Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
Valentina Lebedeva.
Jäl’gidentedai
Source:
Verez tullei, 2014, p. 112
Valentina Lebedeva
Jäl’gidentedai
Veps
New written Veps
Tuli keväz’ku.
Päiväine paštoi päiväl jo lämäs, a öd oliba völ vilud i homendesel jaugoiden al ročkuti hang.
Tämbei hangale lanksi hoikas lumut, i Sen’a tuldes školaspäi, söi pigašti i sid’-žo ladi joksta irdale.
– Kuna sinä kerazitoi mända?
– küzui vanhemb sizar.
– Mi...
mä...
mö!
– Sen’al sus oli kanfet, i sizar ei el’gendand nimidä.
– Kuna, kuna sinä mäned?
– Mecha!
Jäl’gid kacmaha mänen verest luntme, tahtoin tedištada, kut mecas živatad eläba, minei se om melentartušt amu jo teta!
Ika kuni keradelemoi, ka lumi-ki sulab!
– Nu, nu, mäne, kacuhta!
– nagroi sizar.
– Linned jäl’ges Sen’a-jäl’gidentedajan!
Vaiše ala mäne edahaks i ala ole pit’kha!
– käski sizar.
Sen’a pani suksed i hihti mecha.
Lumi oli kova, pidi vahvas, i Sen’a ajoi hüviš meliš.
Kaikes meclonduses nägui, miše tal’vele pigai tuleb lop: lumel venuiba süväd sinižed kuvad, kuziden ladvad kacuiba oiktas taivahaze i libuteliba päiväižennoks kaikuččen ičeze neglaižen, lepišt mustišti täudunuzil sirguižil, a koivun tüved vaugištiba enamba lunt.
Il’m oli mugoine verez, miše heng pajati, oli taht eläda, – kaikes mujui kevädele.
Sen’a hengahti täudel rindhal:
– Mitte čomuz’ om mecaižes!
Nu, tarbiž jo ecta jälgid...
Mi sigä nägub pallištol?
Aha, ka nece ved’ reboi jäti jäl’ged-čepižed!
Kut tarkas astui, nacein, eci keda-se...
A naku nägub jo, keda-se varjoiči...
A, kac, jäniš joksi!
Haškud pit’käd, a vitlikoičeb-se kut, vitlikoičeb...
Pageta ladib reboišpäi: jaugoil topoti, toižil lopoti, händal vitliti, reboin maniti, – muhahti Sen’a.
– Ka kacu-ko, ved’ maniti-ki jäniš nügad reboid!
A reboin jäl’ged astuba penzhan alle, i kaik taho om kaidud ümbri…
Mi hän naku oli-se, min täht lumi lükäitud penzhannoks?
Aha!
Naku näguba pened hiren jäl’guded, hirut ladi peittäs, da ei ehtind.
Ka necil pallištol reboil om tehtud äi karoid!
Nacein, sid’ oli hiriden lidn, a reboi miku fašist rikoi kaikid eläjid.
Mitte minei žal’ om hirüzid, jänišaižid!
No, ku kacta toižes polespei, ka ved’ kaikile tarbiž söteltas-se...
Mindai-ki ku händikaz löudab, ka söb, ei tarbiž hätken meletada-ki, mi linneb!
I sid’ Sen’ale tegihe varu, hän pöl’gästui i kändihe ajada kodihe, a konz kulišti koiran nutandan, ka ihastui:
– Mit’al koir tegi kužuid, ka mänen otan ühten kužun, kazvatan ičelain sebranikan kävelta mecha!
I Sen’a pidi jo meles uden tal’ven i tezi, miše möst mäneb mecha tarkištelmaha jäl’gid.