-ne. Jäviške ičeiž laskou kelüt-se i zvonkii änüt-se. Stanovideške minunke paksuile paginaižil’e. Kalliš kandjaihudem, sinä dumait’ sinun korktou koumaižou kačaiše i vihläiše tihet tomhaine. A kačaiše i vihläiše ičeiž libed linduine. Sinä dumaid’, mišo sinun korktan koumaižen kastab viher vihmaine. A kacuhtaške-se, ka kastab sinun korktan koumaižen kibedil’ kündluzil’, kudamen sä jätid’ äjou aigalaz i norelaz malorannijaks sirotinaks. Jätit’ sinä tuukitabaks i rehkitabaks. Käroute-se, kalliž kandjaihudem, libedaks linduižeks, käbedaks kägoihudeks i lebastade minunnost jügedale radole-se. Istte mi rüunembaižhe tihedaha koivuižehe, mi alembaižele oksaižele, sid’ minä roskažin’, kut minä elän nene volhad vodoihuded ičein’ libedįde linduižideke. Hii jo oma jänuded aigaližikš sirotinoikš, iile hiiläzoi kallišt’ kazvattajašt’ sobitamha i nevomaha. Jäti minii polnii polnikaine penid’ pun'kuižid’ artelin’. Jäti minii kaik sured holvad holuded i jügedad radoižed minun kaidįle hard’oile. Kalliš kandjaihudem, hot’ minä sinii i sanun. Nuuzen minä aigoiš homencudou, ka ii tarbi pestes minii veslad vedut-se. Kalliš kand’jaihudem, nägub, mišto linneb eläda muga igä kaik suriš holviš holiš i suriš abidoiš, vot-se sinä mindai onetoman rodid’ igäks kaikeks.

September 07, 2017 in 10:37 Нина Шибанова

• changed the text
  Tulin’ minä, kalliš kandjaihudem, sinun korktale koumaižele alendamha(polendamha) surid’ abidoid’ i surid’ kručinoid’. Avaidaške, kalliž kandjaihudem, korged koumaine-se kahthe poludehe, kahthe čuraižehe i avaidaške ičeiž veslät sil’mäižed-ne. Jäviške ičeiž laskou kelüt-se i zvonkii änüt-se. Stanovideške minunke paksuile paginaižil’e. Kalliš kandjaihudem, sinä dumait’ sinun korktou koumaižou kačaiše i vihläiše tihet tomhaine. A kačaiše i vihläiše ičeiž libed linduine. Sinä dumaid’, mišo sinun korktan koumaižen kastab viher vihmaine. A kacuhtaške-se, ka kastab sinun korktan koumaižen kibedil’ kündluzil’, kudamen sä jätid’ äjou aigalaz i norelaz malorannijaks sirotinaks. Jätit’ sinä tuukitabaks i rehkitabaks. Käroute-se, kalliž kandjaihudem, libedaks linduižeks, käbedaks kägoihudeks i lebastade minunnost jügedale radole-se. Istte mi rüunembaižhe tihedaha koivuižehe, mi alembaižele oksaižele, sid’ minä roskažin’, kut minä elän nene volhad vodoihuded ičein’ libedįde linduižideke. Hii jo oma jänuded aigaližikš sirotinoikš, iile hiiläzoi kallišt’ kazvattajašt’ sobitamha i nevomaha. Jäti minii polnii polnikaine penid’ pun'kuižid’ artelin’. Jäti minii kaik sured holvad holuded i jügedad radoižed minun kaidįle hard’oile. Kalliš kandjaihudem, hot’ minä sinii i sanun. Nuuzen minä aigoiš homencudou, ka ii tarbi pestes minii veslad vedut-se. Kalliš kand’jaihudem, nägub, mišto linneb eläda muga igä kaik suriš holviš holiš i suriš abidoiš, vot-se sinä mindai onetoman rodid’ igäks kaikeks.

September 07, 2017 in 10:37 Нина Шибанова

• changed the text
  Tulin’ minä, kalliš kandjaihudem, sinun korktale koumaižele alendamha(polendamha) surid’ abidoid’ i surid’ kručinoid’. Avaidaške, kalliž kandjaihudem, korged koumaine-se kahthe poludehe, kahthe čuraižehe i avaidaške ičeiž veslät sil’mäižed-ne. Jäviške ičeiž laskou kelüt-se i zvonkii änüt-se. Stanovideške minunke paksuile paginaižil’e. Kalliš kandjaihudem, sinä dumait’ sinun korktou koumaižou kačaiše i vihläiše tihet tomhaine. A kačaiše i vihläiše ičeiž libed linduine. Sinä dumaid’, mišo sinun korktan koumaižen kastab viher vihmaine. A kacuhtaške-se, ka kastab sinun korktan koumaižen kibedil’ kündluzil’, kudamen sä jätid’ äjou aigalaz i norelaz malorannijaks sirotinaks. Jätit’ sinä tuukitabaks i rehkitabaks. Käroute-se, kalliž kandjaihudem, libedaks linduižeks, käbedaks kägoihudeks i lebastade minunnost jügedale radole-se, istte. Istte mi rüunembaižhe tihedaha koivuižehe, mi alembaižele oksaižele, sid’ minä roskažin’, kut minä elän nene volhad vodoihuded ičein’ libedįde linduižideke. Hii jo oma jänuded aigaližikš sirotinoikš, iile hiiläzoi kallišt’ kazvattajašt’ sobitamha i nevomaha. Jäti minii polnii polnikaine penid’ pun'kuižid’ artelin’. Jäti minii kaik sured holvad holuded i jügedad radoižed minun kaidįle hard’oile. Kalliš kandjaihudem, hot’ minä sinii i sanun. Nuuzen minä aigoiš homencudou, ka ii tarbi pestes minii veslad vedut-se. Kalliš kand’jaihudem, nägub, mišto linneb eläda muga igä kaik suriš holviš holiš i suriš abidoiš, vot-se sinä mindai onetoman rodid’ igäks kaikeks.

October 18, 2016 in 19:24 Nataly Krizhanovsky

• changed the text
  Tulin’ minä, kalliš kandjaihudem, sinun korktale koumaižele alendamha(polendamha) surid’ abidoid’ i surid’ kručinoid’. Avaidaške, kalliž kandjaihudem, korged koumaine-se kahthe poludehe, kahthe čuraižehe i avaidaške ičeiž veslät sil’mäižed-ne. Jäviške ičeiž laskou kelüt-se i zvonkii änüt-se. Stanovideške minunke paksuile paginaižil’e. Kalliš kandjaihudem, sinä dumait’ sinun korktou koumaižou kačaiše i vihläiše tihet tomhaine. A kačaiše i vihläiše ičeiž libed linduine. Sinä dumaid’, mišo sinun korktan koumaižen kastab viher vihmaine. A kacuhtaške-se, ka kastab sinun korktan koumaižen kibedil’ kündluzil’, kudamen sä jätid’ äjou aigalaz i norelaz malorannijaks sirotinaks. Jätit’ sinä tuukitabaks i rehkitabaks. Käroute-se, kalliž kandjaihudem, libedaks linduižeks, käbedaks kägoihudeks i lebastade minunnost jügedale radole-se, istte mi rüunembaižhe tihedaha koivuižehe, mi alembaižele oksaižele, sid’ minä roskažin’, kut minä elän nene volhad vodoihuded ičein’ libedįde linduižideke. Hii jo oma jänuded aigaližikš sirotinoikš, iile hiiläzoi kallišt’ kazvattajašt’ sobitamha i nevomaha. Jäti minii polnii polnikaine penid’ pun\'kuižidpun'kuižid’ artelin’. Jäti minii kaik sured holvad holuded i jügedad radoižed minun kaidįle hard’oile. Kalliš kandjaihudem, hot’ minä sinii i sanun. Nuuzen minä aigoiš homencudou, ka ii tarbi pestes minii veslad vedut-se. Kalliš kand’jaihudem, nägub, mišto linneb eläda muga igä kaik suriš holviš holiš i suriš abidoiš, vot-se sinä mindai onetoman rodid’ igäks kaikeks.