Sem’onov P’otr 
                
        Haukku da kukoi
        
        
        Livvi
                
New written Livvic
                
      
             Haukku harjavui ižändäh da opastui lendämäh hänen käzivarrele, konzu sidä kučuttih. Kukoi pageni ižändäs da lauloi, konzu lähettih sih. Haukku sanoi kukoile: 
 Työ kukoit etto passiboiččei, oletto varaččuloin roduu. Työ vai konzu oletto nälläs, sit menettö ižändällyö. Myö arrat linnut olemmo vägevät dai lendelemmö raviembi kaikkii. Myö emmo pagie rahvahas, a ide menemmö heijän luo, konzu kučutah meidy. Myö mustammo, hyö syötetäh meidy. 
 Kukoi sanoi: 
 Työ etto pagie rahvahaspäi sentäh, ku nikonzu etto nähnyh pastettuu haukkua, a myö puaksuh näimmö pastettuloi kukkiloi.   
      
            
 
                       
            
            
            Tolstoi, Lev
        Сокол и петух
    
        Russian
    
      
        Сокол привык к хозяину и ходил на руку, когда его кликали; петух бегал от хозяина и кричал, когда к нему подходили. Сокол и говорит петуху: 
 "В вас, петухах, нет благодарности; видна холопская порода. Вы, только когда голодны, идете к хозяевам. То ли дело мы, дикая птица: в нас и силы много, и летать мы можем быстрее всех; а мы не бегаем от людей, а сами еще ходим к ним на руку, когда нас кличут. Мы помним, что они кормят нас". 
 Петух и говорит: 
 "Вы не бегаете от людей оттого, что никогда не видали жареного сокола, а мы то и дело видим жареных петухов".